ΑΡΘΡΟ: Αυτοεκτίμηση – Πώς χτίζεται στη ζωή των παιδιών μας

Η οκτάχρονη Κατερίνα είναι αρνητική στο να δοκιμάζει καινούρια πράγματα, επειδή νομίζει ότι δεν θα τα καταφέρει και όλοι θα την κοροϊδεύουν. Ακόμα όμως και στους τομείς που είναι καλή, όπως η ζωγραφική, η ίδια πιστεύει ότι δεν έχει ταλέντο. Στη σχέση της με τις φίλες της είναι μαζεμένη, δεν εκφράζει την άποψή της, ενώ συνήθως ακολουθεί αυτά που θα της πουν. Αρκετές φορές κάνει παράπονα στους γονείς της για τις φίλες της. Οι γονείς της προσπαθούν, όπως λένε, να την υποστηρίξουν, αναγνωρίζοντας ωστόσο ότι, επειδή είναι το μοναδικό τους παιδί, την παραχαϊδεύουν, σπεύδοντας και οι δύο να ικανοποιήσουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες της προτού καν τις εκστομίσει. Βλέποντας, όμως, ότι χρόνο με τον χρόνο η κόρη τους δείχνει ολοένα και πιο μεγάλη ανασφάλεια και κατανοώντας πως αυτό οφείλεται στην ελλειμματική αυτοεκτίμησή της, προβληματίζονται μήπως δεν κάνουν κάτι σωστά, με αποτέλεσμα το παιδί να μην αναλαμβάνει εύκολα πρωτοβουλίες και να δείχνει τόσο μεγάλο φόβο.

Αυτοεκτίμηση είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας και την αξία μας ως άτομα. Η ικανότητα που έχει κάθε άτομο να αντιλαμβάνεται και να αναγνωρίζει τα θετικά του στοιχεία είναι ένα από τα σημαντικότερα εφόδια στη ζωή του. Η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας, τις ικανότητές μας, τα προσόντα και τα ταλέντα μας μπορεί να μας ανοίξει ή να μας κλείσει δρόμους με τρόπο που ίσως δεν φανταζόμαστε. Είναι γεγονός ότι το πώς βλέπουμε οι ίδιοι τον εαυτό μας συχνά επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό και το πώς μας βλέπουν οι άλλοι, έστω κι αν ενίοτε αυτό μας είναι δύσκολο να το κατανοήσουμε. Μάλιστα, μια πολύ πρόσφατη μεταανάλυση 52 παλαιότερων ερευνών με συνολικά πάνω από 47.000 συμμετέχοντες τεσσάρων έως εβδομήντα έξι χρόνων, που προέρχονται από πολλές χώρες του κόσμου, έδειξε ότι οι άνθρωποι με υγιή αυτοεκτίμηση αποκτούν και υγιείς σχέσεις με την οικογένεια, τους φίλους, τους συνεργάτες τους κ.λπ., ενώ συγχρόνως ισχύει και το αντίστροφο. Δηλαδή, οι υγιείς σχέσεις στη ζωή μας, αρχικά με τους γονείς μας και στη συνέχεια με άλλους ανθρώπους, μας βοηθούν να ενισχύσουμε την αυτοεκτίμησή μας (Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία – APA, 2019). Αντίθετα, τα άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν κατάθλιψη, αγχώδεις διαταραχές και άλλα προβλήματα που σχετίζονται με την ψυχική υγεία (χρήση ουσιών, διαταραχές στην πρόσληψη τροφής κ.λπ.).

Πώς χτίζεται
Στα νεογέννητα και στα βρέφη, η αυτοεκτίμηση ξεκινάει να αναπτύσσεται όταν οι γονείς που τα φροντίζουν ικανοποιούν με προθυμία τις βασικές τους ανάγκες για τροφή, ηρεμία, παρηγοριά, ασφάλεια.
Στα νήπια, η αυτοεκτίμηση ενισχύεται όταν οι γονείς κατανοούν τις ανάγκες τους για εξερεύνηση του περιβάλλοντος, σταδιακή αυτονόμηση, κατάκτηση νέων γνώσεων, επαφή με συνομήλικα παιδιά κ.ά.

