Τέλος Οκτωβρίου … Τα σχολεία είχαν ανοίξει και ήδη ετοίμαζαν την σχολική παράσταση.

Η Άλκη θα έβαζε τα δυνατά της, η Περάκη της είχε πει ότι είχε μια μεγάλη έκπληξη. Ήξερα ότι το Κουτοκούλι ότι ήταν να γράψει το έγραφε… Πόσο μεγάλη θα μπορούσε να είναι αυτή η έκπληξη.

Η παράσταση άρχισε η Περάκη ενθουσιασμένη χειροκροτούσε τα κορίτσια που έπαιζαν με ενθουσιασμό. Έβλεπα το πάθος, την αγωνία και την ευχαρίστηση στα πρόσωπα τους. Το Κουτοκούλι το έβλεπα στο παραβάν πίσω από μια τρύπα στο πανί. Έλαμπαν τα μάτια της. Ήξερα καλά τι ένιωθε. Πολλές φορές νόμιζε ότι δεν την καταλαβαίνω, είχαμε βέβαια διαφορετική οπτική σε όλα. Ήταν τα πρώτα συγγραφικά της βήματα, ο Γιώργος άλλωστε την πίεζε να γράφει… Η έκπληξη τελικά ήταν πολύ μεγάλη. Μάλλον ήταν πιο μεγάλη για μένα από ότι για το Κουτοκούλι.

Δύο σειρές πιο πάνω ο Γκάτσος με τον Ελύτη τον Εμπειρίκο, τον Μάριο Πλωρίτη και έναν ακόμα δεν τον πρόσεξα, αργότερα το Κουτοκούλι μου είπε ότι ήταν ο Γιώργος Σεβαστίκογλου, τότε δεν ήξερα ότι αργότερα θα τον γνώριζα καλύτερα…

Το βλέμμα μου ήταν στραμμένο σε έναν ψηλόλιγνο και μελαχρινό αριστοκρατικό άνδρα. Ήταν ο Γκάτσος. Είχα καταλάβει ότι με κοιτούσε και κρυφά γυρνούσα και τον κοιτούσα και εγώ. Ποτέ δεν θα έλεγα στο Κουτοκούλι ότι πιο πολύ πρόσεχα τις κινήσεις και τις εκφράσεις του Γκάτσου παρά την παράσταση. Όταν τελείωσε έφυγαν βιαστικά εκείνος , ο Σεβαστίκογλου , ο Ελύτης και ο Μάριος.. Ήξερα θα πήγαιναν στου Λουμίδη μου το είχε πει ο Μάριος.

Η Περάκη όλο χαρά παίνευε τις μαθήτριες τις. Έφτασα αμέσως στη σκηνή είπα στο Κουτοκούλι να βιαστεί την τράβηξα από το χέρι και κατεβήκαμε γρήγορα τις σκάλες, βγήκαμε στο δρόμο και το βάδισμα μας ήταν εξίσου γρήγορο αφού από την Ζαΐμη βρεθήκαμε στου Λουμίδη στη Σταδίου σαν να είχαμε φτερά στα πόδια.
Στο δρόμο εξήγησα στο Κουτοκούλι πως ο Μάριος μου είχε πει ότι θα μας περιμένουν. Δεν ήθελα να νομίζει πως κάτι είχε πάει στραβά με τον πατέρα μας. Την παρακάλεσα να μην δείχνει την ηλικία της, να φέρεται σαν μεγάλη. Να μην διστάσει να δοκιμάσει ότι μας προσφέρουν. Είχαμε ήδη φτάσει στου Λουμίδη απέναντι από την τράπεζα του μπαμπά μας. Ευτυχώς ήταν Κυριακή! Μπήκαμε μέσα στου Λουμίδη . Ο Μάριος σηκώθηκε αμέσως και μας οδήγησε στο τραπέζι .Μας προσέφεραν ένα θεόπικρο ζουμί, εσπρέσο λεγόταν . Κοιτούσα επίμονα το Κουτοκούλι ενώ τα μάτια μου της έλεγαν να το πιεί . Δεν μπορούσε , προσπαθούσε όμως .Καθόμασταν δίπλα δίπλα με το Κουτοκούλι σαν να ήμασταν στο σχολείο ο Γκάτσος σηκώθηκε και ήρθε προς το μέρος μου .Έκανε μια υπόκλιση σαν να με προσκαλούσε σε χορό και με παρακάλεσε να κάτσω δίπλα του. Πώς να αρνηθώ δεν ήταν απλά ωραίος , ήταν όμορφος σαν ισπανός ευγενής. Η ώρα περνούσε και καθόμουν δίπλα του και ονειρευόμουν ενώ εκείνος μου μιλούσε για ποίηση .

Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι ο Μάριος μου έκανε νόημα, έπρεπε να φύγουμε εκείνος γνώριζε για την αυστηρότητα του μπαμπά μας .Σηκωθήκαμε πήγα δίπλα στο Κουτοκούλι και ο Νίκος αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά το κύρος και την ευγένειά του μας οδήγησε στη πόρτα.

Βρισκόμασταν πλέον στην Σταδίου δύο κορίτσια που έτρεχαν η μία όμως πλημμυρισμένη χαρά και ενθουσιασμό.

Με μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό οι μαθητές της ομάδας φιλαναγνωσίας συνάντησαν την κ. Άλκη Ζέη την περασμένη Κυριακή 20 Μαρτίου 2016 στο καφέ του Φουγάρου. Οι μαθητές διάβασαν τα κείμενά τους, που είχαν ετοιμάσει εμπνευσμένοι από τα βιβλία της κ. Ζέη, συζήτησαν με τη συγγραφέα, έθεσαν τις ερωτήσεις και απορίες τους και στο τέλος πρόβαλαν το βίντεο που είχαν ετοιμάσει για εκείνη.
Φωτογραφίες από την εκδήλωση μπορείτε να δείτε παρακάτω, καθώς και το βίντεο που είχαν ετοιμάσει οι μαθητές.

Μαθήτριες από την ομάδα φιλαναγνωσίας συμμετείχαν το Σάββατο 12 Μαρτίου 2016 στο Θεατρικό Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής για εφήβους στη Νέα Βιβλιοθήκη του Φουγάρου. Το εργαστήρι διοργανώθηκε από το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών της πόλης μας. Ευχαριστούμε πολύ τις μεταπτυχιακές φοιτήτριες Αγγελική Βλασσοπούλου και Μαρία Πάντου που συντόνισαν την προσπάθεια.

Στα πλαίσια του 1^ου  Πανελληνίου Συμποσίου, «Αργολίδα , ο τόπος της συγγραφής» που οργανώνει το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών σε συνεργασία με τη ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ, τα Σάββατα 12 & 19 ΜΑΡΤΙΟΥ  18.30- 20.00 η ομάδα μας θα συμμετέχει σε θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμα γραφής για εφήβους στη ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ.

