“Και ήρθε ο χειμώνας στο Πλύμουθ”…
Σήμερα εκλεισε ο κύκλος των τμημάτων του σχολείου μας που παρακολούθησαν την παράσταση του ΚΘΒΕ, Ελίζα, της Ξένιας Καλογεροπούλου. Ένας καπετάνιος γένους θηλυκού. Ένας άντρας με κίτρινο σκουφί κι ένα δαχτυλίδι που δεν χωρεί. Μια κερασιά. Ένας παπαγάλος. Ένα πλήρωμα που δεν εγκαταλείπει.
Σε ένα κατάμεστο και πανέμορφο Βασιλικό Θέατρο, γνωρίσαμε την Ελίζα και ταξιδέψαμε μαζί της, ακολουθώντας τα βήματά της από την ταβέρνα “Ο πράσινος παπαγάλος”, σε μια αποθήκη, σ’ ένα παλάτι, ένα παζάρι στη Μαυριτανία και βέβαια, σ’ ένα καράβι που διασχίζει θάλασσες για να βρει τον αγαπημένο της Πάτρικ.
Η Ελίζα είναι ένα κορίτσι έξυπνο, γενναίο, πεισματάρικο, δυναμικό, ένα πλάσμα που δεν φοβάται να περιμένει -όπως η Πηνελόπη- και να αγαπάει, που ξέρει, όμως, σε αντίθεση με την Πηνελόπη που δεν εγκατέλειψε ποτέ το παλάτι της, να αγωνίζεται, να διεκδικεί και δεν φοβάται να φύγει από τη χώρα της (το Πλύμουθ της Αγγλίας) ακολουθώντας και αναζητώντας τα βήματα του αγαπημένου της.
Στην πορεία της συνοδοιπόροι το πλήρωμά της, πιστοί φίλοι (ο Φρέντυ & ο Μακ), που δεν θυμίζουν ηρωικές μορφές, αλλά ανθρώπους καθημερινούς, που ξέρουν να τιμούν τους φίλους τους και την Ελίζα, που συμπαραστέκονται ο ένας στον άλλο και διακρίνονται από υψηλό αίσθημα πίστης και τιμιότητας.
Η Ελίζα -που είναι εμπνευσμένη από το έργο του ελισαβετιανού συγγραφέα Τόμας Χέϊγουντ, Η ωραία κοπέλα από τη Δύση- γράφτηκε από την Ξένια Καλογεροπούλου και πρωτοανέβηκε στην Αθήνα στο Θέατρο Μικρή Πόρτα, το 1989. Διαχρονική αξία και ένα από τα διαμάντια του παιδικού θεάτρου, δεν παύει χρόνια τώρα να μαγεύει με το μεστό λόγο της, τη ζωντάνια και την αποφασιστικότητα του υπέροχου γυναικείου χαρακτήρα που δημιούργησε η Ξ. Καλογεροπούλου, σε απάντηση του δικού της επίσης ήρωα Οδυσσεβάχ.
Εξαιρετικοί οι συντελεστές της παράστασης, από τη γεμάτη ζωντάνια και δυναμισμό Ελίζα και το πλήρωμά της, μέχρι τους μουσικούς επί σκηνής (συνοδεύοντας με αναγεννησιακό λαούτο, αυλούς και τουμπελέκι τη μουσική που έγραψε η Ελένη Καραΐνδρου και τους στίχους της Μαριανίνας Κριεζή), τα κοστούμια και το ευφάνταστο σκηνικό.
“Και ήρθε η άνοιξη στο Πλύμουθ και η κερασιά άνθισε”…