Το Τσάμπιονς Λιγκ (Champions League) είναι η σπουδαιότερη διασυλλογική ποδοσφαιρική διοργάνωση του πλανήτη, που προσφέρει κύρος στους ποδοσφαιριστές και παχυλά έσοδα στις ομάδες. Διεξάγεται στην Ευρώπη, υπό την αιγίδα της UEFA, από την περίοδο 1955 – 1956 με την ονομασία Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης. Από το 1991 πήρε τη σημερινή της ονομασία.

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’50, η μόνη διεθνής ποδοσφαιρική διοργάνωση στην Ευρώπη σε επίπεδο συλλόγων ήταν το Λατινικό Κύπελλο, στο οποίο συμμετείχαν ομάδες από την Ιταλία, τη Γαλλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία. Το 1953 ο γάλλος δημοσιογράφος της αθλητικής εφημερίδας L’ Equipe και παλιός διεθνής ποδοσφαιριστής Γκαμπριέλ Ανό (1889 – 1968) πρότεινε στην ΟΥΕΦΑ τη διεξαγωγή ενός τουρνουά με τη συμμετοχή των πρωταθλητριών ομάδων της Ευρώπης.

Η Γηραιά είχε αρχίσει να επουλώνει τις πληγές του B’ Παγκοσμίου Πολέμου και βάδιζε σε τροχιά οικονομικής ανόδου. Το αεροπλάνο είχε συνδεθεί με όλες τις μεγάλες πόλεις και είχε μικρύνει τις αποστάσεις, ενώ πολλά στάδια είχαν αποκτήσει προβολείς για νυχτερινούς αγώνες. Έτσι, ήταν απολύτως εφικτή η τέλεση ποδοσφαιρικών αγώνων μεσοβδόμαδα, ώστε να μην επηρεάζεται η διεξαγωγή των πρωταθλημάτων τα Σαββατοκύριακα.

Η νεοσύστατη, τότε, ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική ομοσπονδία υιοθέτησε την πρόταση του Ανό και την υλοποίησε το φθινόπωρο του 1955. Στο 1ο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης δήλωσαν συμμετοχή 15 χώρες και η γερμανική περιοχή του Σάαρ, που τότε βρισκόταν υπό γαλλική κατοχή, λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Έλαμψε δια της απουσίας της η Αγγλίας, ενώ η χώρα μας εμφανίστηκε στη διοργάνωση το 1959. Η ΟΥΕΦΑ επέλεξε το σύστημα των γύρων με διπλά παιγνίδια για τη διεξαγωγή του τουρνουά.

Στην κλήρωση του πρώτου γύρου μετείχαν 16 ομάδες: Σπόρτιγκ Λισσαβόνας, Παρτιζάν Βελιγραδίου, ΜΤΚ Βουδαπέστης, Άντερλεχτ Βρυξελλών, Σερβέτ Γενεύης, Ρεάλ Μαδρίτης, Ροτ Βάις Έσσης, Χιμπέρνιαν Εδιμβούργου, Τζουγκάρντενς Στοκχόλμης, Γκβάρντια Βαρσοβίας, Άαρχους Δανίας, Ρεμς Γαλλίας, Ραπίντ Βιέννης, Αϊντχόφεν Ολλανδίας, Μίλαν Ιταλίας και Ζααρμπρίκεν Σάαρ. Ο πρώτος τελικός της διοργάνωσης έγινε στις 13 Ιουνίου 1956 στο Παρκ Ντε Πρενς των Παρισίων, παρουσία 38.239 θεατών. Έπειτα από ένα συγκλονιστικό παιγνίδι, η Ρεάλ Μαδρίτης των Ντι Στέφανο και Χέντο νίκησε τη γαλλική Ρεμς του Ρεϊμόν Κοπά με 4-3.

Οι Μαδριλένοι ήταν οι απόλυτοι κυρίαρχοι τη δεκαετία του ’50, κατακτώντας όλα τα τρόπαια. Τη δεκαετία του ’60, εκτός της Ρεάλ, πρωταγωνίστησαν η Ίντερ, η Μίλαν, η Μπενφίκα και οι Βρετανοί τη διετία 1967 – 1968 με τη Σέλτικ και τη Μάνστεστερ Γιουνάιτεντ. Η δεκαετία του ’70 ξεκίνησε με την υπεροχή του Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ και του Ρίνους Μίχελς, που εισήγαγε το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο και συνεχίστηκε με την τριετή κυριαρχία της Μπάγερν του Φραντς Μπεκενμπάουερ.

Με προεξάρχουσα τη Λίβερπουλ, το 1977 αρχίζει η κυριαρχία των αγγλικών ομάδων, η οποία διακόπτεται στις 29 Μαΐου 1985 με την Τραγωδία του Χέιζελ. Ο αποκλεισμός των αγγλικών ομάδων εξαιτίας του χουλιγκανισμού δίνει την ευκαιρία στις ομάδες από την Ιταλία και την Ισπανία να κυριαρχήσουν. Το 1986 η Στεάουα Βουκουρεστίου γίνεται η πρώτη και μοναδική ομάδα από την Ανατολική Ευρώπη που κατακτά το τρόπαιο στον αξέχαστο τελικό με την Μπαρτσελόνα στη Σεβίλλη, με ήρωα τον τερματοφύλακα Χέλμουτ Ντουκαντάμ. Οι εγγλέζοι επανήλθαν στο προσκήνιο το 1999 με τη μεγάλη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του σερ Άλεξ Φέργκιουσον.

Η χώρα μας πήρε μέρος για πρώτη φορά στο Κύπελλο Πρωταθλητριών την περίοδο 1959 – 1960. Μας εκπροσώπησε ο Ολυμπιακός, ο οποίος αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο από τη Μίλαν. Οι ερυθρόλευκοι πήραν ισοπαλία 2-2 από τους μεγάλους αντιπάλους τους στο Στάδιο Καραϊσκάκη και ηττήθηκαν 3-1 στο Σαν Σίρο. Τις μεγαλύτερες χαρές στη διοργάνωση μας τις πρόσφερε ο Παναθηναϊκός. Το 1971 έφθασε στον τελικό του Γουέμπλεϊ, όπου έχασε 2-0 από τον μεγάλο Άγιαξ. Δύο ακόμη φορές οι πράσινοι έδωσαν το «παρών» στα ημιτελικά της διοργάνωσης: Με τη Λίβερπουλ το 1985 (0-4, 0-1) και τον Άγιαξ το 1996 (1-0, 0-3).

Την περίοδο 1990 – 1991 το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης αλλάζει μορφή με την εισαγωγή των ομίλων, που σημαίνει περισσότερα παιγνίδια για τις μεγάλες ομάδες και πολλά λεφτά από τους χορηγούς. Την επόμενη σεζόν μετονομάζεται σε Τσάμπιονς Λιγκ.



Ειδικοί σε ένα εργαστήριο στο Ζλάτουστ της Ρωσίας ενσωμάτωσαν στο κέντρο του κάθε αναμνηστικού μεταλλίου των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Σότσι κομμάτια από το μετεωρίτη Chelyabinsk, που έπεσε πριν από ένα χρόνο ακριβώς σε μια λίμνη στα Ουράλια όρη.

Η Ρωσία αποφάσισε να βάλει κομμάτια από το συγκεκριμένο μετεωρίτη, με διάμετρο 1,5 μέτρο, ο οποίος ανασύρθηκε πέρυσι από την παγωμένη λίμνη Chebarkul, σε κάθε ένα από τα μετάλλια που δοθούν στους ολυμπιονίκες. Με τον ίδιο τρόπο θα κατασκευαστούν και περίπου 40 επιπλέον μετάλλια προκειμένου να πουληθούν σε ιδιώτες συλλέκτες.

Συνολικά 1.400 μετάλλια θα απονεμηθούν στους αγώνες στο Σότσι, που ξεκινούν στις 15 Φεβρουαρίου, και περίπου 100 ακόμη θα διατηρηθούν στην έδρα της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, στη Λωζάννη της Ελβετίας.

Να θυμίσουμε πως η έκρηξη του αστεροειδή είχε απελευθερώσει τόση ενέργεια, όση περίπου 500.000 τόνοι εκρηκτικού TNT, στέλνοντας ένα ωστικό κύμα δύο φορές σε ολόκληρο τον κόσμο, προκαλώντας εκτεταμένες ζημιές και τραυματίζοντας περισσότερους από 1.000 ανθρώπους στην περιοχή Chelyabinsk.

Πηγή:http://www.diaforetiko.gr/

Απίστευτη κατάρα στην Μπενφίκα το 1962 που έκτοτε έχασε 5 τελικούς Πρωταθλητριών και ένα UEFA!
Ο Γκούτμαν είχε αναλάβει τη Μπενφίκα το 1959. Μέχρι το 1962 είχε ξεπεράσει την Ρεάλ του Ντι Στέφανο και του Πούσκας, καθιστώντας τους Αετούς κορυφαία ομάδα στην Ευρώπη. Με μπροστάρηδες τους Εσουσέμπιο, Σιμόες και Κολούνα την οδήγησε σε δύο διαδοχικές κατακτήσεις του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, με επιστέγασμα το εκπληκτικό 5-3 επί της Ρεάλ στον τελικό του Αμστερνταμ. Μετά από αυτές τις επιτυχίες επόμενο ήταν να ζητήσει αύξηση αποδοχών, με τη Μπενφίκα να του λέει ΟΧΙ. Τότε εξερράγη και παραιτήθηκε. Πριν φύγει όμως ξεστόμισε το εκπληκτικό: «Δεν θα πάρετε ξανά ευρωπαϊκή κούπα ούτε σε 100 χρόνια!» Από τότε λοιπόν οι Λουζιτανοί έχουν δώσει το παρών σε πέντε ακόμα τελικούς Πρωταθλητριών (1963 Μίλαν 2-1, 1965 Ιντερ 1-0, 1968 Μάν. Γιουνάιτεντ 4-1 παράταση, 1988 Αϊντχόφεν 6-5 πέναλτι, 1990 Μίλαν 1-0) και έναν UEFA (1983 Αντερλεχτ 2-1) και έχουν χάσει σε όλους.

Πρόσφατα έχασε το κύπελλο UEFA , Πρωτάθλημα και κύπελλο Πορτογαλίας.

Πηγή:http://www.gazzetta.gr

ΠΗΓΗ: http://www.newsbomb.gr

Θεαγένης από τη Θάσο (παγκράτιο, πυγμαχία)

Ο Θεαγένης, γιος του Τιμοσθένη, ενός ιερέα στο ναό του Ηρακλή στη Θάσο, εξελίχθηκε σε έναν από τους διασημότερους παγκρατιαστές και μετά το θάνατό του λατρεύτηκε ως θεός-θεραπευτής. Μερικοί πίστευαν ότι ήταν στην πραγματικότητα γιος κάποιου θεού, ο οποίος μεταμφιεσμένος κοιμήθηκε με τη μητέρα του.

Ο Θεαγένης έγινε διάσημος σε ηλικία εννέα ετών. Τότε λέγεται ότι έκλεψε το χάλκινο άγαλμα ενός θεού από τη βάση του και το κουβάλησε σπίτι του. Μερικοί στη Θάσο εξοργίστηκαν με αυτή την ιερόσυλη πράξη και θέλησαν να τον τιμωρήσουν με θάνατο. Τελικά όμως αποφασίστηκε ως αρκετή τιμωρία να μεταφέρει απλώς το άγαλμα πίσω στη θέση του, όπως και έκανε. Η ιστορία αυτού του κατορθώματος έκανε διάσημο το μικρό Θεαγένη σε όλη την Ελλάδα.

Ο νεαρός Θάσιος έγινε για πρώτη φορά ολυμπιονίκης το 480 π.Χ. (75η Ολυμπιάδα) στην πυγμαχία (πυγμή) και το 476 π.Χ. (76η Ολυμπιάδα) στο παγκράτιο. Νίκησε επίσης τρεις φορές στα Πύθια, εννέα στα Νέμεα και δέκα στα Ίσθμια, άλλοτε στην πυγμαχία και άλλοτε στο παγκράτιο. Μία φορά, στους αγώνες που οργανώνονταν στη Φθία προς τιμήν του Αχιλλέα, δοκίμασε στο δόλιχο, ένα από τα αγωνίσματα του δρόμου, όπου και νίκησε. Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές, οι στέφανοι που είχε κερδίσει κατά τη διάρκεια της αθλητικής του δραστηριότητας ανέρχονταν στους 1.400. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι το άγαλμά του στην Ολυμπία, έργο του γλύπτη Γλαυκία από την Αίγινα, ήταν στημένο στην Άλτη δίπλα σε εκείνα του Φιλίππου Β’ και του γιου του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Ο Θεαγένης απέκτησε μεγάλη δόξα για την πατρίδα του και οι συμπατριώτες του ήταν πολύ περήφανοι γι’ αυτόν. Μετά το θάνατό του, έστησαν το άγαλμά του στη Θάσο. Ο Παυσανίας διηγείται μια σχετική ιστορία, ότι κάποιος που αντιμετώπιζε το Θεαγένη όσο ζούσε, χωρίς όμως ποτέ να καταφέρει να τον νικήσει, πήγαινε και μαστίγωνε το άγαλμα του ολυμπιονίκη κάθε βράδυ. Φαίνεται ότι μια βραδιά, καθώς εκείνος χτυπούσε το άγαλμα, αυτό ξεκόλλησε και έπεσε επάνω του, με αποτέλεσμα να τον σκοτώσει. Τα παιδιά του, στη θλίψη τους, κατηγόρησαν το άγαλμα για φόνο. Σύμφωνα με το νόμο των Θασίων, ο φόνος τιμωρούνταν με εξορία, γι’ αυτό και το άγαλμα ρίχτηκε στη θάλασσα. Μετά απ’ αυτό, μεγάλη ξηρασία χτύπησε το νησί και ο λαός δυστύχησε. Ακολουθώντας δελφικό χρησμό, οι Θάσιοι, σε μια προσπάθεια να εξευμενίσουν τη Δήμητρα, επανέφεραν στο νησί όλους τους εξόριστους. Ωστόσο, η ξηρασία και ο λιμός συνεχίστηκαν και οι άρχοντες ξαναζήτησαν τη συμβουλή του μαντείου. Τότε η Πυθία τούς θύμισε το άγαλμα του Θεαγένη που βρισκόταν στο βυθό της θάλασσας. Και ενώ εκείνοι ανησυχούσαν για το πώς θα βρουν το άγαλμα, κάποιοι ψαράδες το έπιασαν στα δίχτυα τους και το έφεραν στη στεριά. Η ξηρασία σταμάτησε και από τότε οι Θάσιοι άρχισαν να προσφέρουν θυσίες στο θεό-θεραπευτή Θεαγένη.

Πηγή:http://15dim-laris.lar.sch.gr