Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από το Υπουργείο Παιδείας ως Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού. Ο όρος «εκφοβισμός και βία στο σχολείο» (school bullying) είναι ένα φαινόμενο νεανικής παραβατικότητας που εμφανίζεται σε πολλές χώρες του κόσμου. Ο σχολικός εκφοβισμός προέρχεται από παιδιά, συνήθως της ίδιας ηλικίας, και αποτελεί μορφή επιθετικής συμπεριφοράς, που εμφανίζεται κυρίως στη σχολική πραγματικότητα, με σοβαρές επιπτώσεις για την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και του εφήβου και τη διαδικασία της μάθησης. Αναφέρεται στην εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη χρήση βίας μεταξύ μαθητών ή συνομήλικων παιδιών, εντός και εκτός σχολείου, με στόχο την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου ή αναστάτωσης. Συχνά το «ισχυρότερο» παιδί αντλεί από την πράξη του κάποιο όφελος, όπως ευχαρίστηση, κύρος ή υλικά αποκτήματα, ενώ το «αδύναμο» παιδί δεν μπορεί να υπερασπιστεί και να προστατέψει με ριζικό τρόπο τον εαυτό του.
Ο εκφοβισμός μπορεί να πάρει διάφορες μορφές:
Σωματικός: φυσικός τραυματισμός ή απειλή τραυματισμού προς κάποιον. Εκδηλώνεται με σπρωξίματα, σκουντήματα, αγκωνιές, γροθιές και κλοτσιές, τρικλοποδιές, χτυπήματα με αντικείμενα, τσιμπήματα και δαγκωνιές, περιορισμό του άλλου μέσω σωματικών πρακτικών.
Λεκτικός: συστηματική χρησιμοποίηση υβριστικών εκφράσεων, φραστικών επιθέσεων, προσβολών και απειλών, αγενών σχολίων και ειρωνείας, χρήση παρατσουκλιών.
Εκφοβισμός με εκβιασμό: εκούσια απόσπαση χρημάτων ή προσωπικών αντικειμένων, η οποία συνοδεύεται από απειλές ή και τον εξαναγκασμό σε αντικοινωνικές πράξεις.
Έμμεσος ή κοινωνικός: προσπάθεια για κοινωνική απομόνωση ή αγνόηση ατόμου, για άσκηση επιρροής στην ομάδα των συνομηλίκων ώστε να αισθανθούν αντιπάθεια για κάποιο συγκεκριμένο συμμαθητή τους, διάδοση κακόβουλων φημών και ψευδών.
Ηλεκτρονικός: αποστολή απειλητικού ή υβριστικού υλικού μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, των υπηρεσιών MMS και SMS που παρέχουν τα κινητά τηλέφωνα και των διαδικτυακών τόπων κοινωνικής δικτύωσης, χρήση ή παραποίηση των προσωπικών δεδομένων κάποιου ατόμου, αποκλεισμός του από μια δικτυακή ομάδα, κλήσεις στο κινητό του από άγνωστο νούμερο.
Ρατσιστικός: διάδοση αρνητικών σχολίων εξαιτίας της καταγωγής, της κοινωνικής τάξης, της οικονομικής κατάστασης, της διαφορετικότητας.
Σεξουαλικός: υβριστικά σχόλια, σκίτσα και γκράφιτι με σεξουαλικό περιεχόμενο, ανήθικες χειρονομίες, ανεπιθύμητο άγγιγμα, μέχρι και σοβαρές σεξουαλικές επιθέσεις.
«Λέμε όχι στον Σχολικό Εκφοβισμό»
Οικογενειακό και σχολικό πλαίσιο
Σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του κάθε παιδιού διαδραματίζει η οικογένεια και καθώς το παιδί μεγαλώνει και φοιτά στο σχολείο τότε σημαντική επιρροή ασκεί και το σχολικό περιβάλλον, αλλά και άλλα πλαίσια στα οποία συμμετέχει. Είναι κατανοητό λοιπόν ότι όταν εντοπίζονται παθολογικές συμπεριφορές στο περιβάλλον αυτό έχει αντίκτυπο και στο παιδί.
Ένα παιδί που μεγαλώνει χωρίς όρια δεν μαθαίνει να διεκδικεί σεβόμενο την ύπαρξη του άλλου και θεωρεί ότι μπορεί να συμπεριφέρεται με όποιον τρόπο θέλει εφόσον δεν υπάρχουν συνέπειες των πράξεων του. Το παιδί έτσι δε μαθαίνει να προσαρμόζεται στο σύνολο με άλλους ανθρώπους. Άλλωστε τα παιδιά συχνά λειτουργούν καθρεφτίζοντας συμπεριφορές και συνήθειες των σημαντικών προσώπων στη ζωή τους. Ήδη από την προσχολική ηλικία υιοθετούν συμπεριφορές, πράξεις, αντιδράσεις.
