Ινδική μουσική

Φεβ 201215

 

Μουσικά Όργανα
 
Έγχορδα
 
Τα αντιπροσωπευτικότερα έγχορδα όργανα της Βόρειας Ινδίας είναι το σιτάρ και το σάροντ (βλ. φωτογραφίες), ενώ στη Νότια Ινδία, τα κυρίαρχα έγχορδα είναι η βίνα και το μπιν. Όλα αυτά τα όργανα εκτελούν τις μελωδικές γραμμές μιας σύνθεσης, ενώ το όργανο ταμπούρα (βλ. φωτογραφία) συνήθως τα συνοδεύει, παράγοντας έναν βόμβο (βλ. τα παραπάνω μουσικά παραδείγματα),
 χαρακτηριστικό στοιχείο της ινδικής μουσικής.

 
Στο μουσικό παράδειγμα [Raga Purvi-Kalyan, Pandit Ravi Shankar, France, Ocora, Distribution, Harmonia Mundi, p1995, track 2.]  έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε το σιτάρ παιγμένο από τον διασημότερο Ινδό μουσικό Ravi Shankar (http://www.ravishankar.org), ο οποίος έκανε 
γνωστή τη μουσική της Ινδουστανικής παράδοσης στον Δυτικό κόσμο.
 
Ο Ραβί Σανκάρ με το σιτάρ του (Pandit Ravi Shankar, France, Ocora, Distribution, Harmonia Mundi, p1995.)
 
Έγχορδο όργανο tambura (ταμπούρα)
Έγχορδο όργανο sarod (σάροντ)
 
Κρουστά
 
Τα κρουστά όργανα κατέχουν βασική θέση στη μουσική της Ινδίας, καθώς φέρουν την κύρια ευθύνη για την τήρηση των τάλα, όλων δηλαδή των ρυθμικών στοιχείων μιας σύνθεσης. Η δεξιοτεχνία 
των Ινδών στα κρουστά όργανα, και ιδιαίτερα στα μεμβρανόφωνα, είναι μοναδική, και μας εντυπωσιάζει ακόμα περισσότερο όταν συναντάται εξίσου σε ερασιτέχνες μουσικούς. Στις 
παρακάτω φωτογραφίες βλέπετε τα σημαντικότερα μεμβρανόφωνα κρουστά όργανα, ενώ στην κατηγορία των ιδιόφωνων κρουστών το πιο διαδεδομένο είναι τα κύμβαλα (talam) με τον
 κουδουνιστό τους ήχο.
Στο μουσικό παράδειγμα [Hindustani tabla peshkar, The Garland Encyclopedia of World Music, New York, Garland Pub., 1998- , South Asia: The Indian Subcontinent, vol. 5, cd, track 7.] 
ακούμε τα τάμπλας, το αντιπροσωπευτικότερο κρουστό όργανο της Ινδίας, σε μία σόλο ερμηνεία, με τη διακριτική συνοδεία του πνευστού σαράνγκι (sarangi).
 
Κρουστό όργανο khol
Κρουστό όργανο mridangam (μριντανγκάμ)
Κρουστά όργανα tamblas (τάμπλας)
 
Πνευστά
 
Ο ρόλος των πνευστών οργάνων είναι αισθητά περιορισμένος στη μουσική της Ινδίας, ειδικά στην καρνατική παράδοση, όπου χρησιμοποιούνται μόνο σε ειδικές περιπτώσεις. Συνήθως πρόκειται για αυλούς που θυμίζουν το δυτικό φλάουτο και το όμποε. Μια ιδιάζουσα περίπτωση είναι ένας τύπος
 αερόφωνου αρμόνιου (βλ. φωτογραφία) που, ερχόμενο από τη Δύση, κατέλαβε τον 20ό αιώνα σημαντική θέση στη μουσική της Βόρειας Ινδίας, και ιδιαίτερα σε αυτήν του Αφγανιστάν και του Πακιστάν.
 
Στο μουσικό παράδειγμα [Fanfare timbales nagara et haubois shanai, Inde – Rajasthan, Musiciens professionnels populaires, France, Ocora, Distribution, Harmonia Mundi, p1994, track 12.]  ακούμε ξεκάθαρα το πνευστό σενάι στον πρωταγωνιστικό μουσικό του ρόλο, μέσα από μια ηχογράφηση μουσικής του Ρατζαστάν.
 
Harmonium (αρμόνιο)
Πνευστό όργανο shehnai (σενάι)
Φλάουτο που χρησιμοποιούν οι γητευτές φιδιών
 

Η Ινδική μουσική..

