Κατηγορία: Πολιτισμός

Η ιστορία αυτή ξεκινά με μία αγελάδα, την αγελάδα που παράγει το γάλα από το οποίο πίνει ο Φελίξ, ο πρωταγωνιστής της ιστορίας. Πείτε αντίο τώρα στην αγελάδα, δε θα τη χρειαστούμε άλλο στην απίστευτα ευρηματική ιστορία που έγραψε ο Σταμάτης Κεσόγλου. Θα τη θυμόμαστε όμως πάντοτε την αγελάδα γιατί ήτανε κυρία με το κάπα μικρό.

Όμως η ιστορία αφορά τον Φελίξ που είναι όμορφος αλλά δεν μιλά συνέχεια γι’ αυτό, που ζει σε μια χώρα με διαφορετικούς μεταξύ τους ανθρώπους, οι οποίοι όμως όλοι έχουν γαλάζια μάτια. Και η Φελίξ είναι ο μόνος που έχει… κατάμαυρα. Και με το δάχτυλο τον δείχνουν τον μαυρομάτη Φελίξ στη χώρα των γαλανομάτηδων. Κι ο Φελίξ κλαίει, παραπονιέται, απορεί.

​

Η Νουρ είναι ένα κορίτσι από τη Συρία. Είναι κολυμβήτρια. Αγαπά τόσο πολύ το νερό ώστε πλάθει ιστορίες για πολιτείες με νερένιους κατοίκους. Ο πόλεμος γίνεται η αφορμή να αφήσει την πατρίδα της και να ταξιδέψει ασυνόδευτη μαζί με την αδερφή της την Καλίντα και τη γάτα της την Κίταμπαν. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της, στα ανοιχτά της Λέσβου και προκειμένου να σωθούν οι πρόσφυγες συνταξιδιώτες της, η Νουρ κολυμπάει αρκετές ώρες κρατώντας τα σχοινιά της βάρκας. Κολυμπάει και “ταξιδεύει” πίσω στο χρόνο, τότε που ζούσε ξέγνοιαστη την παιδική της ηλικία παρέα με την καλύτερή της φίλη τη Γιασμίν.

Πού είναι ο παππούς λοιπόν; Έγινε λουλούδι; Θάλασσα; Χώμα; Κρύφτηκε στις πέτρες; Στο ουράνιο τόξο; Στον ήλιο; Στο τραγούδι των πουλιών; Στον ήλιο; Ίσως είναι παντού τελικά. Το λέει η γιαγιά. Και το λέει με τέτοιους μεστούς τρόπους, σαν γόνος του Εξυπερύ ή του Γκάτσου, που αγγίζει κάθε φύλλο της καρδιάς, γρατζουνά κάθε «ψίθυρο στο αίμα»* σου, ανακινεί με μοναδικό τρόπο τις δικές σου μνήμες από τον δικό σου παππού, ακόμα κι αν είναι κατά τι διαφορετικές.

Ο Κουκούσκα είναι κούκος (ρώσικα: кукушка/kukuska=κούκος). Ένα ανοιξιάτικο πρωινό ξύπνησε και βγήκε βόλτα στο δάσος. Παράξενο! Κάποια δέντρα ήταν κομμένα στα δύο. Πιο παράξενο: οι καμηλοπαρδάλεις είχαν χάσει το λαιμό τους. Και τα αξιοπερίεργα συνεχίστηκαν. Πουλιά χάνονταν στον ουρανό, ο χαρταετός των παιδιών εξαφανίστηκε και το χειρότερο… έλειπε ένα κομμάτι ουρανού. Μα ο Κουκούσκα είχε αποφασίσει να λύσει αυτό το μυστήριο. Και θα το λύσει.

Η Μάρω Κατσίκα, μετά το Καραβάκι που ήθελε να ταξιδέψει ως την άκρη του κόσμου, φτιάχνει ένα ακόμα εξαίσιο picturebook όπου το βραχύ, λιτό, ξεκάθαρο κείμενο συνδιαλλέγεται απολαυστικά με τις πολύχρωμες γεωμετρίες της δημιουργώντας ένα ονειρικό θα το χαρακτήριζα βιβλίο.

Είναι η επιλογή των ζωηρών χρωμάτων, οι καθαρές τους αντιθέσεις, τα πάμπολλα καθημερινά σχήματα μέσα από τα οποία συνθέτει τον κόσμο του βιβλίου της. Με απλά χαρτόνια, ένα ψαλίδι και λίγη κόλλα, μπορεί ο καθένας, δίχως ιδιαίτερες εικαστικές γνώσεις, να ανασυνθέσει με την τεχνική του κολλάζ το λιτά απολαυστικό περιβάλλον του βιβλίου, να δημιουργήσει μορφές, αντικείμενα, τοπία, περιβάλλοντα, εν τέλει να μαγευτεί και να μαγέψει. Κύκλοι, παραλληλόγραμμα, τετράγωνα, τρίγωνα, ημικύκλια, σχήματα εύκολα για κάθε παιδί.