Αναπαράγουν συμπεριφορές που υπάρχουν στο περιβάλλον. Οι «σημαντικοί άλλοι», ξεκινώντας σε αυτή την ηλικία με τους γονείς, είναι τα πρότυπά τους. Όταν ένα παιδί, γίνεται παρατηρητής ή και αποδέκτης αρνητικών συμπεριφορών των γονιών του, όπως για παράδειγμα κατά την οδική συμπεριφορά ή κατά τη διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα και όταν ο ίδιος ο γονιός δεν είναι «ανοιχτός» στη διαφορετικότητα, δεν επιτρέπει με αυτό τον τρόπο στο παιδί να προσεγγίσει με σεβασμό το διαφορετικό.
Πολλές φορές το μήνυμα που παίρνουν από τους γονείς είναι ότι η διαφορετικότητα τρομάζει με αποτέλεσμα να επιτίθενται σε ότι τους προκαλεί αυτού του είδους τον τρόμο.
Τα πρότυπα
Τα παιδιά ψάχνουν πρότυπα. Όταν δεν έχουν δυνατά πρότυπα από τους γονείς τους, θα τα αναζητήσουν στο πρόσωπο άλλων, κάποιες φορές όμως μπορεί τα πρόσωπα αυτά να μην έχουν θετική επιρροή. Τέτοια πρόσωπα μπορεί να είναι άτομα που λειτουργούν εκφοβίζοντας ή παρουσιάζουν γενικότερα παραβατική συμπεριφορά. Πολύ συχνά ο τρόπος αυτός είναι και μια προσπάθεια αναζήτησης βοήθειας.
Άλλες φορές τα παιδιά μπορεί να αναζητούν μια προσοχή που δεν τους έχει δοθεί και υιοθετούν συμπεριφορές που προκαλούν, αναζητώντας να βρεθούν στο επίκεντρο. Φυσικά μεγάλο ρόλο σε αυτό διαδραματίζει και το γεγονός ότι μπορεί να έχει δεχτεί το ίδιο το παιδί εκφοβισμό, κάτι που θα το σπρώξει να αντιγράψει μια αντίστοιχη συμπεριφορά. «Θα σε πονέσω για να καταλάβεις πώς νιώθω κι εγώ» είναι η ροή της σκέψης. Θύτες γίνονται επίσης όσα παιδιά γίνονται μάρτυρες βίαιων συμπεριφορών, είτε στο σπίτι είτε στο ευρύτερο περιβάλλον. Επιπλέον κάποιες φορές θεωρείται «μόδα» του σχολείου να είσαι αυτός που εκφοβίζει.
Ενδείξεις bullying
Τα παιδιά που έχουν βιώσει την ενδοσχολική βία (είτε ως θύματα είτε ως θύτες) έχει παρατηρηθεί ότι συνήθως έχουν άρνηση για το σχολείο και δικαιολογίες για να μην πάνε, συνοδευόμενες από κλάμα. Παρατηρούνται ξαφνικές αλλαγές στη συμπεριφορά τους (απόσυρση – επιθετικότητα).
Κάποια παιδιά παρουσιάζουν ψυχοσωματικά συμπτώματα (πόνος στη κοιλιακή χώρα – έμετο – πονοκέφαλος).
Υπάρχουν και οι περιπτώσεις που τα παιδιά εκδηλώνουν επιθετικότητας προς τους γονείς ή τα αδέρφια τους. Αποσύρονται από δραστηριότητες, οικογενειακό και κοινωνικό περίγυρο. Ακόμη κάποια παιδιά έχουν αλλαγή στις διατροφικές του συνήθειες. Συνήθως τα θύματα έχουν ενοχοποίηση και αυτοκαταστροφική συμπεριφορά
Καταπολέμηση
Ένα πρόβλημα το αντιμετωπίζεις πριν την γέννηση του. Σε αυτό χρειάζεται να συμμαχούν γονείς και εκπαιδευτικοί. Στόχος για όλους πρέπει να είναι η εξάλειψη του, με βασικό όπλο την πρόληψη.
Σε αυτό το πλαίσιο η συνεργασία σχολείου και οικογένειας είναι καίριας σημασίας, καθώς μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά στην έγκαιρη αντιμετώπιση και πρόληψη του φαινομένου του εκφοβισμού. Το κλειδί σε κάθε περίπτωση είναι η ενημέρωση και η συζήτηση με τα παιδιά σε σταθερή βάση τόσο σε οικογενειακό όσο στο εκπαιδευτικό επίπεδο. Η συζήτηση σε όλα τα επίπεδα ανοίγει ορίζοντες.
Προτεινόμενες ταινίες
Ένα σχολείο χωρίς βία και φόβο αποτελεί δικαίωμα όλων των παιδιών.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα