Το έθιμο της περπερούνας

«Περπερούνα περπατεί και τον Θεό παρακαλεί, για να βρέξει μια βροχή.

Μια βροχή μια σιγανή, για να γίνουν τα στάρια μας και τα καλαμπόκια μας…»

τραγούδησαν τα νήπια στους μαθητές της  Α΄τάξης  του 2ου  Δημοτικού σχολείου Πατρών και αφηγήθηκαν την ιστορία του πανάρχαιου εθίμου σε καιρό αναβροχιάς.

Σε  περιόδους ανομβρίας οι αγρότες παρακαλούσαν τον Θεό να τους στείλει την πολύτιμη βροχή. Ένα φτωχό και ορφανό κοριτσάκι, η Περπερούνα, το στολίζουν με λουλούδια και πρασινάδα και συνοδευόμενη από τα υπόλοιπα μικρά κορίτσια του χωριού γυρνούσαν από πόρτα σε πόρτα τραγουδώντας ένα τραγούδι που λεγόταν επίσης Περπερούνα.

Κάθε φορά που η παρέα των κοριτσιών περνούσε από κάποιο  σπίτι, έβγαινε ο νοικοκύρης με ένα κανάτι νερό και την έβρεχε με την ευχή:

«Καλή βροχή να δώσει ο Θεός»

Έπειτα έδινε ένα νόμισμα στο κοριτσάκι ή ό,τι άλλο έχει για το καλό.

Σε άλλους τόπους της πατρίδας μας το έθιμο της Περπερούνας είναι κάπως διαφορετικό. Στον Πόντο για παράδειγμα αντί για παιδί, για να μην το καταβρέχουν και κινδυνεύσει έτσι να κρυώσει, ντύνανε μια σκούπα. Έκαναν κάτι σαν σκιάχτρο και το γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας ένα άλλο τραγούδι. Οι νοικοκυρές περιέλουζαν αυτό το σκιάχτρο με νερό και φιλοδωρούσαν τα παιδιά που το κρατούσαν.