“It’s tea time”. “it’s tea time” φώναζαν οι λεπτοδείκτες στα ρολόγια

τι παράξενο να μη μιλούν πια με χτύπους ,

μα με λόγια!

Τι παράξενο…

ο χρόνος μοιάζει να κόλλησε κι όλα μένουν ίδια…

Όλα πια είναι εμπόδια…

το τσάι,

τα γλυκά,

του ρολογιού τα όρια…

Πού είναι όμως η έξοδος;

Θα βρει η Αλίκη το χρυσό κλειδί και το ψαλίδι για να δραπετεύσει από την επανάληψη;

 

Ευχαριστούμε πολύ τη θεατρολόγο μας κυρία Κατερίνα Παυλάκη για τη σκηνοθετική της ματιά και την άψογη συνεργασία , τον κύριο Μανόλη Σκύβαλο που τόσο πρόθυμα μας βοήθησε αλλά πάνω απ΄όλα τα ίδια τα παιδιά που με ενθουσιασμό και κέφι δούλεψαν πραγματικά σαν επαγγελματίες ηθοποιοί