Στις 21 Απριλίου του 1967 η σκοτεινιά της Δικτατορίας σκέπασε την Ελλάδα με αρχηγό τον Γεώργιο Παπαδόπουλο. ..Οι φοιτητές του Πολυτεχνείου δεν άντεξαν και τα 1973 ξεκίνησαν τον αγώνα τους για να φύγουν οι δικτάτορες ……….και ξαφνικά
πιάσαν οι ζέστες τον Νοέμβρη
καλοκαιριά
στην καρδιά του χειμώνα.
Ήταν οι ανάσες των παιδιών,
κοντά – κοντά,
σαν να ’ταν μια αναπνοή
κι οι ανάσες στα παράθυρα
κοντά – κοντά,
σα να ’τανε ένα μπαλκόνι η Αθήνα,
κι οι φωτιές που καίγανε στους δρόμους τα σκουπίδια,
κοντά – κοντά,
σα να ’ταν πυρκαγιά,
κι ήταν οι σφαίρες
κι ήταν το αίμα.
Και ξαφνικά
πιάσαν οι ζέστες τον Νοέμβρη
κατακαλόκαιρο
στη μέση του χειμώνα.
Οι μαθητές των δυο τμημάτων της Ε΄τάξης πραγματοποίησαν μια μικρή γιορτή προς τιμήν των φοιτητών που εξεγέρθηκαν για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία. Απήγγειλαν ποιήματα σπουδαίων Ελλήνων ποιητών :του Γιάννη Ρίτσου ,Κωστούλας Μητροπούλου, Λουκά Θεοδωρακόπουλου, Μανόλη Αναγνωστάκη, Φώτου Γιοφύλλη, Νικηφόρου Βρεττάκου, Λένας Παππά ,Σπύρου Κατσίμη κ.α.
Ακούστηκαν συνθήματα:
«ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!»
«ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ!»
«ΘΕΛΟΥΜΕ ΒΙΒΛΙΑ!»
Ακούστηκαν υπέροχοι μονόλογοι από τα στόματα των μαθητών μας :
Κρατήστε ως το πρωί! Όσο να βγει ο ήλιος!»
Τα παιδιά περιμένουν τον ήλιο, πιστεύουν στον ήλιο,
λατρεύουν τον ήλιο.
Ο ήλιος είναι πάντα νέος,
ο ήλιος είναι ο μεγάλος τους σύμμαχος.
Ακούστηκαν τα τραγούδια :
«Αρνιέμαι», «Ο Δρόμος», «Ένα το χελιδόνι» ,«Τα παιδιά Ζωγραφίζουν στον τοίχο», «Το ακορντεόν» συνοδευόμενα από μια μικρή πιανίστρια, έναν μικρό πιανίστα και έναν μικρό κιθαρίστα.
Η γιορτή οργανώθηκε από τις δασκάλες της Ε΄: Πετσίβα Μαρία και Πήτα Σουλτάνα.
Αφήστε μια απάντηση