Σήμερα η μέρα ήταν διαφορετική για την Ε΄και τη Στ΄τάξη. Ακολουθήσαμε με τα πόδια το δρόμο που οδηγεί στη Μονή Λαζαριστών και εκεί βολευτήκαμε ανάμεσα σε μαθητές γυμνασίων και λυκείων του Δήμου Νεάπολης Συκεών στις πρώτες σειρές καθισμάτων της σκηνής Σ. Καραντινός για να παρακολουθήσουμε την παράσταση Ρωμαίος και Ιουλιέτα on the road από τη Νεανική Σκηνή του ΚΘΒΕ.
Ο. Σαίξπηρ, Ρωμαίος και Ιουλιέτα
Ευχάριστη έκπληξη πρώτη: Για εμάς τις εκπαιδευτικούς η συνάντηση με παιδιά είχαμε μαθητές στο δημοτικό και είναι τώρα Γ΄Γμνασίου και Γ΄Λυκείου. Όμορφο το συναίσθημα να βλέπεις τρεις γενιές παιδιών που πέρασαν από τα χέρια σου να σου χαμογελάνε και να μοιράζονται μαζί σου την εμπειρία του θεάτρου.
Δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
Να μιλώ για σένα και για μένα. Ο. Ελύτης, Μονόγραμμα
Έκπληξη δεύτερη: η παράσταση η ίδια. Επιτέλους μια παράσταση σύγχρονη και με λόγο ευθύ προς τα παιδιά που παρακολουθούσαν.
Ο Σαιξπηρικός λόγος περνάει μέσα απ’ τα κανάλια της σύγχρονης καταναλωτικής κοινωνίας και φωτίζει τα όρια της αγάπης, του μίσους, του ρατσισμού. Τα όρια της προσωπικής επανάστασης και του αυτοπροσδιορισμού.
R. Barthes
Μια multimedia παράσταση όπου χιπ χοπ, κλασική, ambient μουσική, χορός, λόγος, κινηματογραφημένες σκηνές και ζωντανό κινηματογραφικό γύρισμα εικονοποιούν το σύμπαν του εμβληματικού εφηβικού έρωτα του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, μεταχσηματίζουν τις συμβάσεις του κειμένου και της θεατρικής σκηνής και ανοίγουν νέους χώρους μέσα στους οποίους οι δυο ραδιοφωνικοί παραγωγοί της εκπομπής “Ιστορίες δρόμου για λοξούς ρομαντικούς” ξετυλίγουν το κουβάρι της αφήγησης όσων συμβαίνουν γύρω μας, μιλώντας για τις συμμορίες, τη βία, την εξορία, τα τείχη και τους φράχτες, τις σχέσεις μέσα στην οικογένεια, την αγάπη.
Η Ιουλιέτα κι ο Ρωμαίος δείχνουν να είναι η αφορμή, μα η ιστορία τους πλέκεται τόσο όμορφα με τις ιστορίες του Σεφέρη, του Ελύτη, του Εγγονόπουλου, του Badiou, του Roland Barthes, του Παβέζε, της Μάγιας Αγγέλου. Αποτελεί τον κοινό τόπο συνάντησης της παγκόσμιας λογοτεχνίας με πρωταγωνιστές το Ρωμαίο και την Ιουλιέττα, με κύρια πρόσωπα όλους αυτούς που είναι τόσο κοντά μα και τόσο μακριά.
Πρόλογος
(Μπαίνει ο Χορός)
Χορός
Δύο οικογένειες ίδιες σε αρχοντιά
(στην όμορφη Βερόνα, όπου το έργο μας αρχίζει)
μπλέκουν σε διαμάχες από εχθρότητα παλιά:
καθένας μ’ αίμα συμπολίτη του το χέρι μαγαρίζει.
Απ’ τα μοιραία σπλάχνα αυτών των δύο εχθρών
ένα ζευγάρι καημένων εραστών θα λάμψει
που ο σκληρός τους θάνατος την έριδα ετών
όλων τους των προγόνων σε διπλό μνήμα θα θάψει.
Την τρομερή πορεία του στιγματισμένου έρωτά τους
και των γονέων τους την άκρατη μανία
ανέκοψε μόνον ο απελπισμένος θάνατός τους:
δυο ώρες στη σκηνή μας θ’ αναλύσουμε αυτή την ιστορία.
Με προσοχή ακούστε μας και, αν κάτι μας ξεφύγει,
θα προσπαθήσουμε σκληρά η απώλεια να είναι λίγη.
(Ο. Σαίξπηρ, Ρωμαίος και Ιουλιέτα)
(Με τα πρώτα λόγια του έργου, με μορφή σονέτου, αποκαλύπτει ο Βάρδος το τέλος της ιστορίας στο κοινό, πριν καν αρχίσει το έργο να ξετυλίγει την αφήγησή του)
Σήμερα ήταν μια πολύ όμορφη μέρα. Από τις μέρες που κάτι νιώθεις να έχει αλλάξει σε όλους. Γιατί δεν ήταν μια απλή μεταφορά ενός κλασικού έργου στο θέατρο, αλλά ένας νέος χώρος που άνοιξε για όλους μας.
ΥΓ
Ακόμα και το πρόγραμμα της παράστασης που ήταν ένα τετράδιο με άγραφες σελίδες έδωσε μια νέα διάσταση στη θεατρική εμπειρία. Ένας νέος γενναίος κόσμος μας άνοιξε μια πόρτα. Είναι στο χέρι μας να βαδίσουμε και ν ανακαλύψουμε όσα υπάρχουν.