Στην  Ορθόδοξη εκκλησία, σύμφωνα με το τηρούμενο Μηνολόγιο, η Μεγάλη Τρίτη είναι αφιερωμένη αφενός στη μνεία του Ιερού Ευαγγελίου που αναφέρεται στη δριμύτατη καταγγελία του Ιησού κατά των θρησκευτικών αρχηγών του Ισραήλ, των Γραμματέων και των Φαρισαίων, και αφετέρου στην παραβολή των Δέκα Παρθένων.

Η παραβολή των Δέκα Παρθένων αναφέρει πέντε φρόνιμες και πέντε μωρές παρθένες, οι οποίες περιμένουν τον Νυμφίο (τον γαμπρό δηλαδή), να έρθει να παραλάβει κάθε νύφη. Η προνοητικότητα συμβολίζεται με το γεγονός πως οι φρόνιμες παρθένες, είχαν προνοήσει να πάρουν μαζί τους λάδι ώστε να μπορούν να φωτίσουν τα λυχνάρια τους , όταν έπεφτε η νύχτα. Οι μωρές παρθένες από την άλλη, δεν προνόησαν, οπότε όσο αργούσε ο Νυμφίος, εκείνες αποκοιμήθηκαν. Όταν λοιπόν ακούγεται η φωνή «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός», εκείνες αναγκάζονται να ψάχνουν λάδι να φωτίσουν το λυχνάρι την τελευταία στιγμή, με αποτέλεσμα να μείνουν «εκτός νυμφώνος».

Την Μεγάλη Τρίτη μνημονεύεται και η παραβολή των ταλάντων. Σύμφωνα με την εν λόγω παραβολή, ο Χριστός θέλει να μας παρουσιάσει τα χαρίσματα, τα οποία ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο. Όμως αυτό δεν φτάνει από μόνο του, γιατί ο καθένας πρέπει να καλλιεργήσει και να καταφέρει να αναδείξει τα χαρίσματά του, όπως το να προσφέρει αγάπη στους συνανθρώπους του. Τότε και μόνο τότε, θα είναι έτοιμος να δεχθεί αγάπη.

Το βράδυ ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης όπου είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο, και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο, ενώ ψάλλεται ένα από τα πιο γνωστά και δημοφιλή τροπάρια της θρησκευτικής υμνολογίας., το Τροπάριο της Κασσιανής.