Το έθιμο του Λαζάρου

 

Το “Λαζαροσάββατο”, το Σάββατο δηλαδή πριν από τη Μεγάλη Βδομάδα,ο λαός γιορτάζει την πρώτη Λαμπρή, την “Έγερση” του φίλου του Χριστού,του “αγέλαστου” Λάζαρου.

Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας για να απεικονίσουν την Ανάσταση του Λάζαρου, να συμβολίσουν δηλαδή τη Νίκη του Χριστού απέναντι στο θάνατο,αλλά παράλληλα και για να υποδηλώσουν την ανάσταση της φύσης, έφτιαχναν ένα ομοίωμα του Λάζαρου.

 

Λαζαρούδια Λαζαράκια Λαζάρηδες

 

Για την ψυχή του Λάζαρου οι γυναίκες ζύμωναν ανήμερα το πρωί ειδικά κουλούρια, τους

“λαζάρηδες”, τα “λαζαρούδια” ή και “λαζαράκια”.

Στα “λαζαράκια” έδιναν το σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως ακριβώς παριστάνεται ο

Λάζαρος στις εικόνες.

Όσα παιδιά είχε η οικογένεια τόσους “λαζάρηδες” έπλαθαν και στη θέση των ματιών έβαζαν δυο

γαρίφαλα.

Έτσι κι εμείς στο νηπιαγωγείο μας με τη βοήθεια της κυρίας Τούλας, που είναι η γιαγιά του Στέλιου από το τμήμα μας, φτιάξαμε τα δικά μας Λαζαράκια!! Ήταν

πεντανόστιμα!!! Και του χρόνου με υγεία!!

 

 

 

 

 

2 ΜΑΡΤΙΟΥ

Καλό μήνα κι από το ολοήμερο τμήμα μας!!!! Υποδεχόμαστε  με χαρά την άνοιξη και περιμένουμε τα αγαπημένα μας χελιδονάκια να επιστρέψουν στη χώρα μας από το μακρινό τους ταξίδι! Προσπαθήσαμε να μάθουμε, το αγαπημένο σε όλους μας , αίνιγμα για το χελιδόνι :  “Από πάνω σαν τηγάνι, από κάτω σαν βαμβάκι κι από πίσω σαν ψαλίδι! Τί είναι; ”  Στη συνέχεια φτιάξαμε τα δικά μας χελιδόνια κι έτσι δημιουργήσαμε μια ομαδική ανοιξιάτικη εργασία με τίτλο :  “Τα χελιδονάκια του ολοήμερου ανοίγουν τα φτερά τους…..” !

23 Φεβρουαρίου

Το έθιμο της κυρά-Σαρακοστής είναι από τα παλιότερα έθιμα που σχετίζονται με τη γιορτή του Πάσχα, σήμερα όμως λίγο πολύ ξεχασμένο. Χρησίμευε πάντα ως ημερολόγιο για να μετράμε τις εβδομάδες από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι τη Μεγάλη Εβδομάδα, καθώς η κυρά-Σαρακοστή έχει 7 πόδια, ένα για κάθε εβδομάδα της περιόδου της Σαρακοστής. Πρόκειται για ένα έθιμο που τείνει στις ημέρες μας να εκλείψει, ενώ παλαιότερα το συναντούσαμε σε όλο τον ελλαδικό χώρο με διάφορες παραλλαγές και χρησιμοποιούνταν ως ημερολόγιο που μετρούσε τις εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής.

Η κυρά-Σαρακοστή, στις περισσότερες περιοχές, ήταν μια χάρτινη ζωγραφιά, που απεικόνιζε μια γυναίκα, που έμοιαζε με καλόγρια, με 7 πόδια, σταυρωμένα χέρια γιατί προσεύχεται, ένα σταυρό γιατί πήγαινε στην εκκλησία και χωρίς στόμα γιατί νηστεύει. Στο τέλος κάθε εβδομάδας, αρχής γενομένης από το Σάββατο μετά την Καθαρά Δευτέρα, της έκοβαν ένα πόδι. Το τελευταίο το έκοβαν το Μεγάλο Σάββατο. Αυτό το κομμάτι χαρτί το δίπλωναν καλά και το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο ή καρύδι (περιοχή της Χίου), το οποίο τοποθετούσαν μαζί με άλλα. Όποιος το έβρισκε θεωρούνταν τυχερός και γουρλής. Σε κάποιες περιοχές, το έβδομο πόδι το τοποθετούσαν μες στο ψωμί της Ανάστασης και όποιος το έβρισκε του έφερνε γούρι (infokids.gr)

Εμείς  φτιάξαμε τη δική μας  χάρτινη Σαρακοστούλα  , με την τεχνική του κολάζ , με  όσπρια και ζυμαρικά που έφεραν τα ίδια τα παιδιά!

Συμφωνήσαμε , λοιπόν , κάθε Παρασκευή να κόβουμε ένα ποδαράκι ώς την τελευταία που θα σηματοδοτεί και τον ερχομό του Πάσχα!

Φτιάξαμε, μάλιστα,  ένα δικό μας παιχνίδι  σύμφωνα με το οποίο ένα παιδί κάθε φορά είναι η Κυρά – Σαρακοστή , ενώ τα υπόλοιπα κάθονται σε κύκλο και της τραγουδούν καθώς εκείνη περπατά γύρω τους: ” Πες μας εσύ Κυρά – Σαρακοστή τί θέλεις να φας, ποιό πιάτο προτιμάς?” . Σταματά πίσω από κάποιο παιδί κι εκείνο της κερνά ένα πιάτο με αρτήσιμο ή νηστίσιμο φαγητό , οπότε εκείνη με τη σειρά της το τρώει (αν είναι νηστίσιμο ) ή προχωρά παρακάτω (αν είναι αρτήσιμο). Πρέπει να επισημανθεί ότι τόσο το τραγουδάκι του παιχνιδιού, όσο και οι κανόνες αναδύθηκαν από τα ίδια τα παιδιά με έναν συμβολικό  συντονισμό της νηπιαγωγού!