Αποχαιρετούμε το Σεπτέμβριο με το γνωστό ποίημα της Ρ. Καρθαίου και αναλύουμε τις εικόνες που έρχονται στο μυαλό μας με τους στίχους του ποιήματος. Το ακούμε μελοποιημένο (το βρήκαμε σε μια παλιά κασέτα του περιοδικού “Παράθυρο στην Εκπαίδευση”)και μαθαίνουμε να το τραγουδάμε.

Ο ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΟΡΙ

Ο Σεπτέμβρης είναι αγόρι

κι έχει ολόχρυσο καπέλο

και χρυσό το πανωφόρι.

Τα παπούτσια του είναι φύλλα

που έχουν πέσει απ’ τα πλατάνια

και τα μάγουλά του μήλα.

Με του ανέμου τα ποδάρια

τρέχει δίχως να τον βλέπεις.

στων βημάτων του τ’ αχνάρια

διαμαντάκια θε να βρεις

σταγονίτσες, σταγονίτσες

μιας ολόχρυσης βροχής.

Ο Σεπτέμβρης είναι αγόρι

κατεβαίνει από τα δάση

κατεβαίνει από τα όρη

κι έρχεται για να χτυπήσει

μια πελώρια καμπάνα

το σχολείο ν’ αρχινήσει.

Ο Σεπτέμβρης πάντα δες

έχει όλα τα παιδάκια

φίλους και συμμαθητές.

ΣΤΙΧΟΙ: Ρ. ΚΑΡΘΑΙΟΥ