Η επίσκεψη του κυρίου Δημήτρη Αβούρη
Την Τρίτη 23 Φεβρουαρίου η Δ’ Τάξη του σχολείου μας είχε την χαρά να υποδεχτεί τον κύριο Δ. Αβούρη. Ο κύριος Αβούρης μας δίδαξε πώς να γράφουμε ιστορίες χρησιμοποιώντας απλά άψυχα αντικείμενα που μπορούμε να βρούμε στην φύση για παράδειγμα, μια πέτρα. Και πώς γίνεται αυτό; θα σας το εξηγήσω τώρα. Αρχικά θα πρέπει να βρείτε ένα αντικείμενο με τα εξής χαρακτηριστικά: μπορεί να βρεθεί στην φύση και να είναι άψυχο. Στην συνέχεια σκεφτείτε 5 μέρη όπου μπορεί να βρίσκεται το αντικείμενο και 5 μέρη που δεν μπορεί. Κατόπιν βρείτε τρόπους να περάσει το αντικείμενο από όλα τα μέρη.
Η εμπειρία ήταν πολύ διασκεδαστική, ακούστε τι κάναμε: μετατρέψαμε την ιστορία μας σε θεατρικό έργο και φτιάξαμε τραγούδια πάνω στην ιστορία μας.
Το παρακάτω παραμύθι είναι η δική μας προσπάθεια στην τάξη να δημιουργήσουμε την ιστορία ενός κοχυλιού, μιας μπουρούς!
Φέντος Οδυσσέας
Η περιπέτεια μιας μπουρούς
Κόκκινη κλωστή χαριτωμένη
στην ανέμη καταδικασμένη.
Δώσ’ της κλώτσο να μεθύσει,
παραμύθι να ποθήσει!
Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα όμορφο, μεγάλο, πολύχρωμο κοχύλι στο βυθό της θάλασσας, μια μπουρού. Όλα τα πλάσματα του βυθού την θαύμαζαν κι αυτή καμάρωνε. Ήταν πολύ ευτυχισμένη!
Μια μέρα ένας πεινασμένος πελαργός βλέπει ένα καβουράκι στην παραλία. Αμέσως το πιάνει με το ράμφος του. Εκείνη τη στιγμή σηκώνεται δυνατή ανεμοθύελλα! Η θάλασσα αγρίεψε, φουρτούνιασε και σήκωσε πελώρια κύματα που καταπλακώνουν τον πελαργό μας! Αυτός όμως αγωνίζεται να απελευθερωθεί από τα κύματα. Τα καταφέρνει και μ’ ένα δυνατό πέταγμα, τρομαγμένος όπως ήταν πετάει πάρα πολύ ψηλά και βρίσκεται σε μια πανύψηλη βουνοκορφή, χωρίς να ξέρει ότι εξαιτίας της θαλασσοταραχής, στη ράχη του είναι το πιο όμορφο κοχύλι της θάλασσας! Αφού ξεκουράστηκε, πετάει για να συνεχίσει το κυνήγι της τροφής. Πέφτει όμως το όστρακο από την πλάτη του στα βράχια της πλαγιάς του βουνού.
Ένα σκιουράκι που απομακρύνθηκε από το δάσος, έπαιζε εκεί, το βλέπει και νομίζει ότι είναι ένα μεγάλο βελανίδι! Χαρούμενο το αρπάζει και τρέχει στη φωλιά του, που ήταν στο κλαδί μιας οξιάς. Θα το μοιραστεί με τα αδερφάκια του!
Στο δάσος με τις οξιές και τις βελανιδιές μια οικογένεια απολαμβάνει την εκδρομή της και την ηλιόλουστη, ανοιξιάτικη μέρα. Αλλά ξαφνικά πιάνει μια δυνατή μπόρα και όλοι τρέχουν και βρίσκουν καταφύγιο κάτω από την οξιά. Η βροχή ρίχνει το κοχύλι από τη φωλιά στη γη, μπροστά στα πόδια του κοριτσιού.
__Αααα! Πώς βρέθηκε αυτό το μεγάλο κοχύλι στο δάσος; Τι όμορφο που είναι!
-Είναι μπουρού, είναι το κοχύλι που το φυσούσαν οι ναυτικοί και αυτό σφύριζε, όταν το βαπόρι ξεκινούσε για ταξίδι και όταν επέστρεφε και έμπαινε στο λιμάνι, είπε ο μπαμπάς.
—-Μπορείς να το ακουμπήσεις στο αυτί σου και να ακούσεις τον ήχο της θάλασσας, συμπλήρωσε η μητέρα.
Το κορίτσι βάζει το κοχύλι στο αυτί του και ακούει τον ήχο του βουνίσιου αέρα!
Μόλις ήρθε το απόγευμα, η οικογένεια κατεβαίνει από το βουνό και φτάνει στο σταθμό για να πάρει το μικρό τρένο που με αυτό είχε ανεβεί. Όταν φτάνει στο σπίτι, το κορίτσι στολίζει το δωμάτιό του με το πολύχρωμο κοχύλι…
Κι ήρθε το καλοκαίρι. Η οικογένεια φεύγει για διακοπές. Μια μέρα όμως μπαίνει ένας διαρρήκτης στο σπίτι της. Αφού πήρε διάφορα πράγματα, παίρνει και την μπουρού μαζί του. Τη στιγμή όμως που βγαίνει από το σπίτι, ένας αστυνομικός που περιπολούσε στην περιοχή, τον βλέπει κι αρχίζει το κυνήγι. Τον φτάνει, τον συλλαμβάνει και ο κλέφτης τώρα είναι στη φυλακή μαζί με το κοχύλι, αφού κανείς δεν ξέρει ότι το είχε κρύψει στο φαρδύ του γιλέκο!
Ένα βράδυ, καθώς ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, ακούει μια φωνούλα:<>.
Ο κλέφτης ταράχτηκε, φωνάζει τον φύλακα και του δίνει την μπουρού. Σε λίγες ώρες η Αστυνομία επιστρέφει το κλεμμένο κοχύλι στην οικογένεια και τώρα βρίσκεται στα χέρια του κοριτσιού που πετάει από τη χαρά του! Ευχαριστήθηκε τόσο πολύ που ένιωσε την ανάγκη να μοιραστεί τη χαρά του! Έτσι αποφάσισε να χαρίσει την μπουρού στο θείο της, τον καπετάν Μιχάλη, που ζούσε σ’ ένα νησί του Αιγαίου. Του το έστειλε κι όταν αυτός το κράτησε στα χέρια του συγκινήθηκε πάρα πολύ! Άρχισε να φυσάει με χαρά κι ένας δυνατός ήχος ξεχύθηκε σε όλο το νησί!
Από τότε ο καπετάν Μιχάλης όταν μπαρκάρει για ταξίδι φυσάει την μπουρού. Όταν πάλι επιστρέφει η φωνή της μπουρούς ανακοινώνει στο νησί ότι ο καπετάν Μιχάλης γύρισε.
Έτσι το υπέροχο κοχύλι, μετά από μια μεγάλη περιπέτεια, χαίρεται που απόκτησε μια αγκαλιά, έναν αχώριστο σύντροφο για πάντα! Και… έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!
Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Δ2 τάξης
(Μπορείτε να βρείτε 5 μέρη που επιλέξαμε όπου μπορεί να βρίσκεται μια μπουρού και τα 5 μέρη που δεν μπορεί να τη δει κάποιος εύκολα;)