«Κουτοκούλι». Σ’ αυτό το περιπαιχτικό παρατσούκλι άκουγε, παιδί, η Αλκη Ζέη. Ηταν σχεδόν παιδί όταν καθόταν στο μαρμάρινο τραπέζι της κουζίνας, μ’ ένα καλά ξυσμένο μολύβι, κι έγραφε στις υπηρετριούλες της πολυκατοικίας γράμματα για τους αγαπημένους τους… «Το κουτοκούλι μάς προέκυψε συγγραφέας», σχολίαζαν οι δικοί της, ευχάριστα ξαφνιασμένοι. Και δεν τους απογοήτευσε. Ενα δροσερό, αυτοβιογραφικό χρονικό που ξεδιπλώνεται μεταξύ Σάμου και Πατησίων, δικτατορίας του Μεταξά και Δεκεμβριανών, δίνοντας μια σπαρταριστή πινακοθήκη ανθρώπων που έμελλε να σφραγίσουν τη μεταπολεμική Ελλάδα: από τη Διδώ Σωτηρίου, τον Κουν, τον Σεβαστίκογλου, τον Γκάτσο ώς τη Ζωρζ Σαρρή και τον Κώστα Αξελό. Δευτερότοκη κόρη μιας πανέμορφης, κομψής Σαμιώτισσας (που η ίδια πάντα θαύμαζε κι απ’ την οποία κληρονόμησε μόνο… τη φάλτσα φωνή και το κότσι στο πόδι, όπως λέει) κι ενός πολύ μεγαλύτερου, αυστηρού τραπεζικού υπαλλήλου από την Κρήτη (που πάντα φοβόταν, αλλά στον οποίο χρωστάει το χιούμορ της), η Αλκη Ζέη ευτύχησε να περάσει ανέμελα παιδικά χρόνια μέσα στη φύση, πλάι σ’ έναν παππού βιβλιοφάγο, παρέα με την αδελφή της, το Λενάκι, πνιγμένη στην αγάπη και τα χάδια ενός πολυμελούς σογιού.
Οι περιπέτειες της υγείας της μητέρας τους κράτησαν τα δύο κορίτσια, στην πιο τρυφερή τους ηλικία, μακριά από το πατρικό τους, αλλά η περίοδος εκείνη αποδείχθηκε για τη Ζέη εξαιρετικά γόνιμη. «Τόση ελευθερία όση έχω νιώσει στη Σάμο, δεν την έχω ξανανιώσει ποτέ μου, ούτε μικρή ούτε μεγάλη» γράφει, ενώ και το «Καπλάνι της βιτρίνας», το πιο πολυδιαβασμένο και πολυμεταφρασμένο έργο της, ένας καθρέφτης είναι όσων έζησε στο νησί.
Η προσγείωση στην πρωτεύουσα θα ‘ναι απότομη. Οι τέσσερις τοίχοι του διαμερίσματος κάνουν τις αδελφές ν’ ασφυκτιούν. Ο πατέρας δεν τις αφήνει να κουνήσουν ρούπι. Ακόμα και τα εξωσχολικά τους διαβάσματα -«Γιούγκερμαν», «Ταπεινοί και Καταφρονεμένοι»- δεν μπορούν να τ’ απολαύσουν όπως θέλουν. Να όμως που ο θείος Πλάτων παντρεύεται τη Διδώ, κι ένα φρέσκο, επαναστατικό αεράκι αρχίζει να φυσάει στο σπίτι. Να που στο σχολείο η Αλκη αποκτά μια κολλητή κι αιώνια φιλενάδα, τη Ζωρζ, ενώ το σόι προσφέρει τώρα ευκαιρίες για εκδρομές, πολιτιστικές εξορμήσεις και πολλές, ενίοτε παράτολμες, κοινωνικές συναναστροφές.
Στη Σχολή Αηδονοπούλου, η Ζέη θα λατρέψει τη γραμματική και το συντακτικό όσο και την «Οδύσσεια», χάρη στο φιλόλογο Μιχάλη Αναστασίου, ξάδελφο του Καζαντζάκη, και θα λάμψει στον όμιλο κουκλοθεάτρου που διήθυνε η Ελένη Περράκη, σκαρώνοντας… κλαψωδίες με τον Κλούβιο, ένα ναυτάκι -μια παραλλαγή του ομηρικού ήρωα- επιρρεπές στις σκανταλιές. Ανάμεσα στους θερμότερους χειροκροτητές της πρώτης της παράστασης, θα ‘ναι ο Εμπειρίκος με τον Ελύτη και τον Γκάτσο, όπως κι ο Πλωρίτης παρέα με τον Σεβαστίκογλου. Ο νεανικός έρωτας της αδελφής της με τον γαλαντόμο ποιητή της «Αμοργού» θα προικίσει την Αθήνα μ’ ένα απ’ τα πιο καλοβαλμένα ζευγάρια που κυκλοφόρησαν στην πόλη, αλλά ο δεσμός τους θα τελειώσει μετά την απελευθέρωση. Αντίθετα, το δέσιμο του Σεβαστίκογλου με την ίδια, από μαθήτρια ακόμη, θα κρατήσει μια ζωή.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ζέη επιστρέφει στα χρόνια της Κατοχής, ούτε η μοναδική που αναφέρεται σε διάσημα συγγενικά και φιλικά της πρόσωπα. Στο «Με μολύβι φάμπερ…», όμως, με τα μάτια και τα αισθήματα του κοριτσιού που υπήρξε τότε, αφηγείται σαν παραμύθι ό,τι συνέβαλε στη διαμόρφωσή της κι όσα -πολλά- έπιαναν οι κεραίες της από τα κρίσιμα γεγονότα της εποχής, προσφέροντας μια πολύτιμη μαρτυρία για την καθημερινότητα των Αθηναίων, της νεολαίας και των καλλιτεχνικών κύκλων, για την ίδρυση του «Ικάρου», του «Θεάτρου Τέχνης» αλλά και την οργάνωση της ΕΠΟΝ, όπως και για τις φρικιαστικές μέρες που ήρθαν μετά την αποχώρηση των Γερμανών.
Προχωρώντας το βιβλίο της, βλέπεις να ξεπροβάλλουν οι μορφές της Μέλπως Αξιώτη σε πλήρη αντιστασιακή δράση, του Μίμη Δεσποτίδη ως του πιο γλυκομίλητου κομματικού καθοδηγητή, της Ασπασίας Παπαθανασίου, της Ντιριντάουα, της Αλέκας Παΐζη και του Μάνου Ζαχαρία ως στελεχών του Θεάτρου του Λαού, του Ροζέ και της Τατιάνας Μιλιέξ ενώ δρομολογούν το φευγιό των υποτρόφων της γαλλικής κυβέρνησης, καθώς και του Κώστα Καραγιώργη, διευθυντή του «Ριζοσπάστη», την ώρα που εκμυστηρεύεται στη Διδώ Σωτηρίου πόσο λάθος ήταν οι ομηρίες των πολιτικών τους αντιπάλων στη διάρκεια των Δεκεμβριανών…
Οπως ό,τι προηγείται, έτσι και τις σελίδες με τις περιγραφές των πτωμάτων, των βαριά τραυματισμένων κι εκείνων που τρέχουν αλαφιασμένοι να σωθούν, η Ζέη τις έγραψε στις Βρυξέλλες, περιτριγυρισμένη από παιδιά κι εγγόνια, σ’ ένα μεγάλο δωμάτιο με ψηλά ταβάνια, αντικρίζοντας πολύχρωμες στέγες, φροντισμένους κήπους και συμμετρικά παρκαρισμένα αυτοκίνητα. «Αν με ρωτούσαν τι θα ‘θελα να εξαφανιστεί από τη ζωή μου, από τα τόσα που πέρασα, και δεν ήταν και λίγα, θ’ απαντούσα αμέσως χωρίς καν να σκεφτώ: Ο Δεκέμβρης του ’44. Θα ‘θελα να μην είχε υπάρξει στην Ιστορία. Και τώρα που γράφω γι’ αυτόν δεν ψάχνω να βρω τις αιτίες, δεν με νοιάζουν πια. Ξέρω πως κάθε μου σελίδα θα την πληρώσω μ’ ένα εφιαλτικό όνειρο», διαβάζουμε. Ας ελπίσουμε πως, όταν φτάσουμε στα δικά της χρόνια, δεν θα υπάρχει τίποτε ανάλογο ν’ ανακαλέσουμε…

Η Κωνσταντίνα μετακομίζει με τους γονείς της στην Γερμανία. Η ζωή της μακριά από την Ελλάδα ήταν τόσο ευτυχισμένη που ποτέ δεν πίστεψε ότι μπορούν όλα να ανατραπούν. Το σχολείο της είναι ιδανικό , αποκτά νέους φίλους και μια από τις αγαπημένες της συνήθειες είναι να πηγαίνει τα απογεύματα βόλτα με τον μπαμπά της , να πίνουν ζεστή σοκολάτα και να επισκέπτονται το παγοδρόμιο στο Άαχεν. Η ζωή της γκρεμίζεται όταν οι γονείς της αποφασίζουν να χωρίσουν και της ανακοινώνουν ότι θα ήταν καλό για αυτήν να επιστρέψει στην Ελλάδα στο σπίτι της γιαγιάς της, της Φάρμουρ. Στην πραγματικότητα δεν ήταν αυτό το αληθινό όνομα της κυρίας Ισμήνης, Φάρμουρ την φώναζε η Κωνσταντίνα στα γερμανικά.

Έχει χάσει πλέον την δική της ζωή αυτή που τόσο πολύ αγαπούσε… Χωρίς το δικό της μεγάλο δωμάτιο , το πουπουλένιο πάπλωμά της , χωρίς κλειδιά για το σπίτι ώστε να αποκτήσει την δική της ελευθερία και αναγκασμένη να ακούει τις ιστορίες που τόσο λατρεύει η γιαγιά της να εξιστορεί για την Κατοχή και την Αντίσταση απελπίζεται απομονώνεται και κλείνεται στον εαυτό τόσο σφιχτά που κανείς δεν μπορεί να ανοίξει την ψυχή της.

Ο Λουμίνης και ένα θαυματουργό γαλάζιο χαπάκι την κάνουν να τα ξεχάσει όλα και να μην την νοιάζει τίποτα. Ούτε ο χωρισμός των γονιών της, ούτε η συμβίωση με την γιαγιά της την απασχολούν. Κάποιες στιγμές είναι απόλυτα ευτυχισμένη ενώ κάποιες άλλες βυθίζεται στο κενό. Η αδυναμία που νιώθει χωρίς αυτό το γαλάζιο χαπάκι την ωθούν στο να επιθυμεί συνέχεια να το λάβει. Ένα και άλλο ένα… Η ζωή της εξαρτιέται από αυτό και η γιαγιά της δεν έχει καταλάβει τίποτα ,χαρακτηριστική η φράση «Δεν πήρες είδηση τίποτα;» «Όχι, τίποτα.»

Το αίσιο τέλος βρίσκει την Κωνσταντίνα να δέχεται να προσπαθήσει να ξεπεράσει την εξάρτηση τις στις ουσίες , ενώ σημαντική είναι η συμβολή ενός δασκάλου της .Ωστόσο το τέλος δεν είναι αίσιο για τον Λουμίνη, ο οποίους δεν τα καταφέρνει και φεύγει από την ζωή λόγω των μεγάλων ποσοτήτων ουσιών που δέχθηκε ο οργανισμός του. Η Κωνσταντίνα παλεύει με χέρια και με πόδια με τις αράχνες της που την εγκλωβίζουν και κάνει το πρώτο βήμα προς την απελευθέρωση όταν αποφασίζει να μιλήσει.

Το φυλλάδιο που πήρανε όλοι οι μαθητές στην τελευταία μας συνάντηση:

Πολιτιστικό πρόγραμμα Φιλαναγνωσίας και Ψηφιακής Αφήγησης

Υπεύθυνες εκπαιδευτικοί: Σοφία Κουτσιούρη, Μάρι Νομικού, Ευφροσύνη Παπακοσμά

Α. Βασικοί άξονες μιας βιβλιοπαρουσίασης (βιβλιοκριτική σε περίπου 200 – 300 λέξεις)

1. Ποιο είναι το ιστορικό πλαίσιο της ιστορίας και πόσο αυτή διαρκεί; (χρόνος, τόπος, ιδιαίτερες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες)
2. Ποια είναι τα κύρια πρόσωπα-ήρωες της ιστορίας;
3. Ποια είναι η υπόθεση του μυθιστορήματος (η ιστορία);

Β. Βασικοί άξονες μιας βιβλιοκριτικής (παρουσίαση βιβλιοκριτικής σε περίπου 300 λέξεις)

1. κριτήρια αξιολόγηση της πλοκής της ιστορίας

• Πόσο ενδιαφέρον, πρωτότυπο, επίκαιρο ή διαχρονικό είναι το κύριο θέμα (ο μύθος) του βιβλίου;
• Πόσο ενδιαφέρουσα είναι η πλοκή (κεντρίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, προκαλεί αγωνία, υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης ή του δραματικού απροόπτου που ανατρέπει ή διαψεύδει τις προσδοκίες του αναγνώστη;)
• Πόσο γρήγορος είναι ο ρυθμός της ιστορίας;

2. κριτήρια για την αξιολόγηση του τρόπου απόδοσης του ήθους των ηρώων

• Ποια είναι κύρια γνωρίσματα του χαρακτήρα των κεντρικών ηρώων; (αναφορά σε πράξεις, συμπεριφορές ή λεγόμενά τους που αναδεικνύουν τον χαρακτήρα τους)
• Πόσο ρεαλιστικά αποδίδονται οι χαρακτήρες των ηρώων (πόσο αληθινοί φαίνονται);

