Χτισμένο πλάι στη θάλασσα, το 1ο Δημοτικό Σχολείο Σούδας, κάποτε το μοναδικό και τώρα το πιο παλιό από το σύνολο των σχολικών κτηρίων της περιοχής, στέκει κοντά έναν αιώνα σαν πλοίο ολόφωτο έτοιμο να σαλπάρει, απέναντι ακριβώς από τα κρουαζιερόπλοια όταν επισκέπτονται την πόλη μας.
Μικρό κτήριο αρχικά, με χωμάτινη αυλή, άλλαξε χρήση τα χρόνια της Κατοχής, προστέθηκαν αίθουσες αργότερα και εξωραΐστηκε για να καλύψει τις
ανάγκες της κοινωνίας της Σούδας που όλο και πλήθαινε.
Το σημερινό σχολείο, χώρος φωτεινός, πλέει στα χρώματα και η θέα από τα παράθυρά του ταξιδεύει τη ματιά, αποκαλύπτει ορίζοντες και υπόσχεται το «παραπέρα».
Σαν τα σπίτια είναι και τα σχολειά. Έχουν ψυχή και έχουν λαλιά. Δεν είναι τσιμέντα μόνο και τοίχοι στεγνοί, στις πόρτες τους κοιμούνται τα πιο όμορφα παραμύθια.
Αγαπημένο καράβι είναι το σχολειό
κι εγώ πολύ το αγαπώ.
Ταξιδεύει κάθε μέρα
σ’ έναν κόσμο μαγικό.
Ξέρετε τ’ όνομά του;
Είναι το πρώτο το Δημοτικό!
(Σούδας)
Με αγάπη,
Β2
“Σαν τα σπίτια είναι και τα σχολειά. Έχουν ψυχή και έχουν λαλιά. Δεν είναι τσιμέντα μόνο και τοίχοι στεγνοί, στις πόρτες τους κοιμούνται τα πιο όμορφα παραμύθια”.
Συντάκτρια άρθρου: Παπαευθυμίου Αργυρώ, Διευθύντρια.



















