'... με το λύχνο του άστρου στους ουρανούς εβγήκα ...'

cropped sxedio

Κατηγορία: ΚΟΙΝΩΝΙΑ Σελίδα 1 από 2

Κλειστά θα παραμείνουν την Παρασκευή (28/09/2018) όλα τα σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σε Δήμους Π.Ε Κεντρικού Τομέα Αθηνών

Λόγω των ιδιαίτερα έντονων και επικίνδυνων καιρικών φαινομένων και της επαγόμενης δυσκολίας λειτουργίας των σχολείων και μετακίνησης των μαθητών, αύριο, Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου θα παραμείνουν κλειστά όλα τα σχολεία Α’Βάθμιας και Β’Βάθμιας Εκπαίδευσης της Περιφέρειας Αττικής, με απόφαση της Περιφερειάρχη, Ρένας Δούρου, όπως και της Αντιπεριφερειάρχη Κ.Τ. Αθηνών, Ερμίνας Κυπριανίδου.

Διαβάστε εδώ την απόφαση σχετικά με τη μη λειτουργία των σχολείων την Παρασκευή 28/9/2018.

Έκτακτα μέτρα – δε θα λειτουργήσουν τα εξής σχολεία

Έκτακτα μέτρα λαμβάνει ο δήμος Αθηναίων λόγω των έκτακτων καιρικών φαινομένων, θέτοντας σε ετοιμότητα όλο τον μηχανισμό του.

Μετά από συνεργασία με τις διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας, ο δήμος Αθηναίων ανακοινώνει ότι την Πέμπτη 16 Νοεμβρίου, προληπτικά για την ασφάλεια των μαθητών, δεν θα λειτουργήσουν 20 σχολεία που βρίσκονται κοντά σε ρέματα στις περιοχές Ακαδημία Πλάτωνος, Σεπόλια, Γκύζη και Άνω Κυψέλη.

Πιο συγκεκριμένα, δε θα λειτουργήσουν τα εξής Δημοτικά σχολεία της Αθήνας:  105ο , 102ο , 134ο , 29ο, 172ο , 14ο , 36ο , 56ο , 66ο , 60ο , 162ο και 58ο .

Επίσης, δε θα λειτουργήσουν τα παρακάτω Γυμνάσια και Λύκεια: Το Μουσικό Γυμνάσιο Αθηνών, το 3οκαι 9ο ΕΠΑΛ, το 66ο Γυμνάσιο Αθηνών, το 38ο Γυμνάσιο και 38ο ΓΕΛ, το 23ο και 24ο Γυμνάσιο, το 23ο ΓΕΛ , το 39ο Γυμνάσιο και 39ο ΓΕΛ, καθώς και το 72ο Γυμνάσιο.

Οι πολίτες για οποιαδήποτε πληροφορία μπορούν να απευθύνονται όλο το 24ωρο στον τετραψήφιο τηλεφωνικό αριθμό του δήμου Αθηναίων 1595, ενώ όχημα της Δημοτικής Αστυνομίας θα βρίσκεται σε ετοιμότητα για τη μεταφορά σε ασφαλείς χώρους, ατόμων που το έχουν ανάγκη.

Πηγή: Δήμος Αθηναίων

μία οικογένεια των ανθρώπων, τροφή για όλους

Βασισμένο σε μια αρχαία ιστορία που αφορά στην πείνα και το μοίρασμα, αυτό το ανιμέισον είναι τμήμα της καμπάνιας της οργάνωσης Caritas: “Μία οικογένεια των ανθρώπων, τροφή για όλους”. Η “αλληγορία των κουταλιών” μας διδάσκει ότι όταν παλεύουμε να θρέψουμε μόνο τους εαυτούς μας, όλοι μένουμε πεινασμένοι. Ενώ όταν εστιάζουμε στην πείνα του διπλανού μας, ανακαλύπτουμε ότι υπάρχουν τρόποι να θραφούν όλοι.

(Based on an ancient story about hunger and sharing, this animated video is part of Caritas’ “One Human Family, Food for All” campaign. The “allegory of the spoons” teaches us that when we struggle to feed only ourselves, everyone goes hungry. But when we focus on our neighbour’s hunger, we discover there are ways to feed everyone.)

ξενιτεμένο μου πουλί

21 Μαρτίου είναι η παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Έχω γράψει και αλλού ότι οι ημέρες αφιερώματα δεν έχουν κανένα νόημα εάν δε συνοδεύονται από ευρύτερη δουλειά πάνω στο αντικείμενο του κάθε αφιερώματος.

Σχετικά με τη σημερινή ημέρα απλώς θα ήθελα να ανεβάσω ένα εξαιρετικό  τραγούδι, από την πρώτη και καλύτερη (πάντα κατά τη γνώμη μου) εκτέλεσή του. Είναι το “Ξενιτεμένο μου πουλί”, σε ερμηνεία του Γιώργου Μπαγιώκη, από το δίσκο “Μαντζουράνα στο κατώφλι” του Χρήστου Λεοντή (μουσική) και του Γιώργου Αρμένη (στίχοι), που κυκλοφόρησε το 1980.

Το τραγούδι το χαρίζουμε σε όλα τα ‘ξενιτεμένα πουλιά’ άλλων πατρίδων, που ζουν σε τούτη εδώ τη χώρα. Το χαρίζουμε σε όσα ‘ξενιτεμένα πουλιά’ δεν μπορούν να γυρίσουν στις πατρίδες τους γιατί ο πόλεμος και η φτώχεια θερίζουν, και τους διαβεβαιώνουμε ότι θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να αισθανθούν σε τούτο εδώ τον τόπο, την αλληλεγγύη που δικαιούνται.

Σύνδεσμοι:

Υλικό για την ημέρα εδώ

Ρέτζιο Εμίλια: οι εκατό γλώσσες των παιδιών

Υπάρχουν σχολεία και εκπαιδευτικές προσεγγίσεις που μας εμπνέουν στο σχολείο μας. Ένα από αυτά είναι το σχολείο Ρέτζιο Εμίλια.

Όλα ξεκίνησαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, όταν ο Loris Malaguzzi αποφάσισε να φτιάξει ένα σχολείο για τους κατοίκους της επαρχίας Ρέτζιο Εμίλια, στην Ιταλία. Αν και το σχολείο αρχικά απευθυνόταν σε ενήλικες, με τον καιρό άλλαξε και έγινε σχολείο προσχολικής αγωγής, γιατί ο Malaguzzi κατάλαβε ότι η προσχολική ηλικία είναι η σημαντικότερη για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας, στην οποία στόχευε ως εκπαιδευτικός.

l_f623c1c0-7161-11e2-9218-f36ac8e00012

Με τα χρόνια το σχολείο έγινε δημοφιλές και η φήμη του πέρασε τα σύνορα της Ιταλίας. Σήμερα, πολλά σχολεία σε όλο τον κόσμο ακολουθούν την εκπαιδευτική προσέγγιση του Ρέτζιο Εμίλια. Η φιλοσοφία του σχολείου του Ρέτζιο Εμίλια μπορεί να συνοψισθεί στις ακόλουθες αρχές. Πρέπει να δίνεται η δυνατότητα στα παιδιά

  • να αποφασίζουν για την κατεύθυνση της μάθησής τους
  • να μαθαίνουν από τις εμπειρίες που αποκτούν μέσω των αισθήσεών τους
  • να εξερευνούν το περιβάλλον τους (φύση και άλλους ανθρώπους)
  • να εκφράζονται

Είναι ένα σχολείο στο οποίο οι μαθητές οι γονείς, οι δάσκαλοι και η φύση μετέχουν από κοινού.

1dfb27536746d662b14104aabc926201

Πέντε απλές οδηγίες για να διακοσμηθεί μία σχολική αίθουσα βάσει της προσέγγισης του Ρέτζιο Εμίλια, είναι οι ακόλουθες:

1) Απλότητα στη φόρμα και Ουδετερότητα στα χρώματα

IMG_7804-600x600

2) Καλή οργάνωση του χώρου

classroom october

3) Διάκριση των επιμέρους χώρων

IMG_7176

4) Χώροι-Προκλήσεις για εξερεύνηση

l_9e287e30-6a77-11e2-bf2e-57cfdd200010

5) Η Ομορφία είναι κυρίαρχη

IMG_7805-600x370

Πηγές – Σύνδεσμοι:

1, 2, 3, 4, 5, 6, 7

ενδοσχολική βία, ή εκφοβισμός, ή μπούλινγκ

 

Copyright ©jeanpaulmallozzi

Copyright ©jeanpaulmallozzi

Η ενδοσχολική βία (ή εκφοβισμός, ή μπούλινγκ / Bullying) είναι ένα τεράστιο πρόβλημα που υπήρχε πάντα στα σχολεία, αλλά σήμερα απέκτησε όνομα και ως τέτοιο μας επέτρεψε να το δούμε. Δυστυχώς η βία και ο εκφοβισμός είναι στοιχεία της κοινωνίας (θέμα που δεν άπτεται του παρόντος άρθρου) κατά συνέπεια είναι και στοιχείο της μικρής κοινωνίας του σχολείου. Σε περιόδους κατά τις οποίες ο νταής, ο μάγκας, ο μάτσο άνδρας, είναι αποδεκτοί ως πρότυπα για την κοινωνία, έχουμε μεταφορά αυτών των προτύπων και εντός της σχολικής κοινότητας, με αποτέλεσμα να οξύνεται ο ενδοσχολικός εκφοβισμός. Σε περιόδους έξαρσης του εκφοβισμού στην κοινωνία, υπάρχει και έξαρση του εκφοβισμού εντός του σχολείου. Σε περιόδους μη αποδοχής τους διαφορετικού στην κοινωνία, συναντάμε δυσανεξία στο διαφορετικό και εντός του σχολείου.
Όμως πώς ορίζεται το μπούλινγκ (γενικώς και όχι μόνο ενδοσχολικό); Παίρνουμε τον ορισμό από τη βικιπαίδεια:

«Το μπούλινγκ (νταηλίκι – bulliying) είναι μια μορφή κακοποίησης, πιο συγκεκριμένα εκφοβισμού ή εξαναγκασμού. Αυτή συνεπάγεται περιοδικά επαναλαμβανόμενες πράξεις που σκοπό έχουν την επιβολή ενός ατόμου ή μιας ομάδας πάνω σε ένα άλλο άτομο ή ομάδα, επομένως μια «ανισορροπία δυνάμεων». Η εν λόγω ανισορροπία μπορεί να είναι κοινωνική ή/και σωματική. Το θύμα του εκφοβισμού αναφέρεται και ως στόχος.
Το νταηλίκι αποτελείται από τρία βασικά είδη κακοποίησης – συναισθηματική, λεκτική και σωματική. Συνήθως, πρόκειται για ανεπαίσθητες μεθόδους εξαναγκασμού όπως ηψυχολογική χειραγώγηση.
Το νταηλίκι κυμαίνεται από την απλή μορφή εκφοβισμού σε πιο σύνθετες μορφές, στις οποίες ο νταής ενδέχεται να έχει έναν περισσότερους «υπαρχηγούς» που μπορεί να φαίνεται να είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν τον «αρχι-νταή» στις δραστηριότητές του. Το νταηλίκι στο σχολικό ή εργασιακό χώρο αναφέρεται και ως ομότιμη κακοποίηση.
Το νταηλίκι μπορεί να προκύψει σε οποιοδήποτε περιβάλλον στο οποίο ανθρώπινα όντα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Αυτό περιλαμβάνει το σχολείο,το στρατό, την οικογένεια, το χώρο εργασίας, το σπίτι και τις γειτονιές. Ο εκφοβισμός είναι δυνατό να λαμβάνει χώρα μεταξύ κοινωνικών ομάδων, κοινωνικών τάξεων και ακόμη και μεταξύ χωρών (υπερβολική εθνικοφροσύνη, σοβινισμός, φασισμός).»

από τη σελίδα: imgkid.com

από τη σελίδα: imgkid.com

Στο νηπιαγωγείο η βία δεν είναι άγνωστη λέξη. Θεωρώ όμως ότι είναι δύσκολο να υπάρξει ενδοσχολική βία-εκφοβισμός, δηλαδή (βάσει του ορισμού) μία διαρκής κατάσταση εκφοβισμού ενός παιδιού από άλλα, γιατί τότε το νηπιαγωγείο έχει αποτύχει στους βασικούς στόχους που έχει θέσει ως σχολείο.
Και γιατί δεν μπορεί να υπάρξει εκφοβισμός; Επειδή η νηπιαγωγός είναι κάθε δευτερόλεπτο κοντά στα παιδιά και παρεμβαίνει σε κάθε διένεξη και διαπληκτισμό τους (με βάση τα αποτελέσματα μιας μελέτης που πραγματοποίησε η Εταιρία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου σε συνεργασία με την Παιδαγωγική σχολή του Α.Π.Θ., ο σχολικός εκφοβισμός εμφανίζεται κυρίως στο σχολικό περιβάλλον σε χώρους χωρίς επίβλεψη από τους εκπαιδευτικούς, όπως η αυλή, ο διάδρομος και η τάξη κατά τη διάρκεια του διαλείμματος – πηγή). Επειδή τα νήπια συνηθίζουν να λένε στην νηπιαγωγό αυτό που τους συμβαίνει, εν αντιθέσει με τα μεγαλύτερα παιδιά που ντρέπονται ή φοβούνται (βάσει της ίδιας μελέτης, τα μεγαλύτερα παιδιά μιλάνε στους φίλους και όχι στους εκπαιδευτικούς ή τους γονείς). Επειδή τα νήπια λειτουργούν περισσότερο αυθόρμητα. Επειδή η αυθεντία του μεγάλου, όταν τον εμπιστεύονται, όπως και η προστασία και η ασφάλεια που αυτός τους προσφέρει, λειτουργεί αποτρεπτικά στην εμφάνιση του φαινομένου του εκφοβισμού. Διευκρινίζω ότι για να θεωρηθεί ένα φαινόμενο ως σχολικός εκφοβισμός, θα πρέπει να είναι επαναλαμβανόμενο και να έχει προκαλέσει ένα διαρκή φόβο, μία τραυματική εμπειρία στο παιδί-στόχο. Εάν κάποια ημέρα ένα παιδί φοβηθεί από ένα γεγονός, ή εάν του ασκηθεί μία φορά βία από ένα άλλο παιδί, αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί εκφοβισμός.
Η δουλειά μας είναι να παρεμβαίνουμε καθημερινά και να μην επιτρέπουμε τα μεμονωμένα γεγονότα και γίνουν σταθερές, να μην επιτρέψουμε να ασκηθεί οποιαδήποτε μορφή εκφοβισμού, ακόμη και ως μεμονωμένο συμβάν.

