Επισκέπτες από την Πορτογαλία

Ήταν επίσημα η πρώτη μας μέρα στο σχολείο. Είχαμε συναντήσει μερικούς από τους δασκάλους το Σάββατο και έτσι ήταν μια ζεστή συνάντηση. Τα παιδιά μας περίμεναν με μεγάλο ενθουσιασμό και περιμέναμε την επαφή και την ευκαιρία να συμμετάσχουμε σε κάτι τόσο παρόμοιο και ταυτόχρονα τόσο διαφορετικό από την καθημερινότητά μας.

Ξεκινήσαμε με τα μαθήματα πληροφορικής της συναδέλφου μας Μαρίας Σκιαδέλλη για μαθητές του 1ου και αργότερα του 2ου έτους. Η ενσωμάτωσή μας έγινε με την παρουσίαση της Vila de Ansião και της χώρας μας: «Πορτογαλία». Κάθε ζευγάρι μαθητών χρησιμοποίησε Tux Paint για να σχεδιάσει και να διακοσμήσει τη σημαία μας. Ήταν μια πολύ διασκεδαστική και διαδραστική δραστηριότητα. Τα παιδιά μας πλησίασαν εύκολα και επικοινωνούσαν εξαιρετικά εύκολα στα αγγλικά, που είναι υποχρεωτικό από το 1ο έτος. Υπήρξε μια στιγμή παύσης, με ηρεμία στην αίθουσα των δασκάλων, εξοπλισμένη για συναντήσεις αλλά ουσιαστικά έτσι ώστε οι δάσκαλοι να μπορούν να χαλαρώσουν, να μιλήσουν και να διατυπώσουν έργα και δραστηριότητες.

Ακολούθησε το εκπληκτικό μάθημα Δράμας όπου, υπό την καθοδήγηση της καθηγήτριας Ελευθερίας, οι μαθητές δραματοποίησαν σκηνές του Μινώταυρου και άλλων μορφών της Ελληνικής Μυθολογίας. Μας συνεπήρε η εκφραστικότητα, η στάση του σώματος και η σκηνική ικανότητα να δημιουργούνε χαρακτήρες, στηρίγματα, ακόμη και τον ίδιο τον σχολικό χώρο, αυστηρά εξοπλισμένο από άποψη φώτων και ήχου. Αυτή η πειθαρχία είναι εξαιρετικά σημαντική και μπορούμε να νιώσουμε ξεκάθαρα τη διαφορά.

Το παρακάτω μάθημα αγγλικών μας εξέπληξε ξανά καθώς οι μαθητές έκαναν μια παρουσίαση για την Παγκόσμια Ημέρα Νερού εξ ολοκλήρου στα αγγλικά, με άψογη προφορά και ικανότητα άρθρωσης για μαθητές 2ου και 3ου έτους. Οι σχολικές δραστηριότητες τελειώνουν στη 1:30 το μεσημέρι, αλλά πολλοί προτιμούν να συνεχίσουν και αυτό που κάνουν είναι να γευματίζουν με μισή ώρα, το φαγητό που φέρνουν από το σπίτι σε κουτιά μεσημεριανού γεύματος.

Στη συνέχεια τακτοποιούν όλους τους χώρους και πηγαίνουν σε κλαμπ της επιλογής τους ή για να μελετήσουν δραστηριότητες για την επόμενη μέρα. Μένει να πούμε ότι αυτό το Σχολείο αριθμεί 200 μαθητές από την προσχολική ηλικία έως την 6η τάξη (εδώ ο πρώτος κύκλος διαρκεί 6 χρόνια) κατανεμημένοι σε 12 τάξεις. Έχει περίπου 30 δασκάλους και μόνο 2 προσωπικό καθαριότητας. Είναι επίσης σημαντικό να αναφέρουμε ότι οι εκπαιδευτικοί έχουν πολύ μικρότερο διδακτικό φόρτο, με λιγότερο επαχθή προγράμματα σπουδών και πολύ απλοποιημένη γραφειοκρατία.

Είναι επίσης σημαντικό να προσθέσουμε ότι στο πρόγραμμά τους έχουν χώρο για να δημιουργήσουν ομίλους σύμφωνα με τις ικανότητές, τα ενδιαφέροντα και τις επιθυμίες τους αρκεί να αποτελούν πλεονέκτημα για την ανάπτυξη των δεξιοτήτων των μαθητών. Το απόγευμα συμμετείχαμε στο Robotics Club και ήταν και πάλι μια εξαιρετική στιγμή.

Τέλος, ο προβληματισμός μας ήταν έντονος γιατί αυτός ο τρόπος να είσαι σχολείο και να είσαι στο σχολείο δημιουργεί αποτελεσματικά αυτόνομους, υπεύθυνους και ευέλικτους μαθητές στον τρόπο σκέψης τους. Οι δεξιότητες δουλεύονται εγκάρσια σε κλίμα σεβασμού, αλληλοβοήθειας και ανταλλαγής. Το νιώθουμε γιατί ρέει τόσο φυσικά.

Η δραστηριότητα Jobshadowing που πραγματοποιείται στο 1ο Πειραματικό Δημοτικό Χαλανδρίου Αριστοφάνους, από το Χαλάνδρι στην Αθήνα, είναι μέρος του έργου «Για μια Εκπαίδευση για Όλους», από το Πρόγραμμα Ka1, ένα έργο κοινοπραξίας του Δήμου Ansião, Agrupamento. de Escolas of Ansião και Santa Casa da Misericórdia de Ansião. Εδώ είναι η μαρτυρία του τι έμαθαν η Carla, η Isabel και η Manuela την τέταρτη μέρα κινητικότητάς τους:

Άλλη μια μέρα που μας πλούτισε ως ανθρώπους και ειδικά ως επαγγελματίες και είναι αυτή η ευκαιρία που κάνει τη διαφορά γιατί σε αυτήν την κατάσταση, όλες οι πόρτες της τάξης είναι ανοιχτές για εμάς και τα πάντα παρέχονται για εμάς ώστε να μπορούμε να στοχαζόμαστε αποτελεσματικά, να αξιολογούμε, να αναλύουμε και να είναι φορείς αλλαγής με διαφορετικό όραμα. Ξεκινήσαμε τη μέρα στο σχολείο παρακολουθώντας ένα μάθημα μαθηματικών της Στ΄ τάξης όπου πειθαρχημένοι, συμμετοχικοί και οργανωμένοι μαθητές εργάστηκαν πάνω στους άξονες συμμετρίας.

Ακολούθησε μάθημα Η/Υ που έδωσε η συνάδελφός μας Μαρία Σκιαδέλλη, αλλά αυτή τη φορά σε μαθητές της Ε’ τάξης που είχαν προετοιμαστεί προηγουμένως στην ελληνική τάξη για να έρθουμε σε αυτήν την τάξη. Κάθε ζευγάρι μαθητών είχε να μας κάνει μια λίστα με ερωτήσεις. Ήθελαν τόσο πολύ να μας γνωρίσουν, να μάθουν περισσότερα για εμάς, τη χώρα μας και φυσικά για τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Η Μαρία μας έδωσε ταμπλέτες και μας έκαναν τις ερωτήσεις στα ελληνικά, απαντήσαμε στα Πορτογαλικά και ο μεταφραστής του Goggle επέτρεψε μια φανταστική στιγμή, τεράστιας ανταλλαγής και αλληλεπίδρασης.

Μετά πήγαμε σε μια αίθουσα νηπιαγωγείου, με αγόρια 4 και 5 ετών που ήταν εξαιρετικά περίεργα και χαρούμενα. Θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε πώς εργάστηκε ο εκπαιδευτικός στο θέμα του έργου που είχαμε παρακολουθήσει το περασμένο Σάββατο. Το θέμα ήταν ένας διάλογος με μια καμηλοπάρδαλη μαριονέτα που μίλησε για τη σημασία του νερού και την έλλειψή του. Όλοι έφτιαξαν μια ζωγραφιά που μας την πρόσφεραν με αγάπη.

