Προσαρμοζόμενοι στις δύσκολες αυτές καταστάσεις ,το σχολείο μας σήμερα πραγματοποίησε ,διαδικτυακά, τη Χριστουγεννιάτικη γιορτή. Η διεύθυνση, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί του σχολείου συμμετείχαν και έστειλαν τις ευχές τους για υγεία και ελπίδα ότι όλα θα αλλάξουν. Στη γιορτή, η φιλόλογος Σαράκη Ιωάννα παρουσίασε τον λόγο που γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα στις 25 του Δεκέμβρη, τον ρόλο των Μάγων εκείνη την εποχή ,τον συμβολισμό των δώρων καθώς και το μέρος όπου σήμερα αυτά φυλάσσονται. Έν συνεχεία αναφέρθηκαν κάποια από τα χριστουγεννιάτικα έθιμα της Αιτωλ/νίας που έχουν εκλείψει ή τείνουν να εκλείψουν και ακούστηκαν κάλαντα από διαφορετικά σημεία της Ελλάδας (Κρήτη-Θράκη-Ευρυτανία).Η γιορτή ολοκληρώθηκε με την ευχή να συναντηθούμε όλοι μαζί στο σχολείο μας και να επιστρέψουμε στην πραγματική μας ζωή.
Κάθε χρόνο γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα .Μια σταθερή γιορτή για τη γέννηση του Χριστού που πέφτει στις 25 Δεκεμβρίου. Μα ήταν πάντα έτσι;
Τα Ευαγγέλια (ένα για την ακρίβεια) μας ενημερώνουν για τη γέννηση του Χριστού αλλά φυσικά δεν μας παρέχουν καμία συγκεκριμένη ημερομηνία. Επιπλέον ο Ιησούς ζητούσε από τους μαθητές τους να εορτάζουν την ανάμνηση του θανάτου του.(Λουκ 22:19, 20)
Αυτό μπορεί να οφείλεται στην Εβραϊκή παράδοση, καθώς οι Εβραίοι της εποχής δεν γιόρταζαν γενέθλια, διότι ήταν ταυτισμένα με τις παγανιστικές εορτές των Ρωμαίων. Η ανάπτυξη του εορτασμού των Χριστουγέννων έγινε μετά το τέλος των διωγμών των Χριστιανών περί τον 3ο μ.Χ. αιώνα. Οι πρώτοι Χριστιανοί συνήθιζαν να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα μαζί με την Βάπτιση του Ιησού στις 6 Ιανουαρίου, τα περίφημα «Θεοφάνια».
Η απόφαση να μεταφερθεί ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου έγινε για να επικαλύψει την μεγάλη παγανιστική εορτή των Ρωμαίων, που ήταν αφιερωμένη στον «ανίκητο Ήλιο». (Dies Invictis Solis)Επίσης μεγάλες εορτές ήταν τα Saturnalia (προς τιμήν του Κρόνου) και τα Broumalia. Η εορτές αυτές είχαν περίοπτη θέση στο Ρωμαϊκό ημερολόγιο αφού σηματοδοτούσαν το τέλος του χειμερινού ηλιοστάσιου.
Η 21η Δεκεμβρίου είναι η μικρότερη μέρα του χρόνου ενώ για τις τρεις επόμενες μέρες ο Ήλιος φαίνεται στάσιμος. Την 25η Δεκεμβρίου οι μέρες αρχίζουν και πάλι να δυναμώνουν, σηματοδοτώντας τη νίκη του φωτός έναντι του σκότους. Έτσι η εορτή των Χριστουγέννων τοποθετήθηκε και συμβολικά αλλά και πολιτικά: σηματοδοτούσε την νίκη των Χριστιανών επί των ειδωλολατρών. Ο Ήλιος της Δικαιοσύνης είναι λοιπόν ο Ιησούς που είναι «το φώς του κόσμου» (Ιωαν 8:12) και όχι ο παγανιστικός θεός Ήλιος των Ρωμαίων.
Πόσοι ήταν οι Μάγοι;
Όλοι ξέρουμε τον Βαλτάσαρ, τον Μελχιορ και τον Γκασπάρ, τους Μάγους εξ Ανατολών που ήρθαν να επισκεφθούν το Θείο Βρέφος. Αυτό δεν είναι απόλυτα σωστό. Τα Ευαγγέλια ΔΕΝ αναφέρουν πόσοι και ποιοί Μάγοι επισκέφθηκαν τον Ιησού, αλλά αναφέρονται σε αριθμό δώρων! Τα ονόματα των μάγων μας είναι γνωστά από απόκρυφα Ευαγγέλια. Σύμφωνα με την παράδοση, οι Μάγοι ήταν Πέρσες, καθώς η Περσία ήταν η μόνη χώρα που συνόρευε με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία όπου οι Μάγοι θεωρούντο σημαντικοί επιστήμονες.
Τι ήταν το άστρο της Βηθλεέμ;
Πολλοί μελετητές έχουν προσπαθήσει να «αποκρυπτογραφήσουν» το περίφημο Άστρο της Βηθλεέμ. Με βάση αστρονομικές παρατηρήσεις, το «άστρο» δεν ήταν παρά μια σύνοδος Δία-Κρόνου ή Δία-Αφροδίτης. Το άστρο δεν ήταν στην Ανατολή όπως λανθασμένα πιστεύουν κάποιοι. Τα Ευαγγέλια αναφέρουν ότι είδαν το άστρο «εν τη ανατολή» δηλαδή στην ανατολή του, πράγμα που σημαίνει ότι το αστέρι ήταν ψηλά στον Ουρανό όλη τη νύχτα. Ανέτειλε όπως ο ήλιος και στάθηκε όπως ο ήλιος. Αυτό είναι μια από τις πέντε κύριες αστρολογικές θέσεις των Βαβυλωνίων, όταν θεωρήθηκε ότι έτσι συνέβαινε για να έχει ένα ουράνιο σώμα τη μέγιστη επιρροή του στα παγκόσμια γεγονότα.
Τι αντιπροσωπεύουν τα δώρα;
Σύμφωνα με την παράδοση, χρυσός, σμύρνα και λιβάνι προσφέρθηκαν από τους Μάγους. Ο χρυσός ήταν δώρο που προσφέρονταν σε Βασιλείς και συμβολίζει τη Βασιλεία των Ουρανών. Το λιβάνι, χρησιμοποιείτο σε θρησκευτικές τελετές και συμβολίζει τον Ιησού ώς Ιερέα. Τέλος τα σμύρνα χρησίμευαν στην παραγωγή αρωμάτων και στην περιποίηση των νεκρών. Συμβολίζει την αθανασία του Χριστού. Παρόλα αυτά, το πιο εντυπωσιακό είναι ότι και τα τρία δώρα δεν χάνουν ΠΟΤΕ τις φυσικές τους ιδιότητες παρά το πέρασμα του χρόνου. Σμύρνα, χρυσός και λιβάνι παραμένουν τα ίδια ακριβώς όπως και οι ιδιότητες του Χριστού τις οποίες συμβολίζουν!
Τα Δώρα των Μάγων βρίσκονται στην…Ελλάδα
Σύμφωνα με την παράδοση, η Παρθένος Μαρία τα παρέδωσε στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων όπου και φυλάσσονταν μέχρι το 400 μ.Χ. Τότε ο Αυτοκράτορας Αρκάδιος τα μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη. Όταν η πόλη κυριεύθηκε από τους Σταυροφόρους το 1204, τα Δώρα μεταφέρθηκαν στην Νικομήδεια (Ιζνίκ). Με την ανακατάληψη της Πόλης τα Δώρα επέστρεψαν στην Κωνσταντινούπολη μέχρι την Άλωση. Το 1453 με την Άλωση της Πόλης στους Οθωμανούς, η μητριά του Μωάμεθ του Πορθητή, Σέρβα στην καταγωγή και Χριστιανή, τα μετέφερε στο Άγιον Όρος για να τα προστατεύσει. Όταν το πλοιάριο έφτασε στο λιμάνι του Αγίου Όρους, η Μάρω συνάντησε ως εκ θαύματος την Παναγία η οποία της είπε να μην προχωρήσει διότι υπήρχε Άβατο στο Άγιο Όρος και δεν έπρεπε να το παραβιάσει. Έτσι τα άφησε να τα παραλάβουν οι μοναχοί. Σήμερα, τα Δώρα των Μάγων βρίσκονται στην Μονή Αγ. Παύλου στο Άγιο Όρος. Τα Δώρα αποτελούνται από 28 πλακίδια χρυσού και 60 μπάλες σμύρνων και λιβανιού.
Πηγή: iefimerida.gr –
Ήθη και έθιμα Χριστουγέννων της Αιτωλοακαρνανίας που χάνονται στο χρόνο!
Καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα θυμόμαστε παλιά έθιμα των εορτών αυτών που έχουν σχεδόν εκλείψει.
Ένα από αυτά σχετίζεται με τη μπόσκα (ή κατ’άλλους μπότσκα). Τι είναι όμως η μπόσκα;
Είνα η αγριοκρεμμύδα (στα βλάχικα). Την Πρωτοχρονιά κρεμούσαν τη μπόσκα στα εξώθυρα των σπιτιών τους (όπως ο αρχαίος πρόγονός μας… Πυθαγόρας) και μετά την έριχναν στις κεραμοσκεπές. Ο Διοσκουρίδης την περιγράφει: “Εστί δε και αλεξιφάρμακον όλη προ των θυρών κρεμαμένη” (Περί ύλης Ιατρικής Β, 171).
Ολα τα παλιά (βλάχικα) έθιμα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς της Αιτωλοακαρνανίας, τα οποία χρόνο με το χρόνο «σβήνουν» και τα περισσότερα είναι σχεδόν άγνωστα στη νέα γενιά, είτε βρίσκεται στο χωριό είτε στην Αθήνα και σε άλλες μεγαλουπόλεις της χώρας μας.
Παραθέτουμε μερικά από αυτά για τα Χριστούγεννα:
1. Γουρνοχαρά (Πόρκο ντι Κριστσιούνε, εκτροφή του γουρουνιού, σφαγή του γουρουνιού, παστό, τσιγαρίδες, λουκάνικα κλπ).
2. Το Χριστόψωμο: Το «ψωμί του Χριστού» το έφτιαχνε, την παραμονή των Χριστουγέννων, η νοικοκυρά με ιδιαίτερη ευλάβεια και με ειδική μαγιά.
3. Το Ύψωμα: Με διαφορετική επιμέλεια και «αώτο» (ομηρική λέξη), δηλαδή προζύμι, οι νοικοκυρές παρασκεύαζαν το Ύψωμα για τους νεκρούς, το οποίο, κομμάτια – κομμάτια το πρόσφεραν σε όλους και, φυσικά, στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι.
4. Γευστικά κουλουράκια: Την παραμονή των Χριστουγέννων οι αυλές των σπιτιών μοσχομύριζαν από τα κουλουράκια που έψηναν οι νοικοκυρές στους φούρνους και που έδιναν και στα παιδιά που έλεγαν τα κάλαντα. Είχαν διάφορα σχήματα και στολίδια.
5. Γιαούρτια: Όσοι είχαν αιγοπρόβατα παρασκεύαζαν απαραιτήτως σε μεγάλες κατσαρόλες γιαούρτι, το οποίο μοίραζαν και σε οικογένειες που δεν είχαν τη δυνατότητα αυτή.
6. Το χοντρό κούτσουρο στο τζάκι. Το μεγάλο κούτσουρο ή «Χριστόξυλο»: Από τις παραμονές των εορτών ο νοικοκύρης διάλεγε το πιο όμορφο, το πιο γερό , το πιο χοντρό ξύλο από βελανιδιά.
7. Τα βλάχικα κάλαντα «Κολίντι, μελίντι». Απαντώνται και σε άλλες (Βόρεια Ελλάδα) περιοχές της χώρας μας.
Στα έθιμα της Πρωτοχρονιάς στην Παλαιομάνινα κυριαρχούσαν τα παραδοσιακά γλυκά και ψωμιά, το χοντρό κούτσουρο, η μπόσκα, το ρόδι, το πέταλο και το αρνί. Την ίδια επιμέλεια, φροντίδα και χαρά έδειχναν οι κάτοικοι της Παλαιομάνινας και για τη γιορτή της Πρωτοχρονιάς.
Παραθέτουμε μερικά χαρακτηριστικά έθιμα, από τα οποία μερικά έχουν ήδη ξεχασθεί, όπως:
– Το μεγάλο κούτσουρο στη φωτιά: Η ειδική μέριμνα για το άσβεστο κούτσουρο στο τζάκι συνεχιζόταν.
– Το Χριστόψωμο: Και, βέβαια, συνεχιζόταν η γνωστή ιεροτελεστία στην παρασκευή χριστόψωμου και άλλων ψωμιών.
– Μπακλαβάς «κόθουρο»: Έχει ομηρικές ρίζες.
– Η μπόσκα (στα βλάχικα) ή αγριοκρεμμύδα: Την Πρωτοχρονιά κρεμούσαν τη μπόσκα στα εξώθυρα των σπιτιών τους (όπως ο αρχαίος πρόγονός μας… Πυθαγόρας) και μετά την έριχναν στις κεραμοσκεπές. Ο Διοσκουρίδης την περιγράφει: “Εστί δε και αλεξιφάρμακον όλη προ των θυρών κρεμαμένη” (Περί ύλης Ιατρικής Β, 171).
– Το σπάσιμο του ροδιού: Είχαν ιδιαίτερη προτίμηση στη χρήση του ροδιού ως συμβόλου αφθονίας, γονιμότητας και καλής τύχης.
– Το πέταλο: Το κρεμούσαν στην πόρτα για … γούρι!
– Το αρνί: Όσοι είχαν αιγοπρόβατα, έσφαζαν στην εξοχή ένα αρνάκι ή κατσικάκι με πρωτόγνωρη επιμέλεια για την καθαριότητα!
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!
Πηγές
ΚΑΛΑΤΑ ΑΠ΄ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
https://www.thinglink.com/scene/1390944852123844609