Είναι αναγκαίο να τους δίνουν χώρο, να τα παρακινούν, να τα ενθαρρύνουν και να τα επιβραβεύουν για την απόκτηση κάθε νέας δεξιότητας. Για έναν ενήλικο, όλα αυτά μπορεί να θεωρούνται δεδομένα και ίσως ασήμαντα, όμως για ένα νήπιο είναι όλος του ο κόσμος. Η αυτοεκτίμηση των παιδιών προσχολικής ηλικίας επηρεά€ζεται από την εμπιστοσύνη και την αποδοχή που τους δείχνουν οι γονείς, τις πρωτοβουλίες που τους αναθέτουν, την υποστήριξη που τους προσφέρουν, την ουσιαστική ενασχόληση μαζί τους, χωρίς ωστόσο τάσεις υπερπροστασίας, κ.ά.

Η είσοδος του παιδιού στο σχολείο αποτελεί σημαντικό ορόσημο στην ανάπτυξη της αυτοεκτίμησής του, καθώς αυτή εξαρτάται τώρα και από την αποδοχή που θα εισπράξει στο νέο του περιβάλλον από το άλλο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή του, τον δάσκαλό του (ανάλογα με την απόδοσή του στα μαθήματα, τη συμπεριφορά του κ.λπ.), αλλά και από την ομάδα των συμμαθητών του (εδώ παίζει ρόλο η ένταξη στην ομάδα, η δημιουργία φίλων, ο ανταγωνισμός κ.λπ.).

Καθώς το παιδί πλησιάζει στην εφηβεία, στο παιχνίδι μπαίνουν και άλλοι παράγοντες όπως η αυτοεικόνα του, η σχέση με το σώμα του, η επιρροή από τους φίλους του και τα πρότυπα που προβάλλονται από τα ΜΜΕ, η αποδοχή από το άτομο που το ενδιαφέρει συναισθηματικά, οι απαιτήσεις που έχουν οι γονείς από το παιδί τους που «τώρα μεγάλωσε» κ.λπ.

Πηγή:

https://akappatou.gr/aytoektimisi-pos-chtizetai-sti-zoi-ton/

Αλεξάνδρα Καπάτου

Παιδοψυχολόγος

 

Πρόσκληση Γονέων / Κηδεμόνων μαθητών/τριών κάθε βαθμίδας σε διαδικτυακή ενημερωτική συνάντηση με θέμα: «Παιδιά και έφηβοι στις μέρες του #ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ : ενημέρωση για την πανδημία COVID 19»



Λήψη αρχείου

10 βοηθητικά tips Ορθογραφίας για την Δυσλεξία.

Ορθογραφία είναι η άσκηση στην οποία τα παιδιά με Δυσλεξία/ειδικές μαθησιακές δυσκολίες βιώνουν έντονο άγχος. Αποτελεί μια χαοτική και αυθαίρετη διαδικασία για αυτά αφού δεν κατανοούν τους κανόνες, δεν αποθηκεύουν ένα οπτικό λεξικό, δεν εφαρμόζουν τους κανόνες που γνωρίζουν.

Έτσι ενώ η διαδικασία της ορθογραφημένης γραφής στην πλειοψηφία του πληθυσμού αυτοματοποιείται, στα άτομα με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες παραμένει μια πράξη στην οποία δεν έχουν απο κάπου “να πιαστούν”. Οι επιλογές ανάμεσα στα πέντε /ι/, στα δυο /ο/ και στα δυο /ε/ καθώς και σε άλλα συμπλέγματα είναι πάρα πολλές για να νιώθει ένα δυσλεξικό άτομο ασφαλές για το “αν η λέξη που έγραψα είναι σωστή”.


