ΕΡΙΚΑ

Ruth Vander Zee

Εικονογράφηση: Roberto Innocenti

H Έρικα ήταν ένα τυχερό παιδί.

Ενάμισι εκατομμύριο παιδιά, από κάθε χώρα της Ευρώπης που κατάλαβαν οι Ναζί στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, οδηγήθηκαν στα στρατόπεδα εξόντωσης μαζί με τους γονείς, τ’ αδέλφια, τους παππούδες, τους θείους, τις θείες και τα ξαδέλφια τους. Εκεί βρήκαν τον θάνατο, στους θαλάμους αερίων  των ναζιστικών στρατοπέδων, σε μέρη μακριά από την πατρίδα μας και τη δική τους, στο Άουσβιτς, την Τρεμπλίνκα, το Μπέργκεν Μπέλσεν…

Ανάμεσά τους ήταν και ελληνόπουλα.

Διαβάζοντας όσα μας διηγείται η Έρικα, αναρωτιόμαστε για χίλια δυο. Πώς αισθάνθηκε όταν έμαθε την ιστορία της; Πώς φανταζόταν ότι θα ήταν η ζωή της αν οι γονείς της είχαν γλιτώσει: Πώς έζησε όλα αυτά τα χρόνια κουβαλώντας αυτό το τεράστιο βάρος; Τι ένιωσε όταν άρχισε να αφηγείται την ιστορία της; Πώς  την διηγήθηκε στα παιδιά της; Μοιράστηκε την ιστορία της μαζί με άλλους επιζώντες; Ήταν η Έρικα ένα τυχερό θύμα; Αλλά και η γυναίκα που την έσωσε, δεν κινδύνεψε κι’  αυτή; Δύσκολα ερωτήματα, δύσκολες απαντήσεις. Ακόμα και αν δεν παίρνουμε ξεκάθαρες απαντήσεις, είναι εξαιρετικά σημαντικό να θέτουμε τα ερωτήματα. Γιατί μόνον έτσι ασκούμε τα νεανικά μυαλά στην ανάλυση, στην κατανόηση και εν τέλει στην ανάπτυξη κριτικής σκέψης και κοινωνικής συνείδησης.