Αυτή τη φορά συνεχίσαμε σε τάξη 2ου έτους, σε μάθημα αγγλικών. Οι μαθητές έπαιξαν ένα παιχνίδι, ο συνάδελφος μας εξήγησε πώς λειτουργεί η τάξη και μάλιστα μας περιποιήθηκαν με μια όμορφη δουλειά που έκαναν. Ολοκληρώσαμε τη μέρα στο σχολείο βλέποντας ένα ακόμη μάθημα Θεατρικής Αγωγής, αξεπέραστο και εντυπωσιακό! Συνεχίσαμε να γνωρίζουμε λίγο περισσότερο την τοπική κουλτούρα, αυτή τη φορά πήγαμε στο λιμάνι του Πειραιά, το μεγαλύτερο της Μεσογείου…όμορφο και επιβλητικό, έχει γνωρίσει αμέτρητους πολέμους, κατακτήσεις και αναποδιές από την εποχή που αφίξεις και τους αγώνες. Άλλη μια μέρα, άλλο ένα σύνολο εμπειριών κεντημένο στην ψυχή.

Τα μαθήματα σε αυτό το σχολείο γίνονται σε αίθουσες οργανωμένες ανά ορόφους του κεντρικού κτηρίου. Στο ισόγειο το Νηπιαγωγείο, στον πρώτο όροφο μαθητές από 1ο έως 4ο έτος και στον δεύτερο όροφο οι τάξεις του 5ου και 6ου έτους. Όλοι γνωρίζουν πολύ καλά τους κανόνες εισόδου, εξόδου και λειτουργίας, γεγονός που δημιουργεί ένα κλίμα οργάνωσης, τάξης και αυτονομίας. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τα πράγματά του που έχουν τις δικές τους θέσεις να φυλάσσονται και αυτό είναι καλά καθιερωμένο από νωρίς. Έχουν ντουλάπια μέσα στα δωμάτια για το υλικό αλλά και για τα μεσημεριανά κουτιά με το μεσημεριανό που φέρνουν από το σπίτι. Οι τάξεις μας είναι πιο σύγχρονες και με περισσότερο υλικό, αλλά ο τρόπος με τον οποίο είναι δομημένη η διδασκαλία εδώ: πιο πρακτική, πιο απλή, πιο λειτουργική, πιο εστιασμένη στον μαθητή και τις δεξιότητές του στο σύνολό του, Η κατάσταση αυτή δεν εμποδίζει την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων. Γνωρίσαμε και την αίθουσα ειδικής αγωγής όπου θα έχουμε δραστηριότητα αύριο. Το επισημαίνουμε ως εξαιρετικό κίνητρο για τους μαθητές, το οποίο είδαμε να αντικατοπτρίζεται στην κίτρινη αφίσα αλλά και στην πράξη: οι μεγαλύτεροι μαθητές κάνουν αίτηση για μέντορες/βοηθοί των άλλων μαθητών στη διαχείριση και επίλυση συγκρούσεων, προβλημάτων ή οποιωνδήποτε δυσκολιών. Στη συνέχεια περνούν από συνέντευξη όπου επιλέγονται. Τα αποδεκτά στοιχεία αναγνωρίζονται και φαίνονται με εξουσία και κύρος ενώπιον της υπόλοιπης σχολικής κοινότητας. Εξαιρετική ιδέα!

Άλλη μια μέρα που μας έδωσε την ευκαιρία να συνεχίσουμε να απορροφούμε την εμπειρία αυτής της πολύ ιδιαίτερης σχολικής κοινότητας. Ξεκινήσαμε παρακολουθώντας ένα μάθημα Ειδικής Αγωγής με δύο μαθητές με διαφορετικούς τύπους δυσκολιών αλλά ακόμα υπό μελέτη. Έγραφαν συλλαβές από το ελληνικό αλφάβητο και ήταν απόλαυση γιατί μάθαμε κι εμείς ή τουλάχιστον προσπαθήσαμε. Σε αυτό το σχολείο υπάρχουν 15 μαθητές που υποστηρίζονται από αυτόν τον δάσκαλο στην ειδική αγωγή. Στη συνέχεια έγινε ένα μικρό διάλειμμα που εκμεταλλευτήκαμε για να περιγράψουμε τα έργα που θέλουμε να υλοποιήσουμε την επόμενη σχολική χρονιά… Πολλές ιδέες, προσδοκίες και όρεξη για συνεργασία, τώρα ακόμα περισσότερες!

