“Με τον όρο εκπαιδευτική αλλαγή εννοούμε τη συνεπή και σταθερή εφαρμογή μιας καινοτομίας. Εκπαιδευτική καινοτομία θεωρούμε κάθε νέα ιδέα, φιλοσοφία ή μέθοδο που εισηγείται την αλλαγή σε στάσεις και πρακτικές του επίσημου και του κρυφού αναλυτικού προγράμματος” (Κουλουμπαρίτση, 2006).
Δύο κατηγορίες καινοτομίας υπάρχουν στην εκπαίδευση: η εκπαιδευτική-παιδαγωγική καινοτομία και η διοικητική-οργανωτική καινοτομία.
Στην εκπαιδευτική- παιδαγωγική καινοτομία οι αλλαγές αφορούν τους στόχους, το περιεχόμενο, τις μεθόδους, τα μέσα διδασκαλίας και τις μεθόδους αξιολόγησης. Ενώ, στην οργάνωση και διοίκηση των εκπαιδευτικών δομών σχετίζονται με τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών μεταξύ τους, με τους γονείς των μαθητών αλλά και με την τοπική κοινωνία. Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να αντιληφθεί τα νέα δεδομένα και να συμβαδίσει μ΄αυτές. Αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί με την εφαρμογή καινοτόμων μεθόδων σε όλους τους τομείς.