3. κριτήρια για την αξιολόγηση των αφηγηματικών τεχνικών

• Ποιο είναι το είδος της αφήγησης (πρωτοπρόσωπη, τριτοπρόσωπη) και του αφηγητή (συμμετέχει στα δρώμενα ή είναι παντογνώστης αφηγητής)
• Ποιους αφηγηματικούς τρόπους και τεχνικές χρησιμοποιεί ο συγγραφέας (τριτοπρόσωπη αφήγηση [διήγηση], διάλογο, εσωτερικό μονόλογο, αναδρομικές αφηγήσεις κ.ά)

4. κριτήρια για την αξιολόγηση της προσωπικής γραφής του συγγραφέα

• Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της γλώσσας που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας (απλή, πλούσια, με πολλά εκφραστικά μέσα [σχήματα λόγου, εικόνες], με ιδιωματισμούς, μικρές προτάσεις, μακροπερίοδος λόγος κ.ά);
• Ποιο είναι το ύφος του κειμένου (απλό, άμεσο, οικείο, γλαφυρό, παραστατικό, ανάλαφρο, δραματικό, ειρωνικό, χιουμοριστικό κ.ά);

Μια από τις δραστηριότητές μας στο πρόγραμμα θα είναι να διαβάσουμε τα 2 βιβλία της Άλκης Ζέη για τον 5ο Μαραθώνιο Ανάγνωσης με θέμα «Ο θαυμαστός κόσμος της Άλκης Ζέη».  που διοργανώνουν οι εκδόσεις Μεταίχμιο

Τα βιβλία για κάθε τάξη
Τα παιδιά της Α΄ Γυμνασίου διαβάζουν:
1. Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου , 2. Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της

Τα παιδιά της Β΄ Γυμνασίου διαβάζουν:
1. Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της, 2. Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο

Τα παιδιά της Γ΄ Γυμνασίου διαβάζουν:
1. Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της, 2. Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο

Ο φετινός Μαραθώνιος υλοποιείται με την έγκριση της Διεύθυνσης Σπουδών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης – Διευθύνσεις Σπουδών, Προγραμμάτων και Οργάνωσης Π.Ε. & Δ.Ε. –  Τμήματα Γ΄ του Υπουργείου Παιδείας (Αρ. Πρωτ/λλου: Φ15/168513/Δ2).

Τα σχολεία που συμμετέχουν
Μέχρι στιγμής η ανταπόκριση είναι τεράστια και έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο Μαραθώνιο. Περισσότεροι από 30.000 μαθητές και μαθήτριες θα «τρέξουν» φέτος στον 5ο Μαραθώνιο. Εδώ είναι τα Γυμνάσια που θα συμμετέχουν.

Βοηθητικό υλικό
Για την καλύτερη αξιοποίηση των βιβλίων της Άλκης Ζέη στην τάξη υπάρχει το εκπαιδευτικό υλικό που επιμελήθηκε η συγγραφέας Μαρίζα Ντεκάστρο.
Εκπαιδευτικό υλικό για το βιβλίο “Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου”: Ένα βιβλίο για τα δύσκολα χρόνια του πολέμου, της κατοχής, της πείνας, του φόβου, αλλά και της αγάπης για τη ζωή, την ελευθερία και τη φιλία.
Εκπαιδευτικό υλικό για το βιβλίο “Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της”: Ένα βιβλίο για το δύσκολο θέμα των ναρκωτικών, αλλά και για το διαζύγιο, τη μετανάστευση, το χάσμα γενεών, τα κρίσιμα χρόνια της εφηβείας.

Βίντεο με την Άλκη Ζέη
Δείτε την Άλκη Ζέη να μιλάει για το έργο της.
• Η Άλκη Ζέη στις Εκδόσεις Μεταίχμιο
• Συνέντευξη της Άλκης Ζέη στον Μικρό Αναγνώστη

Περισσότερες πληροφορίες για τον διαγωνισμό μπορείτε να βρείτε στο ιστολόγιο του Μεταίχμιου.

Καλώς ήρθατε στο ιστολόγιο του 1ου Γυμνασίου Ναυπλίου!

Φέτος, για το ακαδημαϊκό έτος 2015 – 2016 το ιστολόγιο χρησιμοποιείται από μαθητές του σχολείου, και από τις 3 τάξεις, για το πρόγραμμα της Ψηφιακής Αφήγησης. Εδώ θα αναρτούνται ειδήσεις και πληροφορίες που αφορούν στο πρόγραμμα και όλες οι δουλειές των μαθητών.