Επιστρέψαμε στην αίθουσα ειδικής αγωγής που αυτή τη φορά χρησιμοποιήθηκε για να φτιάξουμε ένα παιχνίδι: ντόμινο γραμματικής. Αυτή τη δραστηριότητα προώθησε η δασκάλα Μαρία σε συνδυασμό με την Ελληνίδα δασκάλα. Είναι εντυπωσιακό το πόσο οι μαθητές υπακούουν στους κανόνες και έχουν στάση οργάνωσης και γνώσης. Δυστυχώς σήμερα δεν είχε ρεύμα στο σχολείο λόγω οικοδομικών εργασιών και έτσι το μάθημα Παραδοσιακού Ελληνικού Χορού ακυρώθηκε και λυπηθήκαμε πολύ.

Πήραμε το μετρό για το κέντρο της Αθήνας όπου μας περίμενε ένα Μοναστεράκι γεμάτο εκπλήξεις: ένα άγνωστο ζευγάρι Πορτογάλων που μας αγόρασε μεσημεριανό σε ένα όμορφο εστιατόριο με θέα στην Ακρόπολη, μια Νέα Αγορά με ένα επιβλητικό Μουσείο και μια Αρχαία Αγορά με το μεγαλείο. ενός που έχει ζήσει πολλά χρόνια. Τελικά, η Μαρία Σκιαδέλλη μας πήγε σε ένα εστιατόριο όπου είχαμε ένα υπέροχο αποχαιρετιστήριο δείπνο με συναδέλφους. Δεν θα μπορούσαμε να είμαστε πιο χαρούμενοι, τι μέρα! ❤️ Αύριο είναι η τελευταία μέρα…

Ολοκληρώσαμε τη δραστηριότητα jobshadowing στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Χαλανδρίου, στη μεγάλη πόλη της Αθήνας, όπου βρεθήκαμε αυτή την εβδομάδα. Όλα όσα μπορούμε να μεταφέρουμε με λόγια σίγουρα θα είναι λίγα για να εκφράσουμε αυτά που νιώθουμε, αυτά που ζούμε, αυτά που μαθαίνουμε, αυτά που γνωρίζουμε. Έχουμε μεγαλώσει ως επαγγελματίες και ως άνθρωποι.

Σήμερα παρακολουθήσαμε μάθημα αγγλικών 6ης τάξης με τη δασκάλα Ντόρα και 5η τάξη γαλλικών με τη δασκάλα Julie. Δουλέψαμε επίσης με μαθητές της 1ης και της 3ης τάξης στο μάθημα υπολογιστών όπου αλληλεπιδρούσαμε, συμμετείχαμε και, όπως πάντα, νιώσαμε την περιέργεια και τη στοργή που στα αθώα χαμόγελα των παιδιών μπορούν εύκολα να φανούν. Ήταν επίσης ένα πολύ παραγωγικό πρωινό όσον αφορά τη δουλειά για τα μελλοντικά μας έργα, τα οποία έχουν ήδη μια καθορισμένη δομή και μια πορεία προς έναν νέο κόσμο ευκαιριών και δυνατοτήτων. Ο ενθουσιασμός είναι γενικός τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Πορτογαλία!

Ως αποχαιρετιστήριο, ξαναεπισκεφτήκαμε τους σχολικούς χώρους και τους ανθρώπους που μπήκαν στον κόσμο μας με στοργή, με τη νοσταλγία όσων αποχαιρετούν με ένα χρωματιστό αντίο, γεμάτο φαντασία και δημιουργικότητα όπως τα μικρά χεράκια που ζωγράφισαν στην οθόνη του υπολογιστή και αυτό έτσι το τύπωσαν με χαρά και μας το έδωσαν. Αποχαιρετούμε επίσης τη ξέφρενη πόλη που χορεύει χαρούμενα ανάμεσα στους γίγαντες της ιστορίας και της κοσμοπολίτικης νεωτερικότητας. Περπατάμε στους δρόμους, μαζεύουμε αναμνήσεις και χαμόγελα… Θα επιστρέψουμε αύριο, με φορτωμένες τις αποσκευές των συναισθημάτων, των εμπειριών και της μάθησης…