Εθελοντική δράση: Καθαρισμός της παραλίας Ασπροπύργου σε συνεργασία με το Χαμόγελο του Παιδιού

Σήμερα το 1ο δημοτικό Ασπροπύργου σε συνεργασία με το Χαμόγελο του Παιδιού ανέλαβε εθελοντική δράση και καθάρισε την ακτή της παραλίας Ασπροπύργου, φύτεψε ένα παρτέρι βάζοντας και έναν χειροποίητο φάρο και έμαθε για την ιστορία της παραλίας από τις πολύτιμες πληροφορίες του κου Μπουραντά. Μια ημέρα που θα μείνει σε όλους μας αξέχαστη και μας δημιουργεί τη διάθεση να απαιτήσουν οι μικροί μας ενεργοί πολίτες ένα καλύτερο μέλλον για την παραλία μας, μαθαίνοντας το παρελθόν της.

Βίντεο από τη Δράση

Ο Ασπρόπυργος είναι μια πόλη 40.000 κατοίκων, που βρίσκεται στη Δ. Αττική και απέχει 18χμ από την Αθήνα. Είναι πεδινή πόλη, χτισμένη στο Θριάσιο Πεδίο και έχει μια υπέροχη παραλία μήκους τώρα πια 1,8 χμ περίπου.

Σ’ αυτήν την παραλία πήγαμε την Τετάρτη 30 Μαΐου μαζί με το Χαμόγελο του Παιδιού για να καθαρίσουμε την ακτή και να φυτέψουμε φυτά σ’ ένα εγκαταλειμμένο παρτέρι. Ήταν πολύ βρώμικα εκεί και λυπηθήκαμε όλοι για την κατάντια της.

Μάθαμε από τον κ. Μπουραντά Παναγιώτη ότι παλιά δεν ήταν έτσι. Η Παραλία μας ήταν πεντακάθαρη και έσφυζε από ζωή. Γύρω από τη θάλασσα φύονταν αμπέλια, ελιές και λεύκες. Ανάμεσα σ’ αυτά υπήρχαν τέσσερα κάμπινγκ όπου έρχονταν πολλοί παραθεριστές για να περάσουν εδώ τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Έρχονταν και τουρίστες από την Γαλλία, την Ιταλία και τη Γερμανία. Οι Ασπροπυργιώτες μετά το χωράφι ανέβαιναν στις σούστες ή τα ποδήλατά τους κι έρχονταν εδώ και έκαναν το μπάνιο τους.

Σε αυτό το μέρος λειτουργούσε και ένα εργοστάσιο ηλεκτροχημικής, το ΗΛΕΛ, που παρήγαγε χλώριο. Στο προαύλιο του εργοστασίου υπήρχε και ένα δίπατο, πέτρινο σπίτι, το οποίο το είχε χτίσει ένας αρχιτέκτονας από την Κωνσταντινούπολη που ονομαζόταν Χατζηκυριάκος. Το εργοστάσιο με τη θάλασσα συνδεόταν με ένα γεφυράκι. Δίπλα στο γεφυράκι υπήρχε και ένας αγωγός που έβγαζα την ποτάσα από το εργοστάσιο στη θάλασσα. Εκεί οι γυναίκες του Ασπροπύργου έπλεναν τα στρωσίδια και τα χάμια τους διότι η ποτάσα είναι συστατικό με το οποίο φτιάχνονται τα σαπούνια.

Δίπλα σε αυτό το εργοστάσιο υπήρχε κι ένα άλλο, το Ρετσώνι, που έβγαζε ρετσίνι και είχε μια ξύλινη εξέδρα μες στη θάλασσα που φόρτωναν και ξεφόρτωναν το ρετσίνι στα καράβια. Από αυτήν την εξέδρα τα παιδιά έκαναν βουτιές, γιατί στο σημείο αυτό η θάλασσα είχε βάθος τέσσερα μέτρα.

Πριν και μετά τα εργοστάσια υπήρχαν και πολλές ψαροταβέρνες. Όλα αυτά τα μαγαζιά λειτουργούν ακόμη και σήμερα.

Στην αρχή της παραλίας μας είναι το στρατόπεδο των ΛΟΚ. Μάθαμε ότι πριν φτιαχτεί το στρατόπεδο είχε εγκατασταθεί εκεί το λιμενικό και πιο πριν ήταν χωράφια γεμάτα με σιτάρι και λαχανικά.

Η παραλία μας «χάλασε» όταν φτιάχτηκαν τα Διυλιστήρια Πετρελαίου, το τσιμεντάδικο ΧΑΛΥΨ και η Χαλυβουργική. Τα νερά της θάλασσάς μας μολύνθηκαν, τα φυτά μας ξεράθηκαν και η παραλία μας που άλλοτε ήταν γεμάτη ζωή ερημώθηκε. Τα εργοστάσια τη νίκησαν!

Ο δήμος Ασπροπύργου έχει κάνει κάποιες προσπάθειες να της ξαναδώσει ζωή αλλά δυστυχώς το μόνο που της έχει απομείνει είναι οι ψαροταβέρνες της.

Εμείς, οι μαθητές της Ε’ τάξης του 1ου ΔΣ Ασπροπύργου, καθαρίσαμε την ακτή και φυτέψαμε ένα παρτέρι με γεράνια και μπούζια. Στη μέση του παρτεριού βάλαμε έναν μικρό φάρο, τον οποίο κατασκευάσαμε μόνοι μας, για να μας θυμίζει ότι αυτός ο τόπος πρέπει να γίνει καλύτερος, πρέπει να γίνει όπως ήταν πριν!

Το ακούτε εσείς οι «μεγάλοι»; Ο τόπος μας πρέπει να γίνει όμορφος και καθαρός όπως ήταν παλιά!!! «Νοιάζομαι και Δρω» όχι μόνο στα λόγια!!! Χρειάζεται η βοήθεια όλων μας!!!

                                                                  Οι Μαθητές της Ε’ Τάξης

                                                                 του 1ου ΔΣ Ασπροπύργου