Μέσα σε μία περίοδο κρίσης, καλούμαστε να συνηθίσουμε να ζούμε μακριά από τους αγαπημένους μας, να ανταπεξέλθουμε κι εμείς, και τα παιδιά κι οι εκπαιδευτικοί σε μία νέα πραγματικότητα –ψηφιακή- όπου λείπει το άγγιγμα, η αγκαλιά, η δυνατότητα να ακούγονται όλες οι φωνές. Επειδή δεν είναι μία περίοδος κρίσης μόνο ως προς την σωματική μας υγεία, αλλά και μία πρόκληση για την ψυχική μας υγεία, xρειαζόμαστε εργαλεία που θα μας βοηθήσουν να είμαστε καλά όλοι. Τι μπορούμε να κάνουμε :
– Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε λίγο προσωπικό χρόνο. 30’ μες στην ημέρα τα αφιερώνουμε σε εμάς. Ένα ζεστό μπάνιο, λίγο μουσική, ένα βιβλίο, απομόνωση από τους ήχους και τις εικόνες, καταγραφή σε ημερολόγιο, ασκήσεις αναπνοής, γυμναστική, ένα ζεστό κακάο μπροστά στο δέντρο είναι ιδέες που μπορούν να μας αναζωογονήσουν και να συνεχίσουμε τη μέρα μας με μεγαλύτερο χαμόγελο.
– Όταν αισθανόμαστε ότι παίζουμε με το όριο της υπομονής και της ψυχραιμίας, φροντίζουμε να αποσυρθούμε για 5’, να αναπνεύσουμε βαθιά, να θυμηθούμε μία όμορφη εικόνα και να επιστρέψουμε πίσω ήρεμοι και αποφασιστικοί.
– Θυμόμαστε να ζητάμε βοήθεια όποτε τη χρειαζόμαστε. Επειδή είμαστε μαμάδες ή μπαμπάδες δεν σημαίνει ότι είμαστε υπερήρωες. Αξιοποιούμε κάθε μορφής βοήθεια που μπορούμε να έχουμε αυτό το δύσκολο χρονικό διάστημα.
– Περνάμε με τα παιδιά ποιοτικό χρόνο όλοι μαζί. 30’ μες στην ημέρα όπου θα περάσουμε καλά, θα λερωθούμε, θα ανακατέψουμε πράγματα χωρίς να μας νοιάζει και στη συνέχεια θα τα μαζέψουμε όλοι μαζί, θα μας δέσει περισσότερο και θα κάνει τη συνεργασία μας σε όλα τα υπόλοιπα πιο εύκολη.
– Επιδιώκουμε καθημερινά να βγαίνουμε έξω, έστω και για τις καθημερινές μας δουλειές μόνο (φαρμακείο, φούρνο, σούπερ μάρκετ…). Ο ήλιος κι ο αέρας φέρνουν άλλη πνοή στην ημέρα μας.
– Θέτουμε προτεραιότητες. Πιθανόν η καραντίνα να μας βρήκε με περισσότερο ελεύθερο χρόνο, πιθανόν όμως να μας έκλεισε στο σπίτι προσπαθώντας να διαχειριστούμε πολλά καθήκοντα ταυτόχρονα, ως άλλα … χταπόδια ! Αξιολογούμε τι είναι πιο σημαντικό και ξεκινάμε από αυτό. Το ίδιο κάνουμε και στην περίπτωση που προκύψουν έκτακτα ζητήματα. Μειώνουμε έτσι το στρες και βελτιώνουμε τη διάθεσή μας.
– Δεν ξεχνάμε πως αυτό που συμβαίνει είναι περαστικό. Όσο μακριά κι αν φαίνεται η στιγμή της απελευθέρωσής μας, είναι πιο κοντά από όσο νομίζουμε τώρα.
Ευαγγελία Καραΐσκου
Ψυχολόγος