από τη σελίδα: imgkid.com

από τη σελίδα: imgkid.com

Εδώ θα πρέπει να πω πως είμαι αντίθετη με τις ημέρες – αφιερώματα (γενικά, αλλά και ειδικά στο θέμα μας), αν και μπορεί να είναι αφορμές για να αρχίσει ένα ουσιαστικό έργο σε βάθος χρόνου. Στο νηπιαγωγείο έχουμε, βάσει του προγράμματός μας, κάποιους εκπαιδευτικούς στόχους. Το έργο μας είναι να δουλεύουμε για την επίτευξη αυτών των στόχων καθημερινά. Καθημερινά λοιπόν δουλεύουμε έτσι ώστε να αναπτυχθεί μεταξύ των παιδιών πνεύμα συνεργασίας, αλληλοσεβασμού, εκτίμησης και αποδοχής της διαφοράς, του άλλου, του ξένου. Βήμα βήμα, λιθαράκι λιθαράκι, χτίζουμε αυτή τη σχέση, μέσα από αντιξοότητες και προβλήματα, χρησιμοποιώντας όλες τις μεθόδους μάθησης, διαπερνώντας οριζόντιως όλους τους τομείς μάθησης. Η βία, ο φόβος, η καταπίεση, η απαξίωση, η μείωση της προσωπικότητας, είναι μορφές συμπεριφοράς που δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτές καμία ημέρα, καμία ώρα, κανένα λεπτό της κοινής μας ζωής στο σχολείο.
Τα βιβλία, οι ταινίες, οι συζητήσεις, οι τέχνες, είναι και πρέπει να είναι καθημερινοί συνεργάτες στην προσπάθειά μας να εξορίσουμε τη βία και το φόβο από τα σχολειά μας. Όμως, για να παραχθεί ουσιαστικό έργο, θα πρέπει η δουλειά μας σχετικά με τον εκφοβισμό να εκτείνεται σε όλη τη χρονιά, να γίνεται σε βάθος, δηλαδή να αφορά στην ευρύτερη συγκρότηση του χαρακτήρα του κάθε παιδιού, τη θέση του απέναντι στους άλλους ανθρώπους και την ίδια του τη ζωή. Κανένα βιβλίο, καμία ημέρα, καμία ταινία δεν μπορεί να κάνει τίποτε, εάν η στάση ζωής που διδάσκουμε στην καθημερινότητα, αποδέχεται τα πρότυπα της βίας, του ισχυρού έναντι του ασθενούς, των ικανών, άξιων και άριστων έναντι των ανίκανων, αδύναμων και διαφορετικών.

Η ερώτηση “ποιους ανθρώπους θέλουμε” προηγείται της ερώτησης “ποιο σχολείο θέλουμε”. Στόχος του νηπιαγωγείου είναι να εκπαιδεύσει ελεύθερους, δημιουργικούς, χαρούμενους ανθρώπους, που θα λειτουργούν μέσα σε ένα κλίμα συνεργασίας, αποδοχής και αλληλοεκτίμησης.

Μην είσαι θεατής ή ακόλουθος Γίνε ανεξάρτητος Πίστεψε στον εαυτό σου  Δράσε συλλογικά και συνεργατικά

Μην είσαι θεατής ή ακόλουθος
Γίνε ανεξάρτητος
Πίστεψε στον εαυτό σου
Δράσε συλλογικά και συνεργατικά

Σχετικά με το σχολικό εκφοβισμό, βρήκα πολύ καλά αφιερώματα με προγράμματα και δράσεις, και σίγουρα θα υπάρχουν και πολλά ανάλογα:
Α΄ Σύλλογος Αθηνών Εκπαιδευτικών Π.Ε.,
περιφερειακή διέυθυνση α’θμιας β’θμιας εκπ/σης νοτίου αιγαίου,
πυθαγόρειο νηπιαγωγείο,
popi it,
11ο νηπιαγωγείο Χίου,
το νηπιαγωγείο που ονειρεύομαι,
εταιρεία Ψυχοκοινωνικής υγείας παιδιού και εφήβου

Και κάτι τελευταίο, που όμως δείχνει το ευρύτερο πρόβλημα που υπάρχει στην κοινωνία μας σήμερα. Αναζητώντας εικόνες για το μπούλινγκ, βρήκα μία εικόνα που έγραφε:

«Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΚΙΑ»

Τι σημαίνει αυτό; Ότι η μαγκιά είναι κάτι καλό και η βία που είναι το κακό, δεν πρέπει να συγχέεται μαζί της; Μέσω αυτού του συνθήματος επιχειρείται η “νομιμοποίηση”, “κάθαρση” και αποδοχή της μαγκιάς. Θεωρώ ότι η μαγκιά είναι απορριπτέα, η μαγκιά η οποία σίγουρα δεν έχει καμία σχέση με τον “μάγκα” της εποχής του ρεμπέτικου. Η μαγκιά σήμερα ταυτίζεται με το νταηλίκι και υπό αυτή την έννοια η μαγκιά είναι εξ ορισμού βία. Εάν δεν αρνηθούμε το πρότυπο του μάγκα και του νταή, δε θα μπορέσουμε να απαλλαχθούμε από τη βία, όχι μόνο εντός του σχολείου, αλλά και ευρύτερα στην κοινωνία μας.

τι είναι ο σχολικός εκφοβισμός: - Αποκλεισμός - Σωματική βία - Ψέματα ή φήμες - Απειλές - Λεκτική κακοποίηση και παρενόχληση

τι είναι ο σχολικός εκφοβισμός:
– Αποκλεισμός
– Σωματική βία
– Ψέματα ή φήμες
– Απειλές
– Λεκτική κακοποίηση και παρενόχληση

νηπιαγωγεία με έμπνευση

Όταν δίνουμε τη δυνατότητα στους αρχιτέκτονες να δημιουργήσουν, τότε τα αποτελέσματα είναι θαυμαστά!

8.-Fuji-Kindergarten-GÇô-Tokyo-Japan

Χτισμένο γύρω από ένα δέντρο, το νηπιαγωγείο Fuji στο Τόκιο της Ιαπωνίας, είναι μια “οπτική οδός που ενώνει την ενέργεια της παιδικής ηλικίας με τη φύση”. Σχεδιασμένο από την ομάδα Tezuka Architects το 2007.

tellus-nursery-school-Tham-Videgård-Arkiteker-6

Είναι το νηπιαγωγείο tellus στη Στοκχόλμη, σχεδιασμένο από την ομάδα Tham-Videgård-Arkiteker.
Εκτός από την υπέροχη αισθητική, ο σχεδιασμός εξασφαλίζει τη μέγιστη ενεργειακή απόδοση για το νηπιαγωγείο.

Sighartstein1

Το νηπιαγωγείο Sighartstein στην Αυστρία, έχει σχεδιαστεί από την ομάδα kadawittfeldarchitektur. Μεγάλα παράθυρα, φως και ήλιος, όλη η φύση μέσα στην αίθουσα!

kindergarten-top5-1

Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι το Νηπιαγωγείο Taka-Tuka-Land στο Βερολίνο (Γερμανία) προοριζόταν για προσωρινό κτίριο – ευτυχώς το νηπιαγωγείο ήταν τόσο επιτυχημένο, που το κτίριο σώθηκε. Είναι εμπνευσμένο από το κλασικό παραμύθι “Πίπη Φακιδομύτη” και τις επισκέψεις της στη μυθική χώρα Τάκα-Τούκα.

6.-Els-Colors-GÇô-Barcelona-Spain

Το νηπιαγωγείο Els Colors βρίσκεται στη Βαρκελώνη (Ισπανία) και σχεδιάστηκε από την ομάδα RCR Architects (2002). Στόχος των αρχιτεκτόνων ήταν να δημιουργήσουν ένα κτίριο άνετο και ευχάριστο που να επιτρέπει να ανθίσει η φαντασία των παιδιών.

Σύνδεσμοι:

νηπιαγωγείο Fuji

νηπιαγωγείο tellus

νηπιαγωγείο Sighartstein

νηπιαγωγείο Taka-Tuka-Land

νηπιαγωγείο Els Colors

Για περισσότερες ιδέες επισκεφθείτε τους ακόλουθους συνδέσμους: 1, 2, 3, 4.

μάρτης

Εικόνα3299

“Ήλιος κόκκινος ζεστός στάθηκε στην κάμαρά μου
Ξύπνησε όλη η πολιτεία κάτω απ’ τα παράθυρά μου”

Ήλιος κόκκινος ζεστός ξύπνησε την πολιτεία μας χθες, πρώτη μέρα του Μάρτη. Ένα μικρό πουλί κελάηδησε στο λευκό λουλούδι της αμυγδαλιάς, που σε πείσμα των δελτίων καιρού, επιμένει να ανθίζει πριν την ώρα της.

“Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη” λέει ο ποιητής.

Η μαγεία είναι εξόριστη από το σχολειό μας, όχι όμως και το μαγικό. Μαγικό είναι για μας το θαυμαστό γέννημα της φαντασίας, το ποιητικό. Μάγεμα κι όνειρο ο πρώτος ήλιος του Μάρτη. Ο ήλιος που κυρίαρχος, έσπαγε πάντα τους φράχτες των συνόρων και ένωνε τους λαούς, έλληνες, αλβανούς, βούλγαρους, ρουμάνους, μολδαβούς… Ο ήλιος που έκλωθε τις ίδιες παραδόσεις στη λαϊκή συνείδηση.

Κόκκινη κλωστή, σαν τη φωτιά του ήλιου, δεμένη πλάι στη λευκή, την ομορφιά και την αγνότητα. ‘Μάρτης’: το κόκκινο και το λευκό χορεύουν πάνω στον αριστερό καρπό μας το χορό της άνοιξης, που εξευμενίζει το κακό.

Εικόνα3302

Μαρτιά, Μάρτινκα, Βερόρε, Μαρτενίτσα ή Μαρτιζόρ, όπως και αν τον ονόμαζαν οι λαοί, ίδιος είναι ο ‘μάρτης’, το έθιμο που θέλει να φοράμε μια κόκκινη και λευκή κλωστή στο χέρι, για να μη μας κάψει ο ήλιος ή για να φύγει κάθε κακό, προλήψεις δεμένες με μύθους και λαϊκή σοφία. Αυτή τη λαϊκή σοφία αγαπάμε στο νηπιαγωγείο μας, μια σοφία που έρχεται από παλιά για να μας ενώσει με όσους ζήσανε κάποτε εδώ.

Γι αυτό φορέσαμε και φέτος ‘μάρτη’. Κι όταν περάσει ο Μάρτης, θα κρεμάσουμε τους ‘μάρτες’ μας στα δέντρα της αυλής, για να τους πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τις φωλιές τους.

Καλή άνοιξη!

Σημειώσεις:

1ο παράθεμα: από το τραγούδι σε στίχους και μουσική του Διονύση Σαββόπουλου: “Ήλιε, ήλιε αρχηγέ” (για να ακούστε το τραγούδι πατήστε εδώ).

2ο παράθεμα: από το β΄σχεδίασμα των ‘Ελεύθερων πολιορκημένων’ του Διονυσίου Σολωμού (όλο το έργο εδώ).

Σύνδεσμοι:

Πολύ καλά αφιερώματα στην ιστορία του εθίμου από την ‘εκπαιδευτική κλίμακα’ και το ‘σαν σήμερα‘.

ποιος άλλος μένει εδώ;

Ένα παραμύθι για τον σκίουρο και τους συγκάτοικούς του στο δέντρο, από το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Καστοριάς.

Ένα παραμύθι που αναδεικνύει τις σχέσεις αλληλεξάρτησης και αλληλεπίδρασης που συνδέουν όλους τους ‘κατοίκους’ ενός δέντρου, και σε προβολή, όλους τους κατοίκους του ‘δέντρου της Γης’.

Ο σκίουρος και οι συγκάτοικοί του

Το παραμύθι αυτό είναι τμήμα του εκπαιδευτικού προγράμματος “Τα Μυστικά του Δάσους”. Το πρόγραμμα απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας. Όλο το ψηφιοποιημένο εκπαιδευτικό υλικό του ΚΠΕ Καστοριάς που περιλαμβάνει Οδηγό του εκπαιδευτικού με πλήρη περιγραφή δραστηριοτήτων, 30 φύλλα εργασίας και το ως άνω παραμύθι, θα το βρείτε στο

http://kpe-kastor.kas.sch.gr/secrets_forest/contents.htm

τρέξε λαγουδάκι, τρέξεεεεεεεεεεεεε!

Η βιομηχανία κατασκευής υπηκόων βρίσκει το μπελά της όταν εκείνοι αποφασίζουν να αντισταθούν στα σχέδιά της…

Δράση, αγωνία, καταδίωξη και… τρέξε λαγουδάκι, τρέξεεεεεεεεεεεεε!!!

Μία ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους από τον Michael Sormann, THEME PLANET, 2003.

Μεσαίωνας

Και μετά τη Ρώμη τι; Το τέλος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (της ενιαίας δυτικής και ανατολικής), ορίζει και το τέλος του αρχαίου κόσμου. Όμως στην ιστορία δεν υπάρχει τέλος. Η ιστορική εξέλιξη είναι μια συνεχής πορεία και όχι μια διαδοχή ασυνεχών σταδίων. Οι διακρίσεις είναι σημαντικές γιατί μόνο διακρίνοντας και κατηγοριοποιώντας γνωρίζουμε, αλλά θα πρέπει να ξέρουμε ότι δεν είναι απόλυτες.

Η περίοδος λοιπόν που ακολούθησε την αρχαιότητα και κράτησε περίπου χίλια χρόνια, ονομάστηκε από τους ιστορικούς Μεσαίωνας, ως ο μεσαίος αιώνας, η μεσαία δηλαδή περίοδος μεταξύ Αρχαιότητας και Αναγέννησης. Ο Μεσαίωνας αρχίζει από την κατάλυση του Δυτικού Ρωμαϊκού κράτους (476 μ.Χ.) και τελειώνει με την κατάλυση του Ανατολικού ρωμαϊκού κράτους, την κατάληψη δηλαδή της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς (1453 μ.Χ.), όπως και την εφεύρεση της τυπογραφίας και την ανακάλυψη της Αμερικής (1492 μ.Χ.) από τον Κολόμβο.


Το Ρωμαϊκό κράτος χωρίστηκε σε Δυτικό (με επίσημη γλώσσα τα λατινικά) και Ανατολικό (με επίσημη γλώσσα από τον 7ο αιώνα, τα ελληνικά), μέχρι που το Δυτικό ρωμαϊκό κράτος καταλύθηκε από διάφορα φύλα. Το Ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος (αυτοκρατορία), το μόνο δηλαδή Ρωμαϊκό κράτος την περίοδο του Μεσαίωνα, με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, μετονομάστηκε πολύ αργότερα σε Βυζάντιο (τον 16ο αιώνα από Φράγκους).


Όπως αναφέραμε και αλλού εμείς κάνουμε αυτό το ταξίδι για να δούμε πώς εξελίχθηκε ο πολιτισμός στο πέρασμα των αιώνων, και πάντα υπό το πρίσμα του Διαφωτισμού. Ακόμη και αν λάβουμε υπ’ όψιν τα στοιχεία που φέρνουν στο φως οι σύγχρονες μελέτες για το Μεσαίωνα (ότι δηλαδή η Αναγέννηση έχει τις ρίζες της στον ύστερο Μεσαίωνα), δεν παύει να είναι σκοτεινή περίοδος, υπό το πρίσμα της ανόδου του μυστικισμού και της ανελευθερίας της σκέψης, του λόγου, της αναζήτησης και της αμφισβήτησης.


Μπήκαμε λοιπόν στη χρονομηχανή και πληκτρολογήσαμε στα προσωπικά μας λαπ τοπ τη λέξη ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ. Πώς γράφεται άραγε; Ο Σπύρος αυτοπροτάθηκε για να γράψει τη λέξη στον τοίχο, σε ένα χαρτί. Όλα τα παιδιά αναζήτησαν τους φθόγγους της λέξης και του υπαγόρευσαν τα γράμματα. Αφού έγραψε τη λέξη ΜΕΣΕΟΝΑΣ, αναζητήσαμε την ετυμολογία της, για να βρούμε και την ορθογραφία.

Συζητήσαμε με τα παιδιά για την ελευθερία των ιδεών, της σκέψης και του λόγου. Έχει κάποιος δικαίωμα να μου απαγορεύσει να σκέφτομαι και να εκφράζω τις σκέψεις και τις ιδέες μου, ακόμη κι αν οι ιδέες μου είναι διαφορετικές από τις ιδέες των άλλων;

Πώς κρίνουμε και βάσει ποιων κριτηρίων αποδεχόμαστε κάτι; Αποδεχόμαστε χωρίς κριτήρια τη θέση της αυθεντίας ή αποδεχόμαστε μόνο τις θέσεις τις οποίες κρίνουμε με τη λογική και την εμπειρία μας (τις αισθήσεις μας);


1η Δράση, ‘αμφισβήτηση της αυθεντίας’:

Είπα στα παιδιά ότι έξω από την τάξη μας υπάρχει ένα Λαμπαλίκι (κάπως αλλιώς το ονόμασα, αλλά τώρα δεν θυμάμαι). Ο διάλογός μας ήταν ο ακόλουθος:
«Τι είναι το Λαμπαλίκι;»
«Είναι ένα τεράστιο, γιγάντιο έντομο που μοιάζει με κατσαβίδι»
«Μα δεν υπήρχε όταν ήρθαμε»
«Ήρθε αργότερα»
«Ούτε όταν βγήκαμε για την τουαλέτα»
«Ήρθε πριν από λίγο. Μάλιστα μίλησε με την κυρία Τζένη, τη φύλακα, που το καλωσόρισε.»
«Μα εμείς δεν έχουμε δει ποτέ ένα Λαμπαλίκι»
«Δεν έτυχε, αλλά υπάρχει»
«Δεν το είδαμε ούτε στα βιβλία, ούτε σε φωτογραφίες»
«Δεν έτυχε, αλλά υπάρχει στα βιβλία»
«Αν υπάρχει να μας το δείξεις.»

Σημείωση: Τα παιδιά κατάλαβαν αμέσως ότι αυτό που τους έλεγα ήταν στα πλαίσια ενός παιχνιδιού. Πέρα από το λεκτικό υπάρχει και το εξωλεκτικό πλαίσιο επικοινωνίας (η έκφραση του προσώπου, η χροιά της φωνής, οι κινήσεις) και τα παιδιά αποκωδικοποιούν άριστα τους κώδικες αυτού του πλαισίου. Κατάλαβαν ακόμη ότι οι όροι του παιχνιδιού ήταν να αμφισβητήσουν με επιχειρήματα αυτό που τους έλεγα ως δεδομένο.

2η Δράση:

Είμαι ένας αρχαιολόγος, για την ακρίβεια ο πρώτος αρχαιολόγος που ανακάλυψε οστά (κόκκαλα) δεινοσαύρων. Πηγαίνω στην κοινότητα των επιστημόνων (τα παιδιά) και τους λέω ότι ανακάλυψα οστά ενός όντος που δεν γνωρίζαμε μέχρι σήμερα ότι υπήρχε.
«Πού τα ανακάλυψες;»
«Πολύ μακριά από εδώ»
«Ωραία, πάμε να μας τα δείξεις ή φέρ’ τα εδώ να τα εξετάσουμε»
«Γιατί να τα εξετάσετε;»
«Για να επιβεβαιώσουμε ότι είναι αληθινά. Μπορεί να είναι κόκκαλα από ένα ζώο που ήδη γνωρίζουμε ότι υπάρχει ή υπήρχε. Μπορεί να μοιάζουν με κόκκαλα αλλά να είναι κάτι άλλο. Μπορεί να είναι πλαστικά.»

Ο αρχαιολόγος φέρνει τα οστά, οι επιστήμονες τα εξετάζουν και συμφωνούν ότι μόλις ανακαλύφθηκαν τα οστά ενός περίεργου, τεράστιου όντος, που ζούσε εκατομμύρια χρόνια πριν. Ο αρχαιολόγος λοιπόν, πείθει τους επιστήμονες μέσω αποδείξεων (μέσω των οστών). Συνθέτουν τα κόκκαλα και αποφασίζουν να ονομάσουν αυτό το ον δεινόσαυρο. Όλοι μαζί, με τα ίδια κριτήρια, με τα μόνα κριτήρια που έχουμε οι άνθρωποι, αυτά της λογικής και της εμπειρίας μας, συμφώνησαν ότι τα οστά είναι μια αδιαμφισβήτητη μέχρι σήμερα απόδειξη ότι υπήρχαν δεινόσαυροι. Μέχρι σήμερα. Εάν αύριο γίνει μια νέα ανακάλυψη, τότε είμαστε έτοιμοι να τη δεχθούμε.

3η Δράση :

Έρχεται ένας επιστήμονας και μας λέει ότι βάσει των υπολογισμών του η γη είναι πυραμιδοειδής. Τι του απαντάμε;

Έρχεται ένας επιστήμονας και μας λέει ότι βάσει των υπολογισμών του τα αντικείμενα πέφτουν προς τα επάνω. Τι του απαντάμε;

Στόχοι των ανωτέρω δράσεων:

Να καταλάβουν τα παιδιά ότι κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα και υποχρέωση απέναντι στον εαυτό του να σκέφτεται, να κρίνει και να αποφασίζει ελεύθερα, ακόμη κι αν οι σκέψεις και οι ιδέες του διαφέρουν από τις ιδέες των άλλων.
Εάν κάποιος άνθρωπος θέλει να συμφωνήσουμε με την άποψη ή τις ιδέες του, θα πρέπει να μας πείσει μέσω επιχειρημάτων (λογική) και μέσω αποδείξεων (εμπειρία).
Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλει την άποψη και τις ιδέες του στους άλλους.
Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μας απαγορεύσει να αμφισβητήσουμε, μέσω επιχειρημάτων και αποδείξεων, την άποψη ή την ιδέα του.

η φαντασία στην εξουσία

Σήμερα παιδιά θα ήθελα να σας γνωρίσω ένα φίλο μου, τον Ματίας Άντολφσον. Ο Ματίας είναι εικονογράφος / σκιτσογράφος / σχεδιαστής, ξέρετε, κάτι σαν τον Ουντερζό από τον Αστερίξ. Ζει σε ένα προάστιο της Στοκχόλμης, στη Σουηδία. Πιθανότατα να ζει σε ένα διαμέρισμα από τα ακόλουθα:


Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, η ακόλουθη περιοχή ίσως του ταιριάζει περισσότερο:


Θα μου πείτε «είναι φίλος σου και δεν ξέρεις πού μένει»; Λογική απορία, αλλά ο Ματίας αλλάζει συνεχώς σπίτια και έχω μπερδευτεί.
Μια μέρα του είπα για το ταξίδι μας με τη χρονομηχανή. Από την επόμενη μέρα άρχισε να μου στέλνει σχέδια για χρονομηχανές: μία, δύο, τρεις, τέσσερις, …δέκα, …είκοσι…

«Φτάνει Ματίας», του είπα.  «Εμείς μόνο μία μπορούμε να φτιάξουμε!»
«Δεν πειράζει, πάρτε περισσότερες για να έχετε και εφεδρικές», μου απάντησε.


Μάλιστα, μαζί με τις χρονομηχανές, μου έστειλε και ένα χαλασμένο διαστημόπλοιο.
«Τι να το κάνουμε αυτό Ματίας;» τον ρώτησα.
«Να το διαλύσετε για να χρησιμοποιήσετε τα εξαρτήματά του στη χρονομηχανή σας», μου είπε.


Περιττό να πω ότι το ταξίδι μας με τη χρονομηχανή τον ενθουσίασε. Διάβαζε την ιστοσελίδα μας και αναλόγως με το θέμα, μου έστελνε τα σχέδιά του. Όταν μιλούσαμε για τους δεινόσαυρους μου έστειλε ένα δικό του, φανταστικό δεινόσαυρο.


Όταν μιλούσαμε για τα πρώτα εργαλεία, μου έστειλε τα δικά του εργαλεία, τις πένες του.
«Πολύ ωραίο σκάλισμα!» του είπα. «Λίγο εξεζητημένες, λίγο ροκοκό, λίγο άβολες για πένες, αλλά… κατά τα άλλα… εξαιρετικές!»


Μια μέρα πάλι του μιλούσα για την τάξη μας και μου έστειλε το ακόλουθο σχέδιο. Είναι λέει η αίθουσα της επιστήμης, της φαντασίας και της ανακάλυψης, που είχε σχεδιάσει πριν κάποια χρόνια και μου την έστειλε, γιατί έτσι φαντάζεται πως είναι η αίθουσά μας.

«Υπέροχη αίθουσα!» του είπα. «Ψηλοτάβανη, μεγάλη, γεμάτη εποπτικά μέσα και αναρτήσεις που εξάπτουν την περιέργεια… αλλά αυτή, δεν μπορεί να είναι η αίθουσά μας!»
«Γιατί;» με ρώτησε κάπως ενοχλημένος.
«Εδώ υπάρχει δάσκαλος που διδάσκει πάνω σε μία έδρα και οι μαθητές κάθονται στη σειρά, γυρισμένοι όλοι προς το δάσκαλο. Εμείς καθόμαστε γύρω γύρω και όλοι βλέπουμε όλους. Και εγώ δεν κάθομαι πιο ψηλά από τα παιδιά. Τις περισσότερες φορές κάθομαι χαμηλότερα, ή δίπλα τους.»

Τώρα πάλι που φτάσαμε στην αρχαία Αίγυπτο μου έστειλε το προηγούμενο σχέδιο.
«Τι είναι αυτό;» τον ρώτησα.
«Η δική μου πυραμίδα» μου είπε.
«Μα αυτή δεν μπορεί να είναι πυραμίδα γιατί είναι κύβος!» του είπα.
«Καλά. Είναι ο δικός μου κύβος, που εμπνεύστηκα από τις πυραμίδες!» μου απάντησε και μου έστειλε και το ακόλουθο:


«Α, κατάλαβα, αυτή είναι η δική σου σφαίρα που εμπνεύστηκες από τις πυραμίδες» του είπα.
«Όχι, αυτή είναι η δική μου σφαίρα, που εμπνεύστηκα από το δικό μου κύβο, τον οποίο είχα εμπνευστεί από τις πυραμίδες» μου απάντησε.

Το τελευταίο σχέδιο που μου έστειλε ήταν το ακόλουθο:


«Τι σχέση έχει με την εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού αυτό το σχέδιο;» τον ρώτησα.
«Είναι το σύγχρονο στάδιο της εξέλιξης του Χόμο Σάπιενς» μου είπε. «Λέγεται Χόμο Κονσούμεν (ή Κονσουμέρικους ή Κονσούμους: διεθνείς νεολογισμοί για τον άνθρωπο Καταναλωτή) ή Χόμο Τηλεθεατής, ή Χόμο Καναπές» μου είπε.
«Χόμο Καναπές; Δηλαδή;»
«Ο Χόμο Καναπές» μου είπε «είναι ο άνθρωπος που δε σκέφτεται, δε δημιουργεί, δε συζητάει, δεν πράττει. Κάθεται σε έναν καναπέ, τρώει γρήγορες αλμυρές τροφές (φαστ φουντ) πίνει γλυκά ροφήματα με ανθρακικό και παρακολουθεί τη ζωή του στην τηλεόραση».
Και αρχίσαμε να συζητάμε, και μιλούσαμε, και μιλούσαμε, και τελειωμό δεν είχαμε…
Κάποια μέρα ελπίζω ότι θα βρούμε το χρόνο (αχ αυτός ο χρόνος!) να σας μεταφέρω τη συζήτηση στο νηπιαγωγείο, γιατί πολύ θα ενδιέφερε τον Ματίας να ακούσει τη δική σας γνώμη.

Δείτε τον Ματίας να ζωγραφίζει ένα από τα φανταστικά του σχέδια!

Σύνδεσμος:

Η ιστοσελίδα του Ματίας: http://mattiasa.blogspot.com/

ΛΕΞΙΚΟ:

Εξεζητημένος: αυτός που ξεφεύγει από το συνηθισμένο

Νεολογισμός: (= νέος + λόγος = νέα λέξη) είναι μια λέξη, ένας όρος, ή μια φράση που έχουν δημιουργηθεί πρόσφατα για να ονομάσουν νέες ανακαλύψεις ή νέες ανάγκες επικοινωνίας (περισσότερα εδώ).

Προάστιο (= προ+άστυ): οικισμός λίγο έξω από την πόλη

Ροκοκό: τεχνοτροπία στην τέχνη (ζωγραφική, γλυπτική, αρχιτεκτονική) που αναπτύχθηκε στις αρχές του 18ου αιώνα στη Γαλλία (δηλαδή λίγο πριν το Διαφωτισμό, μία από τις επόμενες στάσεις μας), με χαρακτηριστικά την εντυπωσιακή διακόσμηση, τα πολλά σκαλίσματα και το ανάλαφρο και εκλεπτυσμένο ύφος. Μελέτες ιστορικών που υποστηρίζουν ότι η κακόγουστη ροκοκό αισθητική της βασιλικής αυλής ήταν μία από τις αιτίες που οδήγησαν στη Γαλλική Επανάσταση του 1789, έχουν απορριφθεί από τη κυρίαρχη επιστημονική κοινότητα των ιστορικών (περισσότερα εδώ).

Σουηδία: χώρα της Βόρειας Ευρώπης, με διακοσμητικό μεν βασιλιά δε, πρώην μεγάλη αυτοκρατορία που εδώ και δύο αιώνες (200 χρόνια) είναι ουδέτερη στους πολέμους (γίνεται να είσαι ουδέτερος, ή τελικά με την ‘ουδετερότητα’ βοηθάς τον ισχυρότερο;), γεγονός που της επέτρεψε να αναπτύξει τη βιομηχανία, την επιστημονική και τεχνολογική έρευνα, αλλά και να προσφέρει στους πολίτες της υψηλό βιοτικό επίπεδο, κοινωνική πρόνοια και εκπαίδευση. Σουηδοί ήταν: ο σκηνοθέτης Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, η συγγραφέας Άστριντ Λίντγκρεν (έγραψε την ‘Πίπη Φακιδομύτη’), ο αστρονόμος  Άντερς Κέλσιος (πρότεινε την κλίμακα για τη μέτρηση της θερμοκρασίας που φέρει το όνομά του), ο χημικός Άλφρεντ Νομπέλ (καθιέρωσε τα βραβεία Νομπέλ που δίνονται για την έρευνα σε Ιατρική, Φυσική, Χημεία, Λογοτεχνία, για την Ειρήνη, προσφάτως δε και στην Οικονομία) (περισσότερα για τη Σουηδία, εδώ).

η Διχόνοια

«Βρισκόμαστε στο 50 π.Χ. Όλη η Γαλατία βρίσκεται υπό ρωμαική κατοχή… Όλη; ΟΧΙ! Ένα χωριό ανυπότακτων Γαλατών αντιστέκεται ακόμη και θα αντιστέκεται για πάντα στους εισβολείς. Και η ζωή δεν είναι εύκολη για τους Ρωμαίους λεγεωνάριους που φρουρούν τα οχυρά στρατόπεδα Πετιμπόνουμ, Ακουάριουμ, Λάβδανουμ και Μπαμπαόρουμ…»

Έτσι αρχίζει το κάθε τεύχος από την σειρά κόμικ «ΑΣΤΕΡΙΞ».

Αυτό το μικρό Γαλατικό χωριό που αντιστέκεται στους Ρωμαίους το αγαπήσαμε όλοι μας. Ποια η σχέση των Γαλατών με την Επανάσταση των Ελλήνων; Και οι δύο λαοί εναντιώθηκαν σε μια μεγάλη αυτοκρατορία (Ρωμαϊκή και Οθωμανική). Παρά την αναλογία, η αιτία που θυμηθήκαμε τους Γαλάτες στο σχολείο, ήταν μία ερώτηση των παιδιών:

«Γιατί αμέσως μετά την Επανάσταση, οι Έλληνες άρχισαν να πολεμούν και μεταξύ τους; Γιατί έγινε ο εμφύλιος πόλεμος;»

Στην προσπάθεια να βρούμε απαντήσεις, θεωρούμε ότι θα συμβάλουν με το χιούμορ τους οι Ρενέ Γκοσινί (συγγραφέας) και Αλμπέρ Ουντερζό (σκιτσογράφος), δηλαδή οι δύο δημιουργοί του Αστερίξ, με το τεύχος «Η Διχόνοια». Την Τετάρτη λοιπόν θα ‘διαβάσουμε’ τη Διχόνοια στο νηπιαγωγείο μας.

Η υπόθεση είναι η ακόλουθη:

Ο Ιούλιος Καίσαρας, ένας από τους γνωστότερους και σημαντικότερους καίσαρες της Ρώμης, θέλει να κατακτήσει το μικρό Γαλατικό χωριό, αλλά ό,τι σχέδιο και να κάνει, όσο στρατό κι αν στείλει, δεν τα καταφέρνει. Οι Γαλάτες έχουν το μαγικό ζωμό. Μόλις πιουν το ζωμό γίνονται ανίκητοι. Έτσι ο Καίσαρας συγκεντρώνει τους πιο έμπιστους συμβούλους του, για να βρουν έναν τρόπο να κατακτήσουν το χωριό.

Κάποιος προτείνει να εξαγοράσουν τους Γαλάτες. Όμως η πρόταση απορρίπτεται: Οι Γαλάτες δεν ενδιαφέρονται για τον πλούτο. Σε αντίθετη περίπτωση θα εμπορεύονταν το μαγικό ζωμό και θα γινόντουσαν πλούσιοι.

Κάποιος άλλος λέει: «Η ενότητα είναι η δύναμή τους. Εάν φέρναμε τη διχόνοια στο χωριό, ο ζωμός θα τους ήταν άχρηστος!». Η ιδέα αρέσει στον Καίσαρα και στέλνει να του φέρουν έναν φυλακισμένο, τον Φούλιους Ζιζάνιους, ο οποίος όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, σπέρνει τη διχόνοια. Πράγματι, μόλις μπαίνει ο Φούλιους Ζιζάνιους στην αίθουσα, οι Ρωμαίοι αρχίζουν να μαλώνουν μεταξύ τους.

Ο Καίσαρας στέλνει τον Φούλιους Ζιζάνιους στη Γαλατία. Στη διαδρομή, το καράβι που μεταφέρει τον Φούλιους Ζιζάνιους είναι έτοιμο να βουλιάξει γιατί οι ναύτες σκοτώνονται μεταξύ τους. Η διχόνοια μεταφέρεται και σε ένα πειρατικό καράβι που συναντούν στο δρόμο, το οποίο βουλιάζει κανονικά.

Έτσι, μετά από όλους αυτούς τους καυγάδες, ο Φούλιους Ζιζάνιους καταφέρνει να φτάσει στη Γαλατία. Χτυπάει την πύλη του χωριού και λέει: «Φέρνω ένα δώρο στον σημαντικότερο άνδρα του χωριού». Όλοι πιστεύουν ότι θα δώσει το δώρο στον αρχηγό τους, τον Μαζεστίξ, αλλά αυτός το παραδίδει στον Αστερίξ!

Ε, αυτό είναι η αιτία για να ξεκινήσουν οι τσακωμοί: «Γιατί να το πάρει ο Αστερίξ και όχι εγώ; Ποιος είναι καλύτερος; Ποιος είναι ο αρχηγός; Μήπως ο Αστερίξ δωροδόκησε για να πάρει το δώρο; Μήπως πούλησε τη συνταγή του μαγικού ζωμού στους Ρωμαίους;» Ο Αστερίξ, ο Οβελίξ και ο Πανοραμίξ, ο Δρυίδης, που είναι οι μόνοι ψύχραιμοι και λογικοί, αγωνίζονται να ηρεμίσουν τους συγχωριανούς τους. Μάταια. Η καχυποψία, η συκοφαντία και η έλλειψη εμπιστοσύνης έχουν επικρατήσει. Έτσι οι τρεις τους αποφασίζουν να εγκαταλείψουν το χωριό μέχρι να ηρεμήσουν τα πνεύματα.

Στο ρωμαϊκό στρατόπεδο, ο Φούλιους Ζιζάνιους μαθαίνει ότι οι Γαλάτες τους παρακολουθούν για να διαπιστώσουν εάν έχουν πράγματι το μαγικό ζωμό. Τότε αποφασίζει να ξεκινήσει έναν ψυχολογικό πόλεμο. Λέει στους Ρωμαίους να πιουν βραστό νερό, αλλά να παριστάνουν ότι πίνουν μαγικό ζωμό. Για να πεισθούν μάλιστα οι Γαλάτες παρατηρητές, βάζει δύο ρωμαίους λεγεωνάριους να παίξουν θέατρο: ο μικρόσωμος στρατιώτης πίνει τον ψευτοζωμό, δίνει μια ψεύτικη μπουνιά στον μεγαλόσωμο στρατιώτη, και εκείνος προσποιείται ότι πέφτει κάτω, ‘ξερός’!

Οι Γαλάτες είναι πια σίγουροι ότι οι Ρωμαίοι έχουν τον μαγικό ζωμό. Αναμενόμενο. Το μη αναμενόμενο είναι ότι ακόμα και οι Ρωμαίοι πιστεύουν ότι τον έχουν! Πόσο ισχυρότερος μπορεί να είναι ένας ψυχολογικός πόλεμος από έναν κανονικό!

Τελικά βέβαια, όταν οι Ρωμαίοι επιτίθενται κατά των Γαλατών, ο Αστερίξ, ο Οβελίξ και ο Πανοραμίξ επιστρέφουν στο χωριό, και όλοι οι Γαλάτες, ενωμένοι, κερδίζουν τους Ρωμαίους. Και όπως πάντα η ιστορία τελειώνει με ένα μεγάλο βραδινό γλέντι στην πλατεία του χωριού!

Υ/Γ. 1. Ψυχολογικός πόλεμος: Είναι ο πόλεμος που δε γίνεται με συμβατικά όπλα, αλλά με ψυχολογικά. Στοχεύει να επιδράσει στην ψυχολογία μας, και ορίζοντάς την να μας εξουσιάσει, χωρίς μάλιστα να έχουμε επίγνωση αυτής της εξουσίας. Ο ψυχολογικός πόλεμος μπορεί να γίνει (και τις περισσότερες φορές γίνεται) ακόμη και σε καιρό ειρήνης. Επειδή τα μέσα που χρησιμοποιεί δεν είναι ορατά (όπως τα συμβατικά όπλα), δεν γίνεται εύκολα αντιληπτός και για αυτό είναι πολλές φορές πιο επικίνδυνος, αφού αφαιρεί από τον αντίπαλο (πρόσωπο, ομάδα, κοινωνία) ακόμη και τη διάθεση της αντίστασης.

Υ/Γ.2. Μπορείτε να βρείτε όλο το τεύχος στο διαδίκτυο και θα μπορούσα να δώσω τον σύνδεσμο αλλά δεν το θέλω. Η τιμή του κάθε τεύχους είναι πολύ μικρή και άποψή μου είναι ότι το κόμικ μπορείς να το απολαύσεις μόνο όταν έχεις την έντυπη έκδοση και μπορείς να μείνεις όση ώρα θέλεις μπροστά σε κάθε εικόνα.

Σύνδεσμος:

http://www.mamouthcomix.gr/asterix/as-06.html

Θεόφιλος, Σεφέρης


«…λαϊκή παιδεία δε σημαίνει μόνο να διδάξουμε το λαό αλλά και να διδαχτούμε από το λαό.»

«Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας φτωχός φουστανελάς που είχε τη μανία να ζωγραφίζει. Τον έλεγαν Θεόφιλο.

Τα πινέλα του τα κουβαλούσε στο σελάχι του, εκεί που οι πρόγονοί του βάζαν τις πιστόλες και τα μαχαίρια τους.

Τριγύριζε στα χωριά της Μυτιλήνης, τριγύριζε στα χωριά του Πηλίου και ζωγράφιζε. Ζωγράφιζε ό,τι του παράγγελναν, για να βγάλει το ψωμί του.[…]

Ο κόσμος τον περιγελούσε.[…] Ο Θεόφιλος, ωστόσο, δεν έπαυε να ζωγραφίζει σε ό,τι έβρισκε. Είδα πίνακές του φτιαγμένους πάνω σε κάμποτο, πάνω σε πρόστυχο χαρτόνι. Τους θαύμαζαν κάτι νέοι που τους έλεγαν ανισόρροπους οι ακαδημαϊκοί.

Έτσι κυλούσε η ζωή του και πέθανε ο Θεόφιλος, δεν είναι πολλά χρόνια, και μια μέρα ήρθε ένας ταξιδιώτης από τα Παρίσια. Είδε αυτή τη ζωγραφική, μάζεψε καμιά πενηνταριά κομμάτια, τα τύλιξε και πήγε να τα δείξει στους φωτισμένους κριτικούς που κάθονται κοντά στο Σηκουάνα. Και οι φωτισμένοι κριτικοί βγήκαν κι έγραψαν πως ο Θεόφιλος ήταν σπουδαίος ζωγράφος. Και μείναμε με ανοιχτό το στόμα στην Αθήνα.

Το επιμύθιο αυτής της ιστορίας είναι ότι λαϊκή παιδεία δε σημαίνει μόνο να διδάξουμε το λαό αλλά και να διδαχτούμε από το λαό.»

Το κείμενο είναι του Γιώργου Σεφέρη. Έργο: «Δοκιμές», 1ος τόμος, σελ 237-238, Κεφάλαιο: ‘Ένας Έλληνας, ο Μακρυγιάννης’, εκδόσεις Ίκαρος, Ζ Έκδοση.

έθιμα αποκριάς

Επί τη ευκαιρία της Αποκριάς (Καρναβαλιού) αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε σε δύο πόλεις που έχουν χαρακτηριστικά, αλλά και διαφορετικά έθιμα.

Πρώτα θα ταξιδέψουμε στη Νάουσα, μία πόλη της Βόρειας Ελλάδας και συγκεκριμένα της Μακεδονίας. Εκεί έχουν το έθιμο της «Μπούλας».

Σύμφωνα με το έθιμο αυτό, οι άνδρες ντύνονται Γενίτσαροι και Μπούλες (γυναίκες). Φοράνε ενδυμασίες προηγούμενης εποχής (τέλη 19ου αιώνα) και μάσκες.

Οργανώνονται σε ομάδες (μπουλούκια) και πιάνουν το χορό, γυρνώντας στους δρόμους της Νάουσας, από τα χαράματα μέχρι το βράδυ. Όλα αυτά γίνονται πάντα με τη συνοδεία του ζουρνά και του νταουλιού.

Τελείως διαφορετικό είναι το Καρναβάλι της Βενετίας, μιας πόλης της βόρειας Ιταλίας. Εκεί το έθιμο έχει τις ρίζες του, κάπου στην αναγέννηση.

Τα ρούχα του καρναβαλιού στη Βενετία είναι εμπνευσμένα από την εποχή των δόγηδων και έχουν πάντα πολύ έντονα χρώματα (μονόχρωμα ή πολύχρωμα).

Πολύ χαρακτηριστική είναι η βενετσιάνικη μάσκα. Τεχνίτες με εξαιρετική επιδεξιότητα, φαντασία και μεράκι κατασκευάζουν τις μάσκες αυτές, που πολλές φορές είναι έργα τέχνης.

Κλείνοντας, πρέπει να σημειώσουμε ότι το πιο γνωστό καρναβάλι στην Ελλάδα γίνεται στην Πάτρα, όπως και το πιο γνωστό στον κόσμο γίνεται στο Ρίο Ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας (μπορείτε να διαβάσατε για αυτά στους συνδέσμους μας).

Σύνδεσμοι:

Μπούλες: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B5%CF%82

Βενετσιάνικο Καρναβάλι: http://www.clickatlife.gr/story/taksidi/karnabali-benetias-2012-i-zoi-einai-ena-theatro!?id=2126069

Ιστορία του Καρναβαλιού: http://12dim-athin.att.sch.gr/5_ergasies_mathiton_to_efimeridaki_3_karnavali_istoriki_anadromi.htm

Ιστορία του Πατρινού Καρναβαλιού: http://www.westnet.gr/carnival97/hist.htm

Ιστορία Καρναβαλιού Βενετίας και Ρίο: http://newsfree.pblogs.gr/2008/02/h-istoria-toy-karnabalioy.html

Σελίδα 1 από 2

Υποστηριζόμενο από blogs.sch.gr & Θέμα βασισμένο στο Lovecraft από τον Anders Norén

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση