Ετικέτα: χρόνος

«Ήταν μια ήσυχη καλοκαιρινή νύχτα σε μια επαρχιακή πόλη της Ισπανίας. Αν και από το σούρουπο ο καύσωνας άρχισε να καταλαγιάζει, ο ιδρώτας δεν έπαψε να ταλαιπωρεί τον Σαλβαντόρ. Μια σταγόνα κύλισε από το μέτωπό του, πέρασε το πρόσωπο, κι αφού έφτασε στο σαγόνι, έπεσε αθόρυβα στο τραπέζι.

Ο Σαλβαντόρ έμεινε μαγνητισμένος να παρακολουθεί την κίνηση. Πόσο αργά κυλούσε, πόσο αθόρυβα. Κοίταξε τη σταγόνα στο τραπέζι. Κι εκείνη έπαψε να είναι σταγόνα. Έγινε ένα κυρτό κάτοπτρο μέσα στο οποίο φυλακίστηκε για να απελευθερωθεί ο χρόνος. Πόσο αργά κυλούσε ο χρόνος εκείνη τη νύχτα. Ναι, καλά ακούσατε! Ο χρόνος κυλούσε!»

Ένας από τους σημαντικότερους πίνακες του Σαλβαντόρ Νταλί είναι «Η εμμονή της μνήμης» (The persistence of memory), πιο γνωστός με τον τίτλο «Τα λιωμένα ρολόγια», 1931 (είναι ο πρώτος πίνακας του άρθρου μας).

Το εισαγωγικό μας κείμενο δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική ιστορία του πίνακα (είναι γέννημα της φαντασίας μας). Η πραγματική ιστορία λέει πως ο Νταλί αποτύπωσε στον καμβά το όνειρο που είχε δει το προηγούμενο βράδυ.

Ήδη, από το 1905 ο Αϊνστάιν είχε δημοσιεύσει τη θεωρία της σχετικότητας που αφορούσε στη σχετικότητα του χώρου και του χρόνου. Τα λιωμένα ρολόγια του Νταλί ήταν φυσικό να παραπέμπουν στη νέα θεωρία (ο χρόνος καμπυλώνεται, συνεπώς και τα ρολόγια, τα σύμβολα του χρόνου, κυλάνε). Έτσι ο πίνακας έγινε πολύ γρήγορα γνωστός (από το 1934 βρίσκεται στο ΜΟΜΑ, Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης).

Όμως τα λιωμένα ρολόγια δεν ‘μάγεψαν’ μόνο το κοινό της τέχνης, αλλά και τον ίδιο το δημιουργό τους. Ο Νταλί δεν έπαψε να επανέρχεται στον πίνακα με νέες ζωγραφιές, σκίτσα, γλυπτά.

 

Παιδιά, τι θα λέγατε να ‘καμπυλώναμε’ τα ρολόγια που φτιάξαμε για τη χρονομηχανή μας;

Στη διάρκεια των ελεύθερων δραστηριοτήτων, ο Γιώργος Α., ο Σπύρος και ο Αλέξανδρος σχεδίασαν από μία χρονομηχανή. Με αφορμή τα σχέδιά τους, συζητήσαμε στον κύκλο για τους χώρους και τη μορφή της χρονομηχανής μας και κάναμε ένα πρώτο σχέδιο.

Είπαμε ότι θα έπρεπε να έχει 20 θέσεις για τα παιδιά, δύο για τις νηπιαγωγούς και περίπου δέκα για τους επιστήμονές μας. Έτσι βρήκαμε το σύνολο όλων: 20+10=30+2= 32. Ο Γιώργος Α. πρότεινε να πάρουμε μαζί μας και τους γονείς, αλλά σκεφτήκαμε πως την ώρα που θα ταξιδεύουμε οι γονείς θα είναι στη δουλειά. Επίσης θα υπήρχε και το πρόβλημα του χώρου (πόσοι να χωρέσουν σε μία χρονομηχανούλα;). Αποφασίσαμε λοιπόν να ταξιδέψουμε μόνοι μας, αλλά να μιλάμε με τους γονείς μέσω σκάιπ (αφού θα έχουμε μαζί μας ηλ. υπολογιστές και σύνδεση στο διαδίκτυο).

Μάλιστα είπαμε ότι με δεδομένο ότι το ταξίδι μας θα είναι φανταστικό (αφού οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα να φτιάξουν μία αληθινή χρονομηχανή που να μας ταξιδεύει στο παρελθόν), θα υποθέσουμε ότι τα παιδιά είναι 20 χρονών ‘μαθητευόμενοι επιστήμονες’.

Βασισμένοι στα σχέδια των παιδιών, σχεδιάσαμε ένα σκαρί από μέταλλο (για να είναι ανθεκτικό). Επάνω στο σκαρί βάλαμε θέσεις για 30 επιβάτες και δύο θέσεις για οδηγούς (θέσεις που θα παίρνουμε εναλλάξ). Μπροστά από τους οδηγούς βάλαμε ένα μεγάλο πίνακα με 4 οθόνες. Η Μυρτώ Π. πρότεινε οι οθόνες αυτές να δείχνουν στα τέσσερα σημεία γύρω από τη μηχανή μας (μπροστά, πίσω, δεξιά και αριστερά. Έτσι θα έχουμε πλήρη έλεγχο για ό,τι συμβαίνει έξω από τη μηχανή μας.

Όλος ο χώρος επάνω από το σκαρί θα καλύπτεται από ένα διαφανές ημισφαιρικό κουβούκλιο, έτσι ώστε να είμαστε προστατευμένοι, αλλά και να βλέπουμε έξω.

Χωρίσαμε το σκαρί σε τμήματα και φτιάξαμε αποθήκη τροφίμων και νερού (βάσει των καταστάσεων που είχε γράψει η ομάδα σίτισης), βιβλιοθήκη, τουαλέτα με ντουζιέρα (για την περίπτωση που θα πάμε σε έναν τόπο που δεν θα έχει ποτάμια ή λίμνες για να πλυθούμε), και κρεβατοκάμαρα (τα κρεβάτια θα είναι το ένα πάνω στο άλλο για εξοικονόμηση χώρου). Μπροστά θα έχει μια μεγάλη πόρτα για να βγαίνουμε και κυρίως να μπαίνουμε γρήγορα εάν παραστεί ανάγκη (π.χ. μας κυνηγήσει κάποιος δεινόσαυρος!). Η πόρτα θα ανοιγοκλείνει μηχανικά με ένα κουμπί, αλλά θα ανοιγοκλείνει και χειροκίνητα για την περίπτωση που θα χαλάσει ο μηχανισμός.