10 βοηθητικοί τρόποι για την Ορθογραφία σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες:

  • Να τονίζει με έντονο χρώμα (stabilo)/υπογραμμίζει/κυκλώνει τα λάθη του.
  • Να εκπαιδευτεί στην αυτοδιόρθωση με χρήση λεξικού.
  • Να γράφει τις λανθασμένες λέξεις και να συμπληρώνει και άλλες απο την ίδια οικογένεια με χρήση λεξικού.
  • Να διορθώνει σκόπιμα λανθασμένες ορθογραφικά λέξεις. Οι λέξεις θα του δίνονται: αυτόνομες, μέσα σε προτάσεις, μέσα σε κείμενο.
  • Να εκπαιδευτεί να καταλήγει σε κανόνες μέσα απο την παρατήρηση των ορθογραφημένων λέξεων πχ. να κυκλώσουμε όλες τις λέξεις που καταλήγουν σε /-ικός,-ική,-ικό/ και να προτρέψουμε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα επίθετα αυτά γράφονται με /-ι/.
  • Ομαδοποιούμε τα λάθη του πχ. καταληκτικά, θεματικά, φωνημικά.
  • Προτρέπουμε να φτιάξει προτάσεις και μικρά κειμενάκια με τις λέξεις που έκανε λάθος καθώς και με άλλες λέξεις της ίδιας οικογένειας πχ. πληρώνω, πληρωμή, πληρωμένο.
  • Χρησιμοποιούμε εναλλακτικούς τρόπους εξάσκησης ορθογραφίας μέσα απο παιχνίδια πχ. scrabble, jenga, σταυρόλεξα, κρεμάλα, κρυπτόλεξα.
  • Προσπαθούμε να εξηγήσουμε την ετυμολογία των λέξεων και εκπαιδεύουμε το παιδί να “αναγνωρίζει” τις λέξεις που κρύβονται μέσα σε μια άγνωστη λέξη.
  • Χρησιμοποιούμε εικονογραφικές μεθόδους εκμάθησης της ορθογραφίας αφού είναι αρκετά αποτελεσματικές σε παιδιά που δυσκολεύονται να εγκαταστήσουν οπτικό λεξικό.

Βασικά tips: Η αυτοδιόρθωση πρέπει να αναδειχτεί σαν μια πολύ σημαντική διαδικασία. Πρέπει επίσης να του κάνουμε γνωστό ποια λάθη συνήθως κάνει και να του εξηγήσουμε τι είναι αυτό που το δυσκολεύει, το μπερδεύει πχ.

“Βλέπεις ότι αυτό που σε μπερδεύει είναι το τελικό /ι/ ανάμεσα στο ουδέτερο και θηλυκό ουσιαστικό δηλ. στις λέξεις παιδί-κόρη δεν ξέρεις ποιο /ι/ να βάλεις. Έλα να θυμηθούμε τι βάζουμε στο καθένα και πως τα ξεχωρίζουμε.”

Η αυτογνωσία των δυσκολιών στο δυσλεξικό παιδί είναι μέρος της παρέμβασης και θεωρείται κύριο κομμάτι της.

Άσπα Μητρακάκη
Ειδική Παιδαγωγός – Κοινωνική Ανθρωπολόγος
ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολιών/δυσλεξίας

Με λένε Ιωάννα,είμαι 9 χρονών και διαγνώστηκα πέρσυ ως Δυσλεξική.Θα ήθελα να σας πω λίγα πράγματα για την προσωπικότητά μου και τη ζωή μου.Είναι αλήθεια ότι…

Δυσκολεύομαι σε ότι έχει να κάνει με τον γραπτό λόγο (την ανάγνωση, την ορθογραφία και τη γραπτή έκφραση) αν και καμιά φορά δυσκολεύομαι και στον προφορικό λόγο, όπως να διηγηθώ σωστά μία ιστορία ή να βρω την κατάλληλη λέξη και να την χρησιμοποιήσω όπως πρέπει.

Υποστήριξη παίρνω πολύ από τους γονείς μου, οι οποίοι μου λένε ότι έχω πλούσιο συναισθηματικό κόσμο, καλή κριτική ικανότητα και έντονους κοινωνικούς προβληματισμούς. Μου λένε επίσης, ότι είμαι ένα παιδί δημιουργικό, που σκέφτεται ελεύθερα. Αυτό που μου αρέσει όμως να κάνω πιο πολύ, είναι να ζωγραφίζω και να φτιάχνω πράγματα με τα χέρια μου.

Συχνά μπερδεύω το δεξί με το αριστερό, δυσκολεύομαι να προσανατολιστώ στον χώρο, δυσκολεύομαι να διαχειριστώ τον χρόνο μου σωστά και είμαι πολύ αδέξια στις κινήσεις μου.

Λέω σε όλους ότι το μυαλουδάκι μου δουλεύει διαφορετικά από το μυαλό των περισσοτέρων ανθρώπων, μπας και καταλάβουν ότι δεν είμαι χαζή αλλά δυσλεκτική!

Ενθουσιάζομαι όταν μαθαίνω κάτι καινούριο, χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις μου δηλαδή την όραση, την ακοή και την αφή μου.

Ξεχνάω ημερομηνίες, ονόματα, νούμερα τηλεφώνων, ξεχνάω γιατί η μνήμη μου είναι αδύναμη, με άλλα λόγια, ότι μαθαίνω σήμερα το ξεχνάω αύριο, αλλά δε φταίω εγώ γι” αυτό!

Ιδιαίτερη ικανότητα με την χρήση των αριθμών δεν παρουσιάζω. Ειδικά αυτές τις προπαίδειες δεν μπορώ να τις μάθω με τίποτα. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα κομπιουτεράκια που, ούτε κρατούμενα ξεχνάνε, ούτε τις πράξεις μπερδεύουν, ούτε τίποτα.

Αργώ πολύ να κάνω στο σχολείο αυτά που μου ζητάνε. Γι” αυτό τον λόγο η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμησή μου πλήττονται καθημερινά. Έτσι καμιά φορά αρνούμαι να ολοκληρώσω τις ασκήσεις του σχολείου. Προτιμώ να κάνω αστεία μέσα στην τάξη ή να κάνω αταξίες ή και ν” απομονώνομαι ορισμένες φορές για να βρω την ηρεμία μου.

Το θέμα είναι ότι γεννήθηκα με δυσλεξία και θα συνεχίσω να ζω μ” αυτήν. Ξέρετε κάτι; ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΗΝ «ΔΥΣΚΟΛΙΑ» ΜΟΥ!

ΠΗΓΗ: leximathia.gr

Ερωτήσεις για να μάθετε από τα παιδιά «τι γίνεται» στο σχολείο! από το 16ο Δημοτικό Αμαρουσίου

«Πώς πήγε το σχολείο σήμερα;»
«Καλά.»

«Πώς πήγε το σχολείο σήμερα;»
«Καλά.»
«Πες και κάτι ακόμη βρε παιδάκι μου!»
«Ε, τι άλλο να σου πω, καλά.» «Μια χαρά.»

Σας φαίνεται γνώριμος αυτός ο διάλογος;
Αν όχι, είστε από τους «τυχερούς». Πολλά είναι τα παιδιά που με το γυρίζουν σπίτι αναμεταδίδουν με λεπτομέρειες όλη την ημέρα τους.
Αν κάτι σας θυμίζει όμως τότε προφανώς τα παιδιά σας είναι στην κατηγορία εκείνων που θεωρούν το σχολείο προσωπική τους υπόθεση και δε μοιράζονται λεπτομέρειες ή απλά ο τρόπος που πέφτει αυτή η ερώτηση είναι τόσο γενικός και αόριστος που πραγματικά δεν έχουν τι να πουν, ενώ κατά τα άλλα θα ήταν πρόθυμα!

Παρακάτω προτείνεται μια λίστα πρωτότυπων και απρόσμενων ερωτήσεων που θα δελέαζαν τα παιδιά της να απαντήσουν.

Δείτε τη λίστα!

1. Ποιο ήταν το καλύτερο/χειρότερο πράγμα που έγινε στο σχολείο σήμερα;

2. Πες μου κάτι που σήμερα σε έκανε να γελάσεις.

4. Ποιο σημείο (χώρος) του σχολείου είναι το πιο σούπερ;

5. Πες μου μια περίεργη λέξη που άκουσες σήμερα. (΄Ή κάτι περίεργο που είπε κάποιος).

6. Αν έπαιρνα τηλέφωνο τη δασκάλα σου απόψε, τι θα μου έλεγε για σένα;

7. Με ποιον τρόπο βοήθησες κάποιον σήμερα;

8. Με ποιον τρόπο σε βοήθησε κάποιος σήμερα;

9. Πες μου κάτι καινούργιο που έμαθες σήμερα.

10. Ποια στιγμή ήσουν πιο χαρούμενος σήμερα;

11. Ποια στιγμή βαρέθηκες πιο πολύ σήμερα;

12. Με ποιον θα ήθελες να παίξεις στο διάλειμμα που δεν έχεις παίξει ποτέ ξανά μαζί του;

13. Πες μου κάτι καλό που έγινε σήμερα!

14. Ποια λέξη είπε πιο πολλές φορές η δασκάλα σου σήμερα;

15. Τι πιστεύεις ότι θα έπρεπε να κάνετε ή να μαθαίνετε για πιο πολλές ώρες στο σχολείο;

16. Τι θα έπρεπε να κάνετε ή να μαθαίνετε λιγότερο; Γιατί;

17. Σε ποιον πιστεύεις ότι θα μπορούσες να φερθείς καλύτερα μέσα στην τάξη σου; (ενώ δεν το έχεις κάνει ενδεχομένως)

18. Πού κυρίως παίζεις στα διαλείμματα;

19. Ποιος είναι ο πιο αστείος μέσα στην τάξη σου; Γιατί;

20. Τι σου άρεσε πιο πολύ στο κολατσιό σου;

21. Αν ήσουν εσύ ο δάσκαλος αύριο, τι θα έκανες;

22. Αν μπορούσες να αλλάξεις θέση με κάποιον μέσα στην τάξη, με ποιον θα το διαπραγματευόσουν; Γιατί;

Ας προσπαθήσουμε να είμαστε πιο κοντά στα παιδιά μας χωρίς κριτική, χωρίς (φανερό) έλεγχο, χωρίς κυνήγι και απόδοση ευθυνών. Ας γίνουμε λίγο πιο διασκεδαστικοί και ευχάριστοι και μέσα από αυτή μας τη στάση σίγουρα έχουμε μόνο να κερδίσουμε, εμείς, τα παιδιά μας και η σχέση μας με αυτά.

Και θα δείτε ότι το παιχνίδι αυτό των ερωτήσεων θα τα ενθουσιάσει και θα το αποζητούν από μόνα τους!
Οι απαντήσεις τους μπορεί να σας ξαφνιάσουν, να σας συγκινήσουν, να σας καταπλήξουν! Έως και να σας σοκάρουν, να είστε έτοιμοι!

Φροντίστε να τα κοιτάτε στα μάτια, να μην ασχολείστε παράλληλα με κάτι άλλο και να μη ρίχνετε κλεφτές ματιές στο ρολόι, γιατί η προσπάθεια θα καταλήξει σε παταγώδη αποτυχία. Τα παιδιά θέλουν, αποζητούν, έχουν ανάγκη την προσοχή μας. Όπως και οι μεγάλοι άλλωστε, έτσι δεν είναι;

Αν δείτε ότι δεν ανταποκρίνονται, μην τα παρατήσετε!
Δοκιμάστε πάλι με κάποια πιο ενδιαφέρουσα ερώτηση και προτιμήστε την ώρα λίγο πριν τον ύπνο. Τότε που είναι στιγμές χαλάρωσης, εξομολογήσεων, αγκαλιάς και φιλιών.
Προτρέψτε τα να κάνουν το ίδιο, να βρουν αντίστοιχες ερωτήσεις για εσάς. Τα παιδιά, όπως και ο καθένας ίσως, ανοίγονται πιο εύκολα όταν κάνουμε την αρχή εμείς. Αν τους πούμε πως πέρασε η δική μας μέρα, έχουμε πολύ περισσότερες πιθανότητες να μάθουμε για τη δική τους.

Πηγή: 16ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση