Με αφορμή τα νέα μας στον κύκλο, τα παιχνίδια μας στην αυλή και τις συνεργασίες μας στην τάξη… μας δίνεται η ευκαιρία να συζητάμε για θέματα που μας απασχολούν όπως… “Πώς θα μοιράσουμε τα παιχνίδια;”, “Τί μπορούμε να κάνουμε όταν θυμώνουμε ή όταν υπάρχει στενοχώρια;”, “Γιατί όταν θυμώνουμε φωνάζουμε;” ή “…γιατί όταν στενοχωριόμαστε κλαίμε;”.
Κάθε μέρα μας κατακλύζουν συναισθήματα που εμείς καλούμαστε να τα αναγνωρίσουμε, να τα αποδεχθούμε, να βρούμε λύσεις να τα αλλάξουμε και στο τέλος να πούμε… “Δεν πειράζει που σήμερα ένιωθες θυμό, στενοχώρια, λύπη… θα τα λύσουμε όλα μαζί… αύριο θα είναι μια διαφορετική μέρα”… Καμιά φορά τα συναισθήματα μπερδεύονται…!
Μια μέρα ήρθε στην ομάδα μας ένα μπερδεμένο τερατάκι ήταν το “Τερατάκι των χρωμάτων” (από το ομώνυμο παραμύθι της ‘Αννα Λιενα, εκδ. Πατάκη) αφού διαβάσαμε την ιστορία του αναρωτηθήκαμε από πού έρχεται και είναι μπερδεμένο… έτσι φτιάξαμε τον κόσμο του!
“Ένας μπερδεμένο κόσμος”
Τα παιδιά είπαν…
“Είναι ένας κόσμος μπερδεμένος… για αυτό είναι και αυτός μπερδεμένος”
“Έχει πολλές γραμμές μπερδεμένες και δεν ήξερε πού να πάει”
“Είχε χρώματα που βγήκαν από ένα ουράνιο τόξο και μπερδεύτηκαν όλα μαζί”.
Ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε τον κόσμο του με ένα ζάρι… το ζάρι μας δείχνει πότε αλλάζουν οι γραμμές…
-Πώς παίζεται: Ο πρώτος ρίχνει το ζάρι και σχεδιάζει τη γραμμή που έτυχε…. ο δεύτερος ρίχνει το ζάρι και συνεχίζει από εκεί που τελείωσε ο πρώτος…-
“Ποιες είναι όμως αυτές οι γραμμές;”
Φτιάξαμε και έναν πίνακα αναφοράς για να θυμόμαστε τις γραμμές… Συνεχίσαμε το παιχνίδι μας και όλοι μαζί δημιουργήσαμε τον μπερδεμένο κόσμο που από εκεί ήρθε το τέρας…
τεθλασμένες…. σπείρες…. καμπύλες… διακεκομμένες… κυματιστές…
Όλες μπερδεμένες!
“Πού είναι τα χρώματα;” ρώτησε ένα παιδί… “Δεν είπαμε ότι ο κόσμος του είναι χρωματιστός γιατί χύθηκαν όλα τα χρώματα από το ουράνιο τόξο και μπερδεύτηκαν;” και έτσι έγινε…
Με τη βοήθεια τις ιστορίας δώσαμε σε κάθε χρώμα ένα συναίσθημα… και φτιάξαμε άλλον έναν πίνακα… Τότε συζητήσαμε για τα δικά μας συναισθήματα! Η χαρά έγινε κίτρινη, η λύπη μπλε, ο φόβος μαύρος, ο θυμός κόκκινος και η ηρεμία πράσινη
Νιώθω χαρούμενος όταν… “οι γονείς μου είναι σπίτι”, “παίζω με τους φίλους μου”, με φροντίζουν”
Νιώθω λύπη όταν… “μένω χωρίς τη μαμα”, όταν δε με παίζουν”, “όταν με μαλώνουν”, “όταν δε με φροντίζουν”
Νιώθω φόβο όταν… “είναι σκοτάδι”, “λείπει η οικογένειά μου”, “ακούω θορύβους”, “δεν βρίσκω τους γονείς μου”
Νιώθω θυμό όταν… “δεν με πάνε βόλτα”, “δεν βλέπω τον μπαμπά μου”, “λείπει η οικογένειά μου”, “όταν δεν βρίσκω τους γονείς μου”
Νιώθω ηρεμία όταν… “με αφήνουν”, “όταν δεν ακούω θόρυβο”
Αυτά τα χρώματα πριν μπερδευτούν όμως είχαν μια ιστορία και εάν θέλετε να τη διαβάσετε δείτε το άρθρο “Η ιστορία των τριών χρωμάτων”.
Όταν τα χρώματα μπερδεύονται τα συναισθήματα μπερδεύονται και
…. ΦΟΥΣΚΩΝΟΥΝ μέσα μας… και να πώς!
Στην αρχή είναι χωριστά… μετά ανακατεύονται και δημιουργούν και άλλα συναισθήματα… Τί χρώματα λες να έχουν;
Φτάνει μόνο τώρα να δώσουμε χρώμα στον μπερδεμένο κόσμο… και ποιος ξέρεις ίσως τον ξεμπερδέψουμε…
stay tuned…!
Made by: Ομάδα (ψάχνουμε όνομα… θα το χρειαστούμε)
Κατερίνα Χουλιαρά
Ομαδάρααα…καταπληκτική δουλειά…πόσο ωραία και αβίαστα έβγαλες από τα παιδιά τα συναισθήματά τους μέσα από αυτή την ιστορία που έγινε παιχνίδι και τι ωραία τα σύνδεσες με τα χρώματα και τις γραμμές και τους έδωσες να καταλάβουν το άπειρο του κόσμου μας σε όλα αυτά …Μπράβοοοοοο Κατερίνα μου …!!!!
Μπραβο σας.Πολυ ωραια ιστορια και πιστευω οτι βοηθησε πολυ τα παιδια.
Μπράβο Κατερίνα μου…καταπληκτική δουλειά…!!! τι ωραία που έκανες αυτή την σύνδεση των συναισθημάτων, των χρωμάτων, των γραμμών που δείχνουν το άπειρο του κόσμου μας….!!!
Νάσαι πάντα καλά, με έμπνευση και δημιουργικότητα ….!!!