Δεξιά και αριστερά από το σκαρί είναι ο χώρος των μηχανών. Οι μηχανές θα παίρνουν την ενέργειά τους από δύο μεγάλα φωτοβολταϊκά (για να μην παράγουν καυσαέρια που καταστρέφουν το περιβάλλον). Βέβαια τα παιδιά σκέφτηκαν ότι μπορεί και να υπάρχουν μεγάλες περίοδοι χωρίς ηλιοφάνεια και έτσι αποφάσισαν για εφεδρεία να πάρουμε μαζί μας και κάποια καύσιμα.

Εάν στο ταξίδι μας στο χώρο τα πιο βασικά όργανα είναι ένας χάρτης και μία πυξίδα, στο ταξίδι μας στο χρόνο το βασικότερο όργανο είναι ένα ρολόι.

Έτσι φτιάξαμε μεγάλα ρολόγια που μετράνε χρόνια και αιώνες (100 χρόνια). Οι φωτογραφίες μας δείχνουν τα ρολόγια αυτά λίγο πριν ολοκληρωθεί η κατασκευή τους.

Αφού τους προηγούμενους μήνες κάναμε ένα μεγάλο ταξίδι στο διάστημα, ήρθε η στιγμή να προσγειωθούμε. Μπήκαμε λοιπόν εχθές (Τετάρτη 11/1) στο διαστημόπλοιό μας, πήραμε τους φορητούς υπολογιστές μας στα χέρια, και όλοι μαζί, με προσεκτικές και συντονισμένες κινήσεις, προσγειώσαμε το διαστημόπλοιο στην Ελλάδα, στην Αθήνα, στο Λυκαβηττό, στην ταράτσα του σχολείου μας. Όλα αυτά βέβαια μέσω της προσομοίωσης της κίνησης που μας προσέφερε το «γκουγκλ ερθ» (google earth), το οποίο μπορείτε κι εσείς να κατεβάσετε στον υπολογιστή σας μέσω της διεύθυνσης: http://www.google.com/earth/download/ge/agree.html

Τώρα που πατήσαμε τα πόδια μας στη Γη, λέμε να πάρουμε την ιστορία από την αρχή. Να αναζητήσουμε και να μάθουμε πώς υποθέτουν οι επιστήμονες ότι φτιάχτηκε ο πλανήτης μας, ποιες ήταν οι πρώτες μορφές ζωής που δημιουργήθηκαν, ποια ήταν τα πρώτα ζώα που έζησαν εδώ, πώς ήταν και πώς ζούσαν οι πρώτοι άνθρωποι, εκείνοι οι τόσο μακρινοί μας πρόγονοι.

Έτσι θα αρχίσουμε από τη Προϊστορία (προ+ιστορία= πριν από την ιστορία = πριν από την περίοδο για την οποία έχουμε γραπτές μαρτυρίες). Κατόπιν θα περάσουμε στην Ιστορία και θα μιλήσουμε για τους πρώτους πολιτισμούς και την αρχαιότητα και τέλος περνώντας από την αναγέννηση και το διαφωτισμό ευελπιστούμε ότι θα προλάβουμε να φτάσουμε στο σήμερα και το σύγχρονο πολιτισμό. 

Από ό,τι καταλαβαίνετε έχουμε να κάνουμε ένα μεγάλο ταξίδι. Και ενώ μέχρι σήμερα το ταξίδι μας ήταν στο χώρο, τώρα το ταξίδι θα γίνει στο χρόνο. Παρκάρουμε λοιπόν το διαστημόπλοιό μας στην ταράτσα, αφού δεν θα το ξαναχρειαστούμε, και το καλύπτουμε καλά για να το προστατέψουμε από τα καιρικά φαινόμενα. Τώρα πρέπει να κατασκευάσουμε μία καλή Χρονομηχανή, να την εξοπλίσουμε με τα πιο σύγχρονα μηχανήματα, και να αποθηκεύσουμε αρκετά τρόφιμα, νερό και ρούχα για όλες τις καιρικές συνθήκες.

Χρειαζόμαστε και βιβλία, πολλά βιβλία, επιστημονικά βιβλία, μέσα στα οποία θα γράφουν ό,τι ανακάλυψαν οι επιστήμονες για όλα αυτά τα χρόνια. Από τους γνωστούς μας αστρονόμους αλλά και τους γεωλόγους θα μάθουμε πώς και πότε γεννήθηκε η Γη. Από τους παλαιοντολόγους θα μάθουμε πώς εμφανίστηκε και πώς αναπτύχτηκε η ζωή στη Γη. Από τους ανθρωπολόγους θα μάθουμε για τους ανθρώπινους πολιτισμούς, από τους αρχαιολόγους θα μάθουμε για την περίοδο της αρχαιότητας, από τους ιστορικούς θα μάθουμε την ιστορία των ανθρώπων μέχρι σήμερα και από τους φυσικούς και του χημικούς θα μάθουμε τους νόμους της φύσης.

Για να είμαστε σίγουροι ότι θα τα καταφέρουμε στο ταξίδι μας, λέμε να πάρουμε μαζί μας και κάποιους επιστήμονες, αυτοπροσώπως (!). Αϊνστάιν και Γαλιλαίος έχουν από καιρό κατοχυρώσει τη θέση τους, αλλά λέμε να προσθέσουμε και τον Κοπέρνικο, τον Νεύτωνα και τον Δαρβίνο μια και μιλάμε για εξέλιξη, τον Λεβί Στρος από τους ανθρωπολόγους, τον Κέπλερ από τους αστρονόμους, τον Ευκλείδη με τη Γεωμετρία του παρέα με τον Αριστοτέλη για να μας δώσει τους απαραίτητους ορισμούς και τις κατηγορίες, τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι που με την τέχνη, την ευφυΐα και τη δημιουργικότητά του είναι απαραίτητος σύντροφος, και τέλος τον Στίβεν Χόκινγκ, όχι μόνο για να πάρουμε και κανέναν ζωντανό, αλλά για να κάνει απντέιτ (up-date, στα ελληνικά: ενημέρωση, εκσυγχρονισμός) σε όσα μας λένε οι προηγούμενοι!

Έχουμε λοιπόν δουλειά. Ετοιμαστείτε σωματικά (γυμναστείτε καλά, πάρτε βιταμίνες), διανοητικά (οξύνετε την περιέργεια, τα κριτήρια και τον ορθό σας λόγο) και ψυχικά (οπλιστείτε με θάρρος, υπομονή και επιμονή), προσδεθείτε και… φύγαμε! Το ταξίδι στο χρόνο, αρχίζει!

Σύνδεσμοι για ένα ταξίδι με τη μηχανή του χρόνου:

http://www.astronomia.gr/wiki/index.php?title=%CE%A4%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B4%CE%B9_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%A7%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%BF

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B4%CE%B9_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%BF

http://www.scienceinschool.org/2009/issue11/timetravel/greek

http://egpaid.blogspot.com/2009/02/blog-post_17.html

κι ένα βίντεο (στα αγγλικά) στο οποίο δείχνει πώς να φτιάξετε μια μηχανή του χρόνου http://tvxs.gr/news/binteo/pos-na-ftiaksete-mia-mixani-toy-xronoy

Παρά το ότι γνωρίζουμε ότι η γη κινείται και όχι ο ήλιος, στα τραγούδια, την ποίηση και στον καθημερινό μας λόγο λέμε ότι βγήκε (ή ανέτειλε) ο ήλιος.

Δείτε εδώ ένα ανιμέισον με θέμα τη μέρα (από την ανατολή μέχρι τη δύση του ήλιου), με μουσική υπόκρουση από το τραγούδι του αγγλικού συγκροτήματος Μπιτλς (Beatles) με τίτλο: «Βγαίνει (ή έρχεται) ο ήλιος» (Here comes the sun).

Και μια και αναφερθήκαμε στο τραγούδι αυτό, δείτε ένα ακόμη ανιμέισον που παρουσιάζει το συγκρότημα των Μπιτλς να τραγουδάει όλο το τραγούδι και χορέψτε με την όμορφη μουσική τους…

http://www.youtube.com/watch?NR=1&v=s8459UPYeaE

Οι στίχοι του τραγουδιού (που είναι στα αγγλικά) λένε:

“Βγαίνει ο ήλιος, βγαίνει ο ήλιος και σου λέω πως όλα θα πάνε καλά

Μικρή μου αγαπημένη, πέρασε ένας μεγάλος κρύος χειμώνας και μοιάζει να πέρασαν χρόνια από τότε που είχε ξαναβγεί ο ήλιος.

Όμως τώρα έρχεται ο ήλιος, τα χαμόγελα επέστρεψαν στα πρόσωπα, κι όλα θα πάνε καλά.”

Οι Μπιτλς (στα αγγλικά σημαίνει ‘σκαθάρια’), που είναι το πιο δημοφιλές συγκρότημα στην ιστορία της μουσικής, ήταν οι ακόλουθοι μουσικοί:

 Τζον Λένον (John Lennon): κιθαρίστας, τραγουδιστής, συνθέτης, στιχουργός

Πολ Μακάρτνεϊ (Paul McCartney): μπασίστας, τραγουδιστής, συνθέτης, στιχουργός

Τζωρτζ Χάρισον (George Harrison): κιθαρίστας, τραγουδιστής, συνθέτης, στιχουργός

Ρίνγκο Σταρ (Ringo Starr): ντράμερ

Το τραγούδι που ακούμε το έγραψε και το τραγουδάει ο Τζωρτζ Χάρισον.

Ποια είναι η διαφορά της μέρας από τη νύχτα;

Γιατί έχουμε μέρα και νύχτα;

Όπως είδαμε στις εποχές, η γη κινείται γύρω από τον ήλιο. Εκτός από την κίνηση αυτή, η γη κάνει και μία δεύτερη κίνηση: κινείται γύρω από τον εαυτό της (γύρω από τον άξονά της). Για να κάνει μία ολόκληρη περιστροφή γύρω από τον εαυτό της χρειάζεται περίπου 24 ώρες (ένα εικοσιτετράωρο).

Εδώ μπορείτε να δείτε την περιστροφή της γης γύρω από τον άξονά της (φυσικά η κίνηση που θα δείτε είναι πολύ πιο γρήγορη από την πραγματική) και εδώ μπορείτε να δείτε πού είναι μέρα και πού νύχτα αυτή τη στιγμή.

Δείτε ακόμη ένα πολύ γλυκό ανιμέισον για τη μέρα και τη νύχτα: http://www.youtube.com/watch?v=UU9bxNNvR2M&NR=1

Το θέμα αυτής της περιόδου είναι οι τέσσερις εποχές. Αφού δημιουργήσαμε έργα που αναπαριστούσαν τη φύση με ποικίλους τρόπους και τεχνοτροπίες, ήμασταν έτοιμοι να περάσουμε από την αναπαράσταση στη φαντασία. Συζητώντας για το τι μπορούμε να κάνουμε με τις τέσσερις εποχές η Αλίκη πρότεινε να παίξουμε θέατρο.

Για να παίξουμε ένα θεατρικό έργο πρέπει πρώτα να κάνουμε τα ακόλουθα:

Να γράψουμε το έργο (να γίνουμε οι συγγραφείς)

Να ορίσουμε έναν σκηνοθέτη

Να δούμε ποιοι είναι οι ρόλοι του έργου και να κάνουμε τη διανομή στου ηθοποιούς

Να φτιάξουμε σκηνικά και κοστούμια (σκηνογράφοι – ενδυματολόγοι)

Έτσι όλοι μαζί φτιάξαμε μια ιστορία. Οι ήρωες της ιστορίας μας ήταν οι τέσσερις εποχές και το δέντρο. Επειδή τα παιδιά της τάξης είναι 20 και οι ήρωες του έργου μόνο 5 είπαμε στα παιδιά να προτείνουν κάτι ώστε να παίξουν όλα τα παιδιά και να μη μείνει κανένας παραπονεμένος. Η λύση που βρήκαμε ήταν να παίξουν το ρόλο της κάθε εποχής περισσότερα από ένα παιδιά. Χωρίσαμε ένα χαρτί στα τέσσερα, και τα παιδιά επέλεξαν σε ποια εποχή ήθελαν να μπουν. Ένα παιδί (η Λάουρα) ήθελε να γίνει δέντρο. Έτσι ολοκληρώσαμε το έργο της διανομής που ήταν η ακόλουθη:

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ: Μαρία, Ιζαμπέλα, Μαλάινα, Άλκης, Γρηγόρης

ΧΕΙΜΩΝΑΣ: Μυρτώ Σ., Χρήστος, Άγγελος, Σπύρος, Γιώργος Κ.

ΑΝΟΙΞΗ: Αναστασία, Μυρτώ Π.Κ., Αλίκη, Μαριάννα

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ: Κριστίνα, Διονυσία, Αλέξανδρος, Γιώργος Α., Ιωάννα

Είπαμε στα παιδιά να σκεφτούν και να προτείνουν κοστούμια για το έργο. Ο Αλέξανδρος, η Μαριάννα και η Διονυσία ζωγράφισαν στο σπίτι τους κοστούμια για τις εποχές και μας τα παρουσίασαν. Εμπνευσμένοι από αυτά αποφασίσαμε να ζωγραφίσουμε τέσσερα πουκάμισα (αυτά που έχουμε για να φοράνε οι ζωγράφοι στα καβαλέτα μας), ένα για κάθε εποχή. Ζητήσαμε από τα παιδιά να βρουν ένα σύμβολο για την κάθε εποχή. Κατέληξαν στα ακόλουθα: χιονάνθρωπος για το χειμώνα, λουλούδια και πεταλούδες για την άνοιξη, καράβια και ψάρια για το καλοκαίρι και φύλλα για το φθινόπωρο. Κάθε ομάδα πήρε ένα πουκάμισο και το ζωγράφισε με το σύμβολό της. Το δέντρο θα φορούσε μία μεγάλη καφέ μαντίλα στο σώμα και για κλαδιά θα είχε τα χέρια του. Για σκηνικό θα χρησιμοποιούσαμε το χώρο του κύκλου που έχει μόνιμα το μεγάλο δέντρο της εποχής στον τοίχο.

Αφού ολοκληρώσαμε το έργο της προετοιμασίας ήμασταν έτοιμοι για να παίξουμε το έργο μας: «Οι τέσσερις εποχές».

Με ‘α-μπε-μπα-μπλομ’ επιλέξαμε ένα παιδί από κάθε ομάδα εποχής. Εκείνο φόρεσε το πουκάμισο και οι υπόλοιποι γίνανε βοηθοί του. Το δέντρο πήρε τη θέση του στο κέντρο του σκηνικού. Ακριβώς πίσω του, σε ένα όρθιο παγκάκι, στερεώσαμε δύο πλαστικά κλαδιά ανθισμένης αμυγδαλιάς που έχουμε στο σχολείο. Συμφωνήσαμε ότι με τη φαντασία μας τα κλαδιά θα τα βλέπαμε χωρίς άνθη, σε όλες τις άλλες εποχές εκτός από την άνοιξη. Φτιάξαμε μία πύλη (με ένα παγκάκι) και την ονομάσαμε πύλη των εποχών.

Πρώτα πήρε τη θέση του το φθινόπωρο. Τα παιδιά του φθινοπώρου καλημέρισαν το δέντρο, συζήτησαν για λίγο μαζί του και άρχισαν να το στολίζουν με φύλλα που πήραμε από τη γωνιά της παρατήρησης(τα είχαν φέρει στην τάξη τα παιδιά τις προηγούμενες μέρες).

Τα παιδιά του χειμώνα πήραν τη θέση τους στη πύλη των εποχών. Εκεί συνάντησαν την ομάδα του φθινοπώρου και αφού συζήτησαν για λίγο, τους παραχώρησε τη θέση της και έφυγε. Τα παιδιά του χειμώνα συζήτησαν με το δέντρο, μάζεψαν όλα τα φύλλα αφήνοντας το δέντρο γυμνό, και άπλωσαν παντού λευκό χιόνι (χιόνι δεν είχαμε, συνεπώς άπλωναν ένα φανταστικό χιόνι).

Στην πύλη των εποχών έγινε η αλλαγή εποχής και μπήκαν τα παιδιά της άνοιξης που στόλισαν το δέντρο με λουλούδια και πεταλούδες (χρησιμοποιήσαμε τα λουλούδια και τις πεταλούδες από τσόχα που μας έχει φέρει η μαμά της Κριστίνας).

Η τελευταία αλλαγή εποχής έγινε και μπήκε η ομάδα του καλοκαιριού. Μάζεψε τα λουλούδια και τις πεταλούδες εκτός από τα κόκκινα (η Διονυσία πρότεινε να φανταστούμε ότι δεν ήταν πια λουλούδια αλλά μήλα, και το υιοθετήσαμε) και τα πράσινα, που πάλι με τη φαντασία μας τα ονομάσαμε φύλλα.

Έτσι ολοκληρώθηκε η πρώτη εξολοκλήρου δική μας παράσταση (από την ιδέα μέχρι την πράξη) που ανεβάσαμε στο νηπιαγωγείο μας.

Σημείωση: Δείτε εδώ τα κοστούμια που ζωγράφισαν τα παιδιά για το θεατρικό.

Ένας από τους σημαντικότερους έλληνες ζωγράφους, ο Γιάννης Τσαρούχης ζωγράφισε τις τέσσερις εποχές. Σε προηγούμενο άρθρο, όπου αναφερθήκαμε γενικά στην τέχνη και τις εποχές, δεν αναφέραμε το έργο του Τσαρούχη. Αυτό το κάναμε γιατί θα θέλαμε να αφιερώσουμε στο έργο αυτό ένα ολόκληρο άρθρο.

Γιατί λοιπόν ξεχωρίσαμε αυτό το έργο από τα άλλα που παρουσιάσαμε σε τι διαφέρει;

Πιστεύουμε ότι το έργο αυτό είναι σημαντική τέχνη. Και σημαντική τέχνη είναι αυτή που γεννάει συναισθήματα, συγκινεί, μας έλκει και μας μαγνητίζει χωρίς πάντα να μπορούμε να εξηγήσουμε το λόγο. Η τέχνη του Τσαρούχη είναι η τέχνη ενός αληθινού μάστορα. Η αλήθεια του δημιουργού, το πάθος με το οποίο έκανε την κάθε πινελιά, ζωοποιεί τον πίνακα.

Στο έργο αυτό οι εποχές δεν είναι νεράιδες, δεν είναι μυθικές αιθέριες υπάρξεις. Είναι κοινοί θνητοί, είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, γυναίκες και άνδρες που συναντάμε στο δρόμο, οι γείτονες, εμείς οι ίδιοι. Ο Τσαρούχης αναδεικνύει την ομορφιά μας, την ομορφιά του ανθρώπου.

Ο πίνακας αυτός δεν είναι αντικείμενο μόνο της εικαστικής παιδείας των παιδιών μας. Είναι και παράδοση και ιστορία.

Το μεγάλο τραπέζι στρώνεται. Η ξύλινη τάβλα. Το μεγάλο τραπέζι της παράδοσής μας, αυτό που φέρνει κοντά όλη την οικογένεια, όλη την παρέα, όλη τη γειτονιά, όλο το χωριό. Το τραπέζι των εποχών έχει πάνω του τα φρούτα μας: σταφύλια, βερίκοκα, κεράσια, ροδάκινα, καρπούζια, πεπόνια και ρόδια. Αυτός ο πίνακας έχει γεύσεις και αρώματα: Οι γιαρμάδες ευωδιάζουν τον τόπο κι όλοι λαχταράμε να γευτούμε την κόκκινη φέτα από το καρπούζι – αυτή η φέτα είναι τα καλοκαίρια μας!

Ο πίνακας παύει να είναι αναπαράσταση – ο πίνακας είναι οι τέσσερις εποχές μας. Όπως τις ζούμε από τη στιγμή που γεννιόμαστε σε αυτόν τον τόπο. Μες τις τριανταφυλλιές και τις πασχαλιές της αυλής μας, το μαγιάτικο στεφάνι, τις παπαρούνες και τα άσπρα κρίνα στους βράχους μας. Και τα στάχυα στα χωράφια μας, τα στάχυα των καλοκαιριών μας.

Κι όλα αυτά κλεισμένα στην κορνίζα που φτιάχνει ένα παράθυρο. Το ξέρουμε αυτό το ξύλινο παράθυρο. Είναι το παράθυρο του σπιτιού μας.

Βαδίζοντας στα χνάρια του Θεόφιλου, του μεγάλου λαϊκού μας ζωγράφου (στον οποίο θα αφιερώσουμε κάποιο άλλο άρθρο μας), της αγιογραφίας, των πορτρέτων Φαγιούμ, του Φώτη Κόντογλου αλλά και του Καραγκιόζη, ο Τσαρούχης εικονογραφεί τη μνήμη μας.

Στοιχεία για το έργο: “Οι τέσσερις εποχές”, τελειωτικός πίνακας 1969, λάδι σε πάνι, 156,5 Χ 295 εκ.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Ίδρυμα Γιάννη Τσαρούχη: http://www.tsarouchis.gr/

Βίντεο με τις 4 εποχές και τους 12 μήνες του Τσαρούχη: http://www.youtube.com/watch?v=DRW5D_sDReU

Οπτικοακουστικο αρχειο της ΕΡΤ – εκπομπή “μονογραμμα”, μέρος Α¨: http://www.ert-archives.gr/V3/public/pop-view.aspx?tid=4926&tsz=0&act=mMainView – Β΄μέρος: http://www.ert-archives.gr/V3/public/pop-info.aspx?tid=0000007304&tsz=0&act=mInfo

Περιοδικό Ως3: http://www.os3.gr/arhive_afieromata/gr_afieromata_giannis_tsaroyhis.html

Αφιέρωμα στις τέσσερις εποχές του Τσαρούχη: http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=4527341&publDate=

Αφιέρωμα στον Τσαρούχη με πολλούς συνδέσμους: http://www.haef.gr/libraries/biographies/tsarouhis.php

 

Η εποχή είναι μία από τις διαιρέσεις του έτους. Το έτος σε περιοχές της γης όπως η Ελλάδα (δηλαδή στις εύκρατες περιοχές) χωρίζεται τυπικά σε τέσσερις εποχές:

• την ΑΝΟΙΞΗ
• το ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
• το ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
• και το ΧΕΙΜΩΝΑ

Όμως γιατί χωρίζουμε το έτος σε εποχές; Τι διαφορετικό έχει η κάθε εποχή από την άλλη;

Αυτό που διακρίνει την κάθε εποχή είναι το κλίμα, ο καιρός. Παρατηρώντας τον καιρό που έχουμε την κάθε εποχή θα διαπιστώσουμε τα ακόλουθα:

Το Φθινόπωρο έχουμε πολλές βροχές. Οι ηλιόλουστες μέρες λιγοστεύουν. Η θερμοκρασία αρχίζει να πέφτει. Κάνει λίγο κρύο.

Το χειμώνα η θερμοκρασία πέφτει πολύ. Κάνει κρύο. Πολλές φορές πέφτει και χιόνι. Οι ηλιόλουστες μέρες είναι ελάχιστες.

Την Άνοιξη η θερμοκρασία ανεβαίνει σιγά σιγά. Οι ηλιόλουστες μέρες αρχίζουν να γίνονται όλο και περισσότερες.

Το Καλοκαίρι κάνει ζέστη. Ο ουρανός είναι καθαρός και οι μέρες είναι όλες ηλιόλουστες.

Οι εποχές διαδέχονται η μία την άλλη με την ίδια πάντα σειρά, σε έναν ατέρμονο κύκλο, για αυτό αναφερόμαστε στον κύκλο των εποχών. Όμως γιατί έχουμε τέσσερις εποχές; Γιατί αλλάζει ο καιρός και δεν είναι σταθερός; Γιατί οι εποχές είναι πάντα ίδιες και διαδέχονται η μία την άλλη με την ίδια πάντα σειρά;

Παρατηρήσαμε τη φύση και οδηγηθήκαμε σε ένα «γιατί». Ακολουθήσαμε βήμα βήμα τη μέθοδο της επιστήμης: Παρατήρηση – ερώτημα. Τώρα, για να προχωρήσουμε επιστημονικά, θα πρέπει να οδηγηθούμε σε μία «υπόθεση» η οποία να απαντά στο ερώτημα: «Γιατί αλλάζει ο καιρός με την ίδια σταθερότητα στο χρόνο;»

Μπορούμε να κάνουμε πολλές υποθέσεις (και αφήνουμε τα παιδιά να κάνουν ό,τι υποθέσεις θέλουν), όμως επιστημονική θεωρία θα γίνει μόνο η υπόθεση η οποία μπορεί να επιβεβαιωθεί και πειραματικά.

Για να δούμε λοιπόν ποια υπόθεση των επιστημόνων έχει επιβεβαιωθεί και είναι σήμερα η επικρατέστερη θεωρία για την αιτία που έχουμε 4 εποχές.  

ΑΙΤΙΑ ή ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΠΟΧΕΣ;

Τι είναι αυτό που ζεσταίνει τη γη; Ο ήλιος. Όταν οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν κάθετα σε μια περιοχή της γης τη ζεσταίνουν. Όσο πιο πλάγια πέφτουν οι ακτίνες, τόσο λιγότερο τη ζεσταίνουν.