 
Η ινδική μουσική έχει μια παράδοση όχι μόνο τεράστια σε διάρκεια, αλλά και συνεχής, οι ρίζες της οποίας φθάνουν τα δύο χιλιάδες χρόνια πριν. 
Ο πολιτισμός της Ινδίας σήμερα είναι το αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης φυλών και πολιτισμών, τόσο αυτοχθόνων, όσο και ξένων, κι είναι ακριβώς η μελέτη της συνεισφοράς όλων αυτών των παραγόντων που μας δίνει μια εικόνα της εξέλιξης της ινδικής μουσικής. Η μουσική της βόρειας Ινδίας είναι γνωστή με το όνομα "hindustani" και της νότιας ως "karnatic". Η προέλευσή τους είναι ίδια, μόνο η προσέγγιση και το στιλ αλλάζουν. Πότε και με ποιον ακριβώς τρόπο αποκρυσταλλώθηκαν οι δύο αυτές κύριες σχολές δεν είναι γνωστό. Πρέπει πάντως να σημειωθεί ότι οι αρχαιότερες από τις γνωστές αναφορές στη μουσική της Ινδίας δεν κάνουν διάκριση σε σχολές του Νότου
 και του Βορρά. Ως σημαντικότερη ξένη επιρροή θα πρέπει ασφαλώς να επισημάνουμε αυτήν του Ισλάμ, αποτέλεσμα αιώνων υποδούλωσης, που όμως μάλλον το ύφος της μουσικής του Βορρά επηρέασε, παρά μετέβαλε τη δομή.
 Ένα από τα πλέον δημοφιλή παραδοσιακά όργανα της Ινδίας είναι το κρουστό tabla, βασικό στοιχείο της κλασικής ινδικής μουσικής του Βορρά ενώ πολύ διαδεδομένες είναι οι ιδιότυπες κλίμακες ragas. Περνώντας στους σύγχρονους Ινδούς μουσικούς, θα σταθούμε πρώτα στο Ravi Shankar, αριστοτέχνη ερμηνευτή του εγχόρδου sitar και πολιτιστικού πρεσβευτή της μουσικής της
 πατρίδας του σε όλο τον κόσμο. Ο Shankar, που πρόσφατα έκλεισε τα 77, είναι ο άνθρωπος που διέδωσε την ιδική μουσική στη Δύση. Ο George Harrison μάλιστα, των Beatles, τον έχει αποκαλέσει "Νονό της world music". Από τη νεότερη γενιά Ινδών μουσικών αξίζει να επισημάνουμε τη Sheila Chandra.
To 1982, στα 17 της χρόνια, έγινε η πρώτη ασιάτισσα pop σταρ της Βρετανίας, τραγουδώντας με τους Monsoon. Αμέσως μετά ακολούθησε μια σόλο καριέρα, πειραματιζόμενη με χρήση της φωνής της ως μουσικού οργάνου και δημιουργώντας νέες πιθανότητες και προοπτικές για την προερχόμενη από την ασία fusion μουσική.
Τον 15ο και 10ο π.χ. αιώνα εμφανίζονται οι Βέδες ντυμένες με μουσική. Περιέχουν ύμνους και τραγούδια προορισμένα να συνοδεύουν ιεροτελεστίες και θυσίες. Όλα αυτά καταγραμμένα μέσα από μια πολύπλοκη και τελειοποιημένη μουσική σημειολογία. Η πηγή των Βεδών είναι άγνωστη και σύμφωνα με την μυθολογία. Ίσως γι΄ αυτό περιέχει τον σπόρο της αιωνιότητας και της 
διαχρονικότητας, εξαιτίας του οποίου κατάφεραν να επιζήσουν μέσα από την βουδιστική και μουσουλμανική περίοδο. Οι Βέδες περιέχουν εξαιρετικές γνώσεις σε όλους τους τομείς και η έντονη σύνδεση τους με το θρησκευτικό συναίσθημα, τις έκανε να δημιουργήσουν εκείνη την μουσική παράδοση, που ήταν ικανή να μεταβιβάζει από γενιά σε γενιά αυτές τις γνώσεις. Ποτέ δεν έγινε κοσμική, πάντα υπηρετούσε την ένωση και την επικοινωνία του ανθρώπου με το θείο, πάντα σκόπευε στην δημιουργία έξαρσης και έκστασης της ανθρώπινης συνείδησης, για να την οδηγήσει σε ανώτερα υπερβατικά επίπεδα και σε μυστικιστικά συναισθήματα.
 
 Τα κέντρα μετάδοσης αυτής της μεγάλης μουσικής παράδοσης ήταν καταρχήν τα μοναστήρια και αργότερα τα παλάτια. Κάθε ναός και κάθε αυλή, είχε πολλούς δεξιοτέχνες εκτελεστές δασκάλους. Η αυλική μουσική εξελίχτηκε γρήγορα , ο "αρχιμουσικός της αυλής" συντόνιζε το είδος της μουσικής που έπρεπε να παίζεται σε κάθε περίσταση. Για την χαρά , τα πένθη, τις μάχες, τις επικλήσεις, για όλες τις σημαντικές στιγμές ταίριαζε μια διαφορετική μουσική φόρμα.
 
 Ο ρυθμός είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της ινδικής μουσικής. Τα δομικά στοιχεία αυτού του ρυθμού, είναι κάποιες ενδιάμεσες ρυθμικές φόρμες, τα τάλας (αριθμός ρυθμικών σχημάτων) και τα μάντρας (μονάδες χρόνου)και όσον αφορά τη μελωδία, αυτή είναι ένας πολύπλοκος συνδυασμός που δημιουργεί τις φόρμες raga, που περιέχουν ένα ανοδικό τρόπο και ένα καθοδικό τρόπο με διαφορετικό συνδυασμό για κάθε raga. Κάθε raga με τον ειδικό μελωδικό χαρακτήρα
 της είναι μια διαφορετική ψυχική κατάσταση, μια εποχή του χρόνου, μια φάση της σελήνης, μια εποχή της φάσης της ανθρώπινης ζωής, της ζωής και του θανάτου, των φαινομένων της φύσης. Κάθε raga έχει μια πολύπλοκη ταυτότητα όσο πολύπλοκος είναι και ο ίδιος ο άνθρωπος.

 

από κάτω από: Χωρίς κατηγορία| | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ινδική μουσική    

Τα σχόλια είναι κλειστά.

esafety label

Μουσική

Μουσική

Ιστορικό

Kατηγορίες

shinystat



Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων