ΓΩΝΙΕΣ….Γίνε ο master Kung Fu

Υπολόγισε σωστά τη θέση του αντιπάλου σου, μέτρησε τη γωνία του σε σχέση με εσένα και δώσε πρώτος το καίριο χτύπημα!
Οδηγίες (το παιχνίδι είναι στα αγγλικά):
  • Πάτησε “Ready to play” για να ξεκινήσεις.
  • Επίλεξε το επίπεδο δυσκολίας (καλό είναι να επιλέξεις το 1, αλλά μπορείς να δοκιμάσεις έπειτα και με τα επόμενα).
  • Υπολόγισε πόσες μοίρες είναι η γωνία που στέκεται ο αντίπαλος, πληκτρολόγησε τον αριθμό στο γκρι πλαίσιο κάτω δεξιά και πάτησε “GO”.

Πρόσεχε: Η μέτρηση γίνεται πάντα προς τα δεξιά. Τα πλαίσια στον κύκλο θα σε βοηθήσουν καθώς είναι 10o το καθένα. Έχε επίσης στο νου σου ότι στο παιχνίδι έχεις μόνο 3 ζωές!


ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ


ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ / Κλιβανοφόρος ή κατάφρακτος

Φωτογραφία από το βιβλίο, Ο Βυζαντινός Στρατός 886-1118 των Ian Heath & Angus McBride, Εκδόσεις Αψίδα

Κλιβανοφόρος ή Κατάφρακτος 9ος αι.

Οι Κατάφρακτοι ήταν τρομεροί αλλά και πειθαρχημένοι πολεμιστές. Άνθρωπος και άλογο ήταν βαριά θωρακισμένοι, και οι ιππείς έφεραν λόγχες, τόξα και δευτερεύοντα όπλα. Ήταν λιγότερο ευέλικτοι από άλλους ιππείς αλλά η αποτελεσματικότητά τους στο πεδίο της μάχης ήταν καταστροφική. Οι βαρύτερα οπλισμένοι Κατάφρακτοι λέγονταν Κλιβανοφόροι.

http://gregzer.pbworks.com

http://www.slideboom.com

ΥΓΡΟ ΠΥΡ

Α. ΛΙΓΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Το υγρό πυρ (οι ξένοι το ξέρουν ως ελληνικό πυρ –”greek fire”) εφευρέθηκε προς τα τέλη του 7ου αιώνα (το 672 μ.Χ., σύμφωνα με την αφήγηση του χρονογράφου Θεοφάνους του Ομολογητού) από τον Έλληνα εφευρέτη Καλλίνικο.

Για να παραχθεί και να εκτοξευθεί το υγρό πυρ απαιτούνταν ένα ολόκληρο οπλικό σύστημα.
Αυτό περιελάμβανε τα πλοία που ήταν οπλισμένα με αυτό (τους πυρφόρους δρόμωνες), την συσκευή που θέρμαινε και έθετε υπό πίεση την ουσία, τον σίφωνα (τον σωλήνα) που την εξαπέλυε και την ειδική εκπαίδευση των τεχνιτών και των χειριστών του συστήματος (των σιφωναρίων).

Η συνταγή της κατασκευής του συστήματος και της παρασκευής του υγρού πυρός περιβάλλονταν από άκρα μυστικότητα: οι διάφοροι χειριστές και τεχνίτες κατά πάσα πιθανότητα γνώριζαν ο καθένας μόνο τον δικό του τομέα, έτσι ώστε ακόμα κι αν κάποιος επιχειρούσε να προδώσει τις πληροφορίες στον εχθρό, να μην μπορούσε να εξηγήσει συνολικά το σύστημα.
Την συνολική γνώση για το υγρό πυρ, προφανώς την είχε μόνον ο εκάστοτε αυτοκράτορας.
Οι γνώσεις αυτές, φυσικά μεταφέρονταν μόνον προφορικά, γι’ αυτό και δεν έχουμε καμία γραπτή μαρτυρία για την μυστική “συνταγή”.

Η μυστικότητα της κατασκευής του δημιούργησε σιγά-σιγά τον μύθο πως είχε θεϊκή προέλευση. Μάλιστα, αργότερα έλεγαν μια ιστορία για κάποιον στρατηγό που δωροδωκήθηκε για να αποκαλύψει το μυστικό σε εχθρούς, όμως κάηκε από ουράνιο πυρ μια φορά που έμπαινε σε έναν ναό.

Το κύριο (όχι όμως και μοναδικό) συστατικό του υγρού πυρός πρέπει να ήταν το πετρέλαιο.
Το σίγουρο είναι πως δεν έσβηνε στο νερό, γι’ αυτό και ήταν σαφώς πιο αποτελεσματικό από άλλα παρόμοια όπλα (π.χ. φλεγόμενα βέλη) της αρχαιότητας.

Το σημαντικό ήταν πως “ήρθε” την πιο κατάλληλη στιγμή για τους Βυζαντινούς: την εποχή που, όντες εξασθενημένοι από τους πολέμους δεκαετιών με τους Πέρσες και τους Αβάρους, άρχισαν οι επιδρομές των Αράβων, και τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα αν δεν είχαν ένα τόσο αποτελεσματικό όπλο.

ΠΩΣ ΒΓΗΚΕ Η ΦΡΑΣΗ “ΠΗΡΑΝ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΤΟΥ ΑΕΡΑ”
Την ελληνική ιδιωματική φράση “πήραν τα μυαλά του αέρα” την λέμε και στις μέρες μας.
Εκείνη την εποχή όμως αυτό σήμαινε κάτι άλλο. Το υγρό πυρ εξαπολύονταν με διαφόρους μηχανισμούς. Στην πλώρη των πλοίων των βυζαντινών υπήρχε ένα μπρούτζινο λιοντάρι μέσα από το ανοιχτό στόμα του οποίου εξακοντίζονταν μακριά το φονικό υγρό. Για να γίνει δυνατόν αυτό, στο κεφάλι του λιονταριού κατέληγαν δύο σωλήνες, ο ένας εξόδου του υγρού πυρός και ο άλλος εισόδου του αέρα όπου με χειροκίνητη αντλία γινόταν κατάθλιψη αυτού. Επομένως, για να εξακοντιστεί μακριά το υγρό πυρ, έπρεπε προηγουμένως τα “μυαλά” (κεφάλι) του λιονταριού να πάρουν αέρα…

Πηγή:http://etaksi2011.wordpress.com

Β. ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΣΥΣΚΕΥΗΣ ΥΓΡΟΥ ΠΥΡΟΣ

Επίδειξη συσκευής υγρού πυρός.
Δείτε το βίντεο από το 00:00:46 και μετά.

Κάντε ΚΛΙΚ στην εικόνα, για να μεταφερθείτε στο βίντεο.

Το βάρος της τσάντας βασανίζει τους μαθητές!!!

Ασήκωτες είναι οι σχολικές τσάντες που κουβαλούν τα ελληνόπουλα, αφού σύμφωνα με μελέτη συχνά πυκνά αγγίζουν ή ακόμη και ξεπερνούν τα εφτά κιλά! Γι΄ αυτό και οι επιστήμονες, όπως αναφέρουν Τα Νέα, προειδοποιούν τους γονείς να πάρουν στα σοβαρά την επιλογή της τσάντας που θα κουβαλούν όλο τον χρόνο τα παιδιά τους, προς αποφυγήν κακώσεων στην πλάτη.

Είναι ενδεικτικό πως έξι στα δέκα παιδιά- που στην ηλικία των πρώτων τάξεων του δημοτικού ζυγίζουν περίπου 22- 25 κιλά- υποφέρουν από πόνους, εξαιτίας προβλημάτων που παρουσιάζουν στη σπονδυλική στήλη ύστερα από την καθημερινή χρήση των σχολικών σακιδίων «βαρέων βαρών». Ακόμη και οι νέες σχετικά τσάντες με ρόδες που έχουν κάνει την εμφάνισή τους στην αγορά τα τελευταία χρόνια ως εναλλακτική λύση, κρύβουν κινδύνους για την πλάτη και τη μέση παρ΄ όλο που τα παιδιά δεν χρειάζεται να τις κουβαλούν.
«Οι τσάντες με ρόδες αποτελούν την καλύτερη λύση, εάν οι μαθητές τις σπρώχνουν προς τα εμπρός- όπως δηλαδή, τα καροτσάκια των σούπερ μάρκετ. Όταν όμως σέρνουν την τσάντα από το χερούλι προέκτασης, τότε αναγκάζονται να κάνουν στροφική κίνηση της σπονδυλικής στήλης και συνεπώς επιβαρύνουν τη μέση τους», τονίζει στα «ΝΕΑ» ο ορθοπεδικός Γιώργος Κατσιφαράκης.

Η λίστα των παθήσεων που διαγιγνώσκουν οι γιατροί εξαιτίας των ασήκωτων σχολικών τσαντών δεν σταματούν εδώ: «Η σκολίωση, η κύφωση και οι έντονες ενοχλήσεις στη θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης (το τμήμα της σπονδυλικής στήλης δηλαδή, που αντιστοιχεί στο ύψος του θώρακα και ξεκινά κάτω από τον αυχένα και σταματά στο ύψος της μέσης) είναι ιδιαίτερα συχνά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά. Βέβαια, όσο πιο νωρίς αντιληφθούν το πρόβλημα οι γονείς τόσο καλύτερο είναι για τους μαθητές, αφού με ειδικές ασκήσεις και φυσιοθεραπεία τα προβλήματα αυτά μπορούν να διορθωθούν», συμπληρώνει ο κ. Κατσιφαράκης, ο οποίος ωστόσο τονίζει πως το Α και το Ω για να διώξουν μια και καλή τα παιδιά τους πόνους είναι να απαλλαγούν από τα βάρη τους.

Πάντως, το μυστικό όπως τονίζουν οι ειδικοί είναι να ζυγίσουν οι γονείς όλες τις παραμέτρους πριν επιλέξουν τη σωστή σάκα. «Το βάρος της τσάντας δεν πρέπει να υπερβαίνει το 10% του βάρους των μαθητών. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως το μέγιστο βάρος που πρέπει να κουβαλά ένας μαθητής που πηγαίνει στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού και ζυγίζει περίπου 22 κιλά, δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 2,5 κιλά. Παρ΄ όλα αυτά, έρευνες δείχνουν πως τα παιδιά φορτώνονται με σάκες που φτάνουν έως και τα εφτά κιλά», υπογραμμίζει ο πρόεδρος της Ελληνικής Παιδιατρικής Εταιρείας, Ανδρέας Κωνσταντόπουλος.

Τα σακίδια με λουράκια πλάτης που εφαρμόζουν στους δύο ώμους πάλι, θεωρούνται μια από τις ασφαλέστερες επιλογές, αρκεί οι μαθητές να αξιοποιήσουν τα εργονομικά χαρακτηριστικά τους. «Το βασικότερο απ΄ όλα είναι να τοποθετούν τα λουριά και στις δύο ωμοπλάτες, ενώ δεν πρέπει να αφήνουν αναξιοποίητο το λουράκι μέσης».
Πάντως, οι ειδικοί επιμένουν πως σε κάθε περίπτωση το υπερβολικό βάρος των βιβλίων είναι αυτό που ευθύνεται κυρίως για τις κακώσεις και όχι ο σχεδιασμός των τσαντών. «Μια πρακτική λύση θα ήταν να έχουν οι μαθητές διπλά βιβλία στο σπίτι και στο σχολείο, ώστε να μη χρειάζεται να τα μεταφέρουν- βέβαια, αυτό σημαίνει επιπλέον κόστος για τον ούτως ή άλλως επιβαρημένο οικογενειακό προϋπολογισμό».

Και μερικές συμβουλές για τη σωστή χρήση:

* Το κάτω μέρος της τσάντας (όταν πρόκειται για σάκο) πρέπει να σταματά πάνω από τους γοφούς – περίπου πέντε εκατοστά πάνω από τη μέση
* Τα βιβλία που είναι και τα πιο βαριά είδη, πρέπει να τοποθετούνται στο κέντρο της τσάντας. Τα υπόλοιπα σχολικά είδη πρέπει να μοιράζονται στα άλλα τμήματα της σάκας
* ΄Οταν τα παιδιά σκύβουν, ενόσω κουβαλούν τη σχολική τους τσάντα, πρέπει να λυγίζουν τα γόντατά τους και όχι να κάμπτουν τη μέση τους
* Οι γονείς πρέπει να ρωτούν τα παιδιά τους εάν έχουν ενοχλήσεις στην πλάτη και τη μέση. Σε αυτήν την περιπτωση, πρέπει να συμβουλευθούν ειδικό.

Πηγή: Υπερκινητικός δάσκαλος