Με δεδομένο ότι η γη είναι σφαιρική και γυρίζει γύρω από τον ήλιο, η επικρατούσα σήμερα επιστημονική θεωρία για την αλλαγή και τη σταθερή διαδοχή των εποχών είναι η ακόλουθη:

Ο άξονας της γης ως προς την κίνησή της γύρω από τον ήλιο, δεν είναι κάθετος. Έτσι, κατά την διάρκεια του χειμώνα (ή του καλοκαιριού) το ένα ημισφαίριο του πλανήτη είναι περισσότερο εκτεθειμένο στις ακτίνες του ήλιου από το άλλο, όπως δείχνει το πιο κάτω σχήμα (στο σχήμα αυτό η γη σχεδιάστηκε μεγαλύτερη από ό,τι είναι σε σχέση με τον ήλιο, γιατί μας ενδιαφέρει να δείξουμε μόνο την ακτινοβολία που δέχεται η γη, και όχι την αναλογία του μεγέθους τους):

Στο παραπάνω σχήμα, το βόρειο ημισφαίριο (στο οποίο είναι και η Ελλάδα) έχει ΧΕΙΜΩΝΑ, γιατί η ηλιακή ακτινοβολία που δέχεται είναι λίγη, και κατά συνέπεια έχουμε κρύο καιρό. Αντιθέτως το νότιο ημισφαίριο (π.χ η Αυστραλία) έχει ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ γιατί δέχεται όλη την ηλιακή ακτινοβολία και το ζεσταίνει.

Η έκθεση στις ακτίνες του ηλίου αλλάζει καθώς η Γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο. 

 

Στο παραπάνω σχήμα, όταν η γη βρίσκεται αριστερά του ήλιου, στην Ελλάδα (και σε όλο το βόρειο ημισφαίριο) έχουμε ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ. Παρατηρήστε το σχήμα: Οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν κάθετα στο Βόρειο ημισφαίριο.

Όταν η γη βρίσκεται νότια του ήλιου, στην Ελλάδα έχουμε ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ. Όταν βρίσκεται δεξιά του ήλιου έχουμε ΧΕΙΜΩΝΑ και όταν βρίσκεται βόρεια του ήλιου έχουμε ΑΝΟΙΞΗ.

Ο κύκλος των εποχών στο Βόρειο Ημισφαίριο είναι αντίθετος με αυτές του άλλου. Για παράδειγμα, όταν είναι καλοκαίρι στο Βόρειο Ημισφαίριο, τότε στο Νότιο Ημισφαίριο επικρατεί χειμώνας, και αντίστροφα και όταν είναι άνοιξη στο Βόρειο Ημισφαίριο είναι φθινόπωρο στο Νότιο Ημισφαίριο, και αντίστροφα.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε το ακόλουθο βίντεο, όπου αναπαριστάται η κίνηση της γης γύρω από τον ήλιο σε σχέση με τον άξονά της: “Η γη και ήλιος. Τα έτη και οι εποχές”

http://www.youtube.com/watch?v=d7zzn1QjzwY

ΠΗΓΕΣ: Δυστυχώς δεν έχουμε στοιχεία για τις φωτογραφίες και τα σχέδια που χρησιμοποιούμε (εκτός από το σχέδιο της γης με τις ακτίνες του ήλιου που το πήραμε από τη βικιπαιδεια). Ευχαριστούμε εκ των προτέρων τους δημιουργούς για την άδεια χρήσης.

Η 28^η Οκτωβρίου είναι χρονικά η πρώτη εθνική επέτειος που γιορτάζουμε στο νηπιαγωγείο.

Πώς μπορούμε να προσεγγίσουμε μία εθνική επέτειο σε μία τάξη όπου οι εθνικότητες των παιδιών ποικίλουν; Μας ενδιαφέρει να χτίσουμε μια κυριαρχική, καθαρή, επιθετική και φοβική, μια ηρωοποιημένη εθνική ταυτότητα (ανάλογη της εθνικής ταυτότητας που γέννησε τον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο), ή να αναζητήσουμε εκείνα τα στοιχεία που συγκροτούν την ταυτότητά μας στην ιστορική πορεία, ως μία ανοιχτή ταυτότητα που αγωνίζεται για την ελευθερία και την ανεξαρτησία;

Ο τρόπος που προσεγγίζουμε εμείς την επέτειο είναι ο ακόλουθος.

Η 28^η Οκτωβρίου είναι η πρώτη ευκαιρία να φέρουμε τα παιδιά σε επαφή α) με τον ιστορικό χρόνο (ο χρόνος είναι πολύ δύσκολη έννοια για την ηλικία αυτή), β) με τον επιστημονικό κλάδο της Ιστορίας και γ) να διερευνήσουμε την έννοια της ‘διαφοράς’ και  του ρατσισμού.

1. ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

Στη γραμμή του χρόνου όπου έχουμε σημειώσει το έτος μας (2011), και προς τα αριστερά το έτος γέννησης των παιδιών (2006), το έτος γέννησης της νηπιαγωγού, του παππού μας κλπ. σημειώνουμε το 1940 (κάπου εκεί κοντά στον παππού) και ζωγραφίζουμε συμβολικά κάτι για αυτό (πχ ένα αεροπλάνο που ρίχνει βόμβα).

Τα παιδιά βλέπουν οπτικοποιημένα εμπρός τους ότι η γραμμή του χρόνου γεμίζει με ιστορίες (αφηγήσεις) ως προ το παρελθόν, αλλά όχι ως προς το μέλλον. Έτσι έχουν μία πρώτη κατανόηση του ιστορικού χρόνου.

Τοποθετώντας το 1940 κοντά στην γέννηση του παππού, παρατηρούμε ότι ο παππούς ζούσε όταν έγινε το γεγονός αυτό.

παππούς	Β Παγκ. Πόλεμος	γεν. νηπ/γου		γεν παιδιών	σημερα
1925	1940	1964		2006	2011

2. ΙΣΤΟΡΙΑ

Διακρίνουμε το παραμύθι από την ιστορία. Χωρίζουμε ένα χαρτί στα δύο. Στη μία στήλη γράφουμε τα χαρακτηριστικά που μας λένε τα παιδιά ότι έχει το παραμύθι και στη δεύτερη εκείνα της ιστορίας. Έτσι διακρίνουν τη φαντασία από την επιστήμη και την έρευνα.

Τα παιδιά πρέπει να μελετούν την ιστορία όπως οι ιστορικοί γιατί καλή μάθηση είναι πάντα η ενεργητική μάθηση. Ζητάμε από τα παιδιά να ρωτήσουν τους γονείς και τους παππούδες τους τι έχουν ζήσει σχετικά με το 1940.

Συγκεντρώνουμε και καταγράφουμε τις μαρτυρίες που μας μεταφέρουν τα παιδιά. Εάν κάποιος παππούς μπορεί επισκέπτεται το σχολείο και μας εξιστορεί την εμπειρία του.

Μέσα από τις μαρτυρίες αλλά και από βιβλία ιστορίας καταγράφουμε τη δική μας έρευνα για το 1940. 

Κυρίαρχες έννοιες: η ελευθερία και η ανεξαρτησία των λαών, το ηχηρό ΟΧΙ και η αντίσταση ενάντια σε όποιον θέλει να μας στερήσει την ελευθερία και την ανεξαρτησία μας.

Τα παιδιά ζωγραφίζουν σκηνές από την ιστορία που καταγράψαμε και φτιάχνουμε το δικό τους βιβλίο ιστορίας. Στην τελευταία σελίδα του βιβλίου καταγράφουμε τις πηγές μας (μαρτυρίες και βιβλία).

3. ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ / ΦΑΣΙΣΜΟΣ – ‘ΔΙΑΦΟΡΑ’

Η 28^η Οκτωβρίου είναι η καλύτερη ευκαιρία για να μιλήσουμε στα παιδιά, για τη διαφορά, τις διακρίσεις και το ρατσισμό. Ο φασισμός κι ο ναζισμός, οι δύο όψεις της ιδεολογίας που γέννησαν τη θηριωδία του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, αποτελούν ένα ιδιαίτερο θέμα, πέρα από τη διάσταση ενός εθνικού απελευθερωτικού πολέμου. Η ομορφιά και ο πλούτος της διαφοράς, η απανθρωπιά, η καταπίεση και η ασχήμια της ομοιομορφίας είναι έννοιες που μπορούν και πρέπει να δουλευτούν με τα νήπια.

Παρατηρούμε τη φύση: υπάρχει ομοιότητα στη φύση; Πού συναντάμε την ομοιότητα (στις μηχανές);

Συγκρίνουμε τον κάθε ένα από εμάς με τους υπόλοιπους. Είναι κάποιος όμοιος με τους άλλους; Είναι η νηπιαγωγός όμοια με κάποιον άλλο άνθρωπο που γνωρίζουν; Έχουμε τις ίδιες ιδέες, τις ίδιες επιλογές, τις ίδιες κλίσεις, τα ίδια ενδιαφέροντα; Μας αρέσουν τα ίδια φαγητά, τα ίδια φρούτα, τα ίδια γλυκά; Ζωγραφίζουμε με τον ίδιο τρόπο, κοιμόμαστε με την ίδια στάση, έχουμε την ίδια φωνή, τρέχουμε το ίδιο γρήγορα, έχουμε το ίδιο γέλιο ή το ίδιο κλάμα, τρώμε το ίδιο αργά ή γρήγορα; Τελικά αυτές οι διαφορές μας κάνουν πιο όμορφη ή πιο ενδιαφέρουσα τη ζωή μας; Πώς θα ήταν η ζωή μας εάν ήμασταν όλοι ίδιοι;

Πώς κρίνουμε και συγκρίνουμε ανθρώπους; Πώς θα νοιώθαμε εάν μας διέκριναν βάσει της εμφάνισής μας (πχ, όσοι έχουν ξανθά μαλλιά δεν θα παίζουν στην αυλή). Πώς θα νοιώθαμε εάν μας διέκριναν βάσει της καταγωγής μας (πχ, όσοι κατάγονται από την Πελοπόννησο δεν θα παίζουν στο κουκλόσπιτο). Είναι δίκαιο να διακρίνουμε τους ανθρώπους ανάλογα με το χρώμα του δέρματος, την καταγωγή, την ευφυΐα, την ομορφιά, το πολιτισμικό επίπεδο, τις γνώσεις …; Είναι δίκαιο να έχουν όλοι οι άνθρωποι ίσα δικαιώματα ή θα έπρεπε κάποιοι να είχαν περισσότερα από άλλους; Ποια πιστεύετε ότι θα έπρεπε να ήταν τα δικαιώματα των ανθρώπων;

Φτιάχνουμε τη δική μας διακήρυξη για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Συγκρίνουμε τη διακήρυξή μας με την «Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (10/12/1948).

(Βρείτε την «Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» στον ακόλουθο σύνδεσμο: http://www.ohchr.org/EN/UDHR/Pages/Language.aspx?LangID=grk)

Σύνδεσμοι:

• Το ιστορικό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (βικιπαιδεια): http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%B1_%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1
• Ιστορικές πηγές: http://users.sch.gr/tgiakoum/epimorfosi/istoria-sources.html
• ένα άρθρο που αφορά στον ιστορικό χρόνο και τα νήπια: http://www.nextdeal.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=6856:%CF%80%CE%AC%CE%BC%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%AC%CE%B8%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1&Itemid=90&tmpl=component&print=1

Άλμπερτ Αϊνστάιν (Albert Einstein), 1879-1955 

«Κάθε άνθρωπος είναι ιδιοφυία. Όμως εάν κρίνεις ένα ψάρι βάσει της ικανότητάς του να σκαρφαλώνει σε ένα δένδρο, τότε θα περάσει τη ζωή του πιστεύοντας ότι είναι χαζό.»

 Αυτή και μόνο η ρήση του Αϊνστάιν θα ήταν αρκετή για να φιλοξενήσουμε στο χώρο μας μια σελίδα αφιερωμένη σ’ αυτόν.

Τι μας λέει λοιπόν ο Αϊνστάιν:

Αν κρίνεις την εξυπνάδα ενός ψαριού βάσει της ικανότητάς του να σκαρφαλώνει σε ένα δένδρο θα αποφανθείς ότι είναι χαζό: δεν μπορεί να σκαρφαλώσει! Είναι όμως αυτός δίκαιος τρόπος να κρίνουμε;

Το ψάρι γεννήθηκε και μεγάλωσε στη θάλασσα. Μέσα στο βυθό ποτέ δεν χρειάστηκε να μάθει να σκαρφαλώνει και ποτέ κανένας δεν του έδειξε πώς να σκαρφαλώνει. Πώς κρίνουμε το ψάρι βάσει μιας ικανότητας που δεν ανέπτυξε γιατί το περιβάλλον και οι ανάγκες του δεν δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις να την αναπτύξει;

Συνεπώς εάν θέλουμε να κρίνουμε δίκαια θα πρέπει να κρίνουμε τον καθένα λαμβάνοντας υπ’ όψιν το χώρο και τον χρόνο που ζει, την κοινότητα, την κοινωνία, το περιβάλλον μέσα στο οποίο γεννήθηκε και μεγαλώνει.

Ποιος ήταν όμως ο Αϊνστάιν;

Γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου 1879 στο Ουλμ (Βυτεμβέργη) της Γερμανίας από τους Χέρμαν Αϊνστάιν και Παουλίν Κοχ. Όταν ήταν μικρός, τίποτα δε φανέρωνε την ιδιοφυία του, μάλιστα άργησε να μιλήσει.

