Κάθε χρόνο, στις 5 Οκτωβρίου, τιμούμε τους ανθρώπους που κρατούν στα χέρια τους το πιο ευαίσθητο και πολύτιμο έργο — τη διαμόρφωση ψυχών. Ο δάσκαλος δεν είναι απλώς εκείνος που διδάσκει γράμματα· είναι αυτός που ανάβει φως, που σμιλεύει ψυχές, που πιστεύει στους ανθρώπους προτού ακόμη πιστέψουν οι ίδιοι στον εαυτό τους. Μέσα σε μια εποχή που αλλάζει, εκείνος μένει σταθερός — οδηγός, συμπαραστάτης και πηγή έμπνευσης. Κι όπως γράφει ο Παλαμάς, η αποστολή του δασκάλου είναι ιερή, διαρκής και βαθιά ανθρώπινη.
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές
Κωστής Παλαμάς
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ό,τι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
μην τ’ αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!Χτίσ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μες στο κορμί σου μένει,
μην κουραστείς· είν’ η ψυχή σου ατσαλωμένη.Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθιά,
ο πόλεμος να μην μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθιά· τι κι αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη.
Υπομονή! Χτίζε σοφέ, της κοινωνίας το παλάτιΧρόνια πολλά σε όλους τους εκπαιδευτικούς που καθημερινά σμιλεύουν ψυχές, ανάβουν σπίθες γνώσης και ελπίδας και διδάσκουν, πάνω απ’ όλα, με την καρδιά τους.
