Το μήνα αυτό τα παιδιά έφτιαχναν ένα ξύλινο ομοίωμα χελιδόνας, το οποίο στόλιζαν με λουλούδια καθώς και με διάφορες ασπροκόκκινες κλωστές, τις λεγόμενες «μάρτες». Μόλις ξημέρωνε η 1η Μαρτίου το γύριζαν από σπίτι σε σπίτι σ’ όλο το χωριό και τραγουδούσαν το τραγούδι της χελιδόνας.Οι νοικοκυρές έδιναν στα παιδιά λάδι, κρασί, αλεύρι, σιτάρι, αβγά ή σπανιότερα χρήματα και αυτά τους έδιναν «μάρτες» ως δώρο για τα μικρά παιδιά του σπιτιού. Αυτές τις κλωστές τις έδεναν τα παιδιά στο χέρι ή στο λαιμό και πίστευαν ότι θα τα προστάτευαν από το μαύρισμα του Μάρτη. Τις φορούσαν για 40 μέρες και μετά τις κρεμούσαν στους φράχτες για τις πάρουν τα χελιδόνια και να φτιάξουν τις φωλιές τους.”

Το έθιμο αυτό επιβιώνει από τους αρχαίους χρόνους σε πολλά μέρη της πατρίδας μας όπως στη Μακεδονία, Θράκη, Δωδεκάνησα. Πρόκειται για τα λεγόμενα Χελιδονίσματα, τα ανοιξιάτικα κάλαντα ή τα Κάλαντα του Μάρτη. Το τέλος του Χειμώνα και τον ερχομό των χελιδονιών τον γιόρταζαν τα παιδιά ήδη από την αρχαιότητα με τα Χελιδονίσματα, όπως μας μαρτυρά ο συγγραφέας Αθηναίος (2ος αιώνας μ.Χ.), ο οποίος έχει διασώσει ένα τέτοιο χελιδόνισμα που τραγουδούσαν τα παιδιά στη Ρόδο, κρατώντας ένα ομοίωμα χελιδονιού και τριγύριζαν στην πόλη ζητώντας φιλέματα. Στη συνέχεια, αν και στα πρώτα βυζαντινά χρόνια το έθιμο της χελιδόνας απαγορεύτηκε, τα παιδιά συνέχιζαν να τραγουδούν τον ερχομό της Άνοιξης και έτσι το έθιμο επιβίωσε ως την σύγχρονη εποχή.Σε κάθε μεριά της Ελλάδας, την 1η του Μάρτη, τα παιδιά ξεχύνονταν στους δρόμους για να καλωσορίσουν τα χελιδόνια, τους αγγελιοφόρους της Άνοιξης. Κρατούσαν στα χέρια τους ένα ξύλινο χελιδόνι και του κρεμούσαν στο λαιμό κουδουνάκια και μαρτάκια ενώ το στόλιζαν και με λουλούδια.Πήγαιναν έτσι από σπίτι σε σπίτι και έλεγαν τα χελιδονίσματα ενώ τα κουδουνάκια συνόδευαν το τραγούδι τους….

Πηγή https://blogs.sch.gr/16dimkoryd