Μεγάλωσε στο Μόναχο και ήταν μέτριος στις επιδόσεις του σαν μαθητής, γιατί ένιωθε να καταπιέζεται στο σχολείο. Έτσι προτιμούσε να διαβάζει στο σπίτι. Δυο δώρα ήταν αυτά που άλλαξαν την εικόνα του για τον κόσμο: μια πυξίδα, όταν ήταν πέντε ετών, κι ένα βιβλίο γεωμετρίας στα δώδεκά του χρόνια. Παρατηρώντας την πυξίδα προσπαθούσε να καταλάβει πώς γίνεται μια βελόνα να δείχνει πάντα προς την ίδια κατεύθυνση και αργότερα συμπέρανε πως κάποια μυστηριώδης δύναμη που βρίσκεται στο χώρο την οδηγεί.

Με το βιβλίο γεωμετρίας εντυπωσιάστηκε από το γεγονός ότι μη προφανείς προτάσεις μπορούν να αποδειχτούν με τη λογική και με απλά αξιώματα. Αυτό ήταν η αφορμή να συμβιβαστεί με την ιδέα του σχολείου και να αποφασίσει να φοιτήσει στο Γυμνάσιο του Αράου της Ελβετίας και μετά να σπουδάσει Φυσική στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης. Εκεί, το 1901, στα 22 του χρόνια, παντρεύτηκε την Σερβικής καταγωγής συμφοιτήτριά του, Μίλεβα Μάριτς, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά. Παράλληλα και με επιμονή της μητέρας του είχε πάρει μαθήματα μουσικής κι έπαιζε βιολί αρκετά καλά. Ο ίδιος αργότερα έλεγε πως, αν δεν είχε γίνει επιστήμονας, θα ήταν μουσικός και συμπλήρωνε ότι σκεφτόταν τις θεωρίες του με βάση τους μουσικούς κανόνες.

Η πρώτη εργασία του Αϊνστάιν ήταν σε ένα γραφείο ευρεσιτεχνιών, όπου του δόθηκε η ευκαιρία να μελετήσει πολλούς φακέλους με διπλώματα ευρεσιτεχνίας διαφόρων επιστημόνων και ήταν η αφορμή να ξεκινήσει την έρευνά του. Δημοσίευσε αρκετές θεωρίες του κερδίζοντας με τον καιρό εκτίμηση και φήμη στους επιστημονικούς κύκλους, φτάνοντας να διδάξει στο Ινστιτούτο Αυτοκράτορος Γουλιέλμου στο Βερολίνο και να γίνει μέλος της Πρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Το 1914 δημοσιεύει τη γενική θεωρία της σχετικότητας και κερδίζει το Νόμπελ Φυσικής. Τότε η Ακαδημία Επιστημών στο Παρίσι του ανοίγει τις πύλες της.

Ο Αϊνστάιν αρχίζει να ταξιδεύει στον κόσμο και να εξηγεί με πάθος τις θεωρίες του. Το 1933, με την άνοδο του Χίτλερ, καθαιρείται από τα αξιώματά του (ήταν εβραίος) και οι ρατσιστικές εκκαθαρίσεις των ναζί τον αναγκάζουν να φύγει από τη Γερμανία και με ενδιάμεσους σταθμούς το Παρίσι, το Βέλγιο και τη Βρετανία θα εγκατασταθεί στις ΗΠΑ και συγκεκριμένα στο Πρίνστον. Το 1940 αποκηρύσσει τη γερμανική υπηκοότητα και γίνεται αμερικανός πολίτης.

Πέθανε στις 18 Απριλίου 1955, σε ηλικία 76 ετών.

Οι πιο γνωστές θεωρίες του Αϊνστάιν είναι οι παρακάτω:

Ειδική θεωρία της σχετικότητας: για τον Αϊνστάιν δεν υπάρχει «απόλυτος χώρος» ούτε «απόλυτος χρόνος», αφού και τα δύο εξαρτώνται από την ταχύτητα, επομένως έχουν νόημα μόνο σε σχέση με τον παρατηρητή. Ονομάστηκε «ειδική», επειδή περιορίζεται στην ειδική περίπτωση των αντικειμένων που κινούνται με σταθερή ταχύτητα.

Γενική θεωρία της σχετικότητας : το 1916 διεύρυνε την ειδική θεωρία της σχετικότητας σε συστήματα που κινούνται με οποιαδήποτε ταχύτητα, η οποία μπορεί να μεταβάλλεται ποικιλοτρόπως. Η βαρύτητα στρεβλώνεται από το χωροχρόνο. Ένα μήλο που πέφτει στην πραγματικότητα βουλιάζει μέσα σε μια λακκούβα του. Το ίδιο συμβαίνει και με το φως που εξαφανίζεται σε μια μαύρη τρύπα. Το 1919, αστρονόμοι παρατήρησαν, στη διάρκεια ηλιακής έκλειψης, τη δύναμη της βαρύτητας του ήλιου να καμπυλώνει το φως που προέρχονταν από μακρινά άστρα.

Η εξίσωση Ε=mc²: με τη γνωστή αυτή θεωρία θεμελιώθηκε η επιστήμη της κοσμολογίας.

Είπε:

 

“Αν η θεωρία της σχετικότητας αποδειχτεί πετυχημένη, οι Γερμανοί θα με πουν Γερμανό και οι Γάλλοι πολίτη του κόσμου. Αν η θεωρία της σχετικότητας αποδειχτεί λάθος, τότε οι Γάλλοι θα με πουν Γερμανό και οι Γερμανοί Εβραίο.”

“Η δύναμη ελκύει πάντα ανθρώπους με χαμηλή ηθική.”

“Το περιβάλλον είναι όλα όσα δεν είναι εγώ.”

“Ο χρόνος δεν υπάρχει, είναι ανθρώπινη ανακάλυψη κι εξυπηρετεί ανθρώπινες ανάγκες.”

 

“Το σημαντικό πράγμα είναι να μην σταματήσεις να κάνεις ερωτήσεις. Η περιέργεια έχει τον λόγο της που υπάρχει.”

“Δεν έχω κανένα ιδιαίτερο ταλέντο. Απλώς, είμαι με πάθος περίεργος.”

“Προυπόθεση για να είναι κάποιος ένα άψογο μέλος ενός κοπαδιού προβάτων, είναι το να είναι πρόβατο.”

 

Διαβάστε ακόμη:

• ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%84_%CE%91%CF%8A%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B9%CE%BD
• Εργασία μαθητών για τον Αϊνστάιν: http://www.asda.gr/lyk11per/Computer_Lab/einstein/einstein.htm
•  “Άλμπερτ Αϊνστάιν, ο ριζοσπάστης: Ένα πολιτικό προφίλ“: http://tvxs.gr/news/%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%89%CF%80%CE%B1/%CE%AC%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%84-%CE%B1%CF%8A%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B9%CE%BD-%CE%BF-%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%BB