“Πεσάχ” (εβραϊκό)>Πάσχα
Θυμίζει στους Εβραίους τη διάβαση μέσα από την Ερυθρά θάλασσα στη γη της Επαγγελίας από τη σκλαβιά της Αιγύπτου.
Το δικό μας Πάσχα δεν έχει σχέση με την σκλαβια αυτή, αλλά με όλα τα παραπάνω.
Για μας τους ανθρώπους, είναι αρκετά δύσκολο να “περάσουμε” τη διαβασιά που μας οδηγεί σε τόπους ανωτερότητας, καλοσύνης, αρετής, φωτός, ζωής. Ωστόσο η Ανάσταση μας δίνει τη δυνατότητα να “Εισέλθουμε στη χαρά του Κυρίου μας” (Ουκούν εισέλθετε πάντες εις την χαράν του Κυρίου). Γιατί ο Θεός, “τα έργα της αρετής δέχεται, αλλά και την αγαθή διάθεση αναγνωρίζει, την πράξη την αγαθή τιμά , αλλά και την απλήν πρόθεση επαινεί. (τα έργα δέχεται και την γνώμην ασπάζεται˙ και την πράξιν τιμά και την πρόθεσιν επαινεί).