Σύμφωνα με το άρθρο 31 του ν. 4830/2021 «Νέο πλαίσιο για την ευζωία των ζώων συντροφιάς – Πρόγραμμα “AΡΓΟΣ” και λοιπές διατάξεις» (A΄ 169), και λαμβάνοντας υπόψη τη με αρ. 15/07-03-2024 εισήγηση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π.), σας γνωρίζουμε ότι ορίζεται και καθιερώνεται ως Πανελλήνια Σχολική Ημέρα Φιλοζωίας η 4η Απριλίου κάθε σχολικού έτους, η οποία θα είναι αφιερωμένη στην υλοποίηση δράσεων φιλοζωίας.
2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου είναι μια ετήσια εορτή που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Σκοπός αυτής της ημέρας είναι να ενθαρρύνει τα παιδιά να διαβάζουν και να εκτιμούν τα βιβλία.Επίσης, αυτή η ημέρα τιμά την αξία των παιδικών βιβλίων και του ρόλου που έχουν στην εκπαίδευση και την ανάπτυξη των παιδιών.
Η Παγκόσμια Ημέρα παιδικού Βιβλίου καθιερώθηκε από την ΙΒΒΥ (International Board on Books for Young People) το 1966, και είναι μια εορτή που γιορτάζεται σε πολλές χώρες σε όλον τον κόσμο. Κάθε χρόνο, η ημέρα αυτή έχει ένα θέμα που σχετίζεται με τα παιδικά βιβλία.
Κάθε χρόνο την 1η Απριλίου αναβιώνει το έθιμο με τα αθώα ψέματα. Πρόκειται για μία παιγνιώδη συνήθεια των ανθρώπων, με παγκόσμια διάσταση. Το έθιμο έλκει την καταγωγή του από τη Δύση και οι ρίζες του ανιχνεύονται στους αρχαίους Κέλτες, οι οποίοι συνήθισαν την Πρωταπριλιά που καλυτέρευε ο καιρός να βγαίνουν για ψάρεμα. Τις περισσότερες φορές γύριζαν με άδεια χέρια, αλλά οι ψεύτικες ιστορίες τους για μεγάλα ψάρια έδιναν κι έπαιρναν.
Τον Μεσαίωνα, οι Γάλλοι γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά την 1η Απριλίου, λόγω του Πάσχα. Το 1560 ή το 1564 ο βασιλιάς Κάρολος Θ’ μετέθεσε την αρχή του έτους από την 1η Απριλίου στην 1η Ιανουαρίου για να συμβαδίζει η χώρα του ημερολογιακά με τις άλλες χώρες. Η αλλαγή αυτή δημιούργησε προβλήματα στο λαό, καθώς ό,τι έχει σχέση με την οργάνωση του χρόνου δημιουργεί συναισθηματικές φορτίσεις και αντιδράσεις. Όσοι, λοιπόν, από τους υπηκόους του βασιλιά αποδέχτηκαν την ημερολογιακή αλλαγή πείραζαν εκείνους που συνέχιζαν να τηρούν την παλιά πρωτοχρονιά (1η Απριλίου), λέγοντάς τους περιπαικτικά ψέματα ή κάνοντάς τους ψεύτικα πρωτοχρονιάτικα δώρα.
Από τους Κέλτες και τους Γάλλους το έθιμο μεταλαμπαδεύτηκε σ’ όλο τον κόσμο. Στον ελληνικό χώρο το έθιμο πρέπει να ήταν γνωστό από την εποχή των Σταυροφοριών. Η συνήθεια να λένε ψέματα δεν είναι άγνωστη στην Ελλάδα. Μάλιστα, αποτελεί, όπως υποστηρίζει ο λαογράφος Γεώργιος Μέγας, συνήθη μηχανισμό στην προσπάθεια εξασφάλισης της επιτυχίας μιας μαγικής ενέργειας ή ενός δύσκολου έργου, βάσει της αντίληψης ότι η ψευδολογία ξεγελά και εμποδίζει τις βλαπτικές δυνάμεις. Και το ψέμα της Πρωταπριλιάς είναι «ένα σκόπιμο ξεγέλασμα των βλαπτικών δυνάμεων που θα εμπόδιζαν την αγροτική παραγωγή», σύμφωνα με το λαογράφο Δημήτριο Λουκάτο.
6 ΜΑΡΤΙΟΥ: ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ
ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΓΛΕΝΤΙ ΚΑΙ ΧΑΡΑ
ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΑ ΚΑΠΕΛΑ
Ο ΑΡΛΕΚΙΝΟΣ
ΔΡΑΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ ΤΗΣ ΖΩΡΖ ΣΑΡΗ Ο ΑΡΛΕΚΙΝΟΣ
ΤΟ ΣΧΗΜΑ ΤΟΥ ΡΟΜΒΟΥ ΣΤΗΝ ΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΡΛΕΚΙΝΟΥ
ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
ΛΕΠΤΗ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑ
ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΝΗΜΗΣ
ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ : ΠΙΝΑΚΑΣ ΔΙΠΛΗΣ ΕΙΣΟΔΟΥ
ΤΟ ΓΑΪΤΑΝΑΚΙ
Το γαϊτανάκι είναι χορός, που χορεύεται κυρίως την περίοδο της αποκριάς.
Οι συμμετέχοντες χορεύουν γύρω από ένα κοντάρι δεμένο με πολύχρωμες κορδέλες.[1] Ο κάθε συμμετέχοντας κρατάει στο χέρι του μία από αυτές, και έτσι κατά την περιστροφή τους οι κορδέλες τυλίγονται στο κοντάρι.
Οι κλόουν είναι κωμικοί διασκεδαστές, με χαρακτηριστική εμφάνιση που οφείλεται στο μέικ-απ, τις πολύχρωμες περούκες και τα περίεργα ρούχα τα οποία φορούν, ενώ μπορεί να φορούν και αστεία καπέλα. Κινούνται και μιλάνε κωμικά προκαλώντας το γέλιο στους παρευρισκομένους.[1][2][3][4]
Τρεις Ιεράρχες ονομάζονται τρεις άγιοι και Θεολόγοι της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης, προστάτες των γραμμάτων και των μαθητών, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Βασίλειος ο μέγας και ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός. Αναδείχθηκαν Πατέρες της Εκκλησίας και Άγιοι. Για τη σοφία τους και τη χριστιανική τους ζωή, η Ορθόδοξη Εκκλησία τους ονόμασε αγίους και γιορτάζουν ο καθένας ξεχωριστά. Αλλά επειδή δημιουργήθηκε μια διαφωνία μεταξύ των χριστιανών για το ποιος από τους τρεις πρόσφερε τα περισσότερα, αποφασίστηκε και καθιερώθηκε από τα τέλη του 4ου αιώνα να υπάρχει και για τους τρεις μια κοινή γιορτή στις 30 Ιανουαρίου κάθε έτους.
Ως σχολική γιορτή καθιερώθηκε κατά τον 19ο αιώνα. Γιορτάστηκε ως σχολική γιορτή για πρώτη φορά από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1842. Θεσμοθετήθηκε όμως επίσημα το 1911.
ΜΟΥΣΙΚΟΚΙΝΗΤΙΚΟ: ΜΗΛΑ ΓΥΡΩ ΓΥΡΩ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ
ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΠΑΡΘΕΝΗ “ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ”
ΠΑΡΟΙΜΙΑ: ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΤΟΥ ΓΕΝΑΡΗ ΛΑΜΠΕΙ ΣΑΝ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ
ΠΕΙΡΑΜΑ STEM: ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΧΙΟΝΙ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ (ΜΕ ΑΦΡΟ ΞΥΡΙΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΟΔΑ)
ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΚΑΙ Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΟΡΑΣΗΣ
ΧΙΟΝΟΝΙΦΑΔΕΣ
ΜΕΣΑ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ
ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ: Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
Ο μύθος του Προμηθέα και η φωτιά
Όταν οι θεοί έφτιαξαν τους ανθρώπους και τα ζώα, ο Δίας έδωσε στους Τιτάνες, Προμηθέα και Επιμηθέα, ένα καλάθι με χαρίσματα, για να τα μοιράσουν δίκαια, ώστε να γίνει η ζωή, όλων των πλασμάτων, πιο εύκολη. Ο Επιμηθέας, βιαστικός, χάρισε όλα τα δώρα του καλαθιού στα ζώα και έτσι, όταν ήρθε η σειρά του Προμηθέα, δεν υπήρχε τίποτα μέσα στο καλάθι, για να μοιράσει στους ανθρώπους. Τότε, ο Προμηθέας αποφάσισε να ανέβει στον Όλυμπο, για να συζητήσει το πρόβλημα με τον Δία. Εκεί, παρατήρησε ότι οι Θεοί χρησιμοποιούσαν τη φωτιά, για να μαγειρέψουν και να ζεσταθούν.
«Αυτό είναι το πιο πολύτιμο δώρο και μπορεί να αλλάξει τελείως τη ζωή των ανθρώπων» σκέφτηκε ο Προμηθέας και ζήτησε από το Δία να του δώσει τη φωτιά.
Ο Δίας όμως, αρνήθηκε και έτσι ο Προμηθέας έκλεψε τη φωτιά και τη μοίρασε στους ανθρώπους.
Όταν ο Δίας κατάλαβε ότι ο Προμηθέας είχε κλέψει τη φωτιά, ζήτησε από τον Ήφαιστο, να κατασκευάσει σιδερένια δεσμά και τον τιμώρησε, δένοντάς τον σ “ ένα βράχο, πάνω στο βουνό Καύκασο, όπου ένας αητός πήγαινε, κάθε μέρα, και τον τσίμπαγε. Περνώντας από τον Καύκασο ο Ηρακλής άκουσε τις φωνές του Προμηθέα κρύφτηκε, χτύπησε με το τόξο του τον αετό και τον ελευθέρωσε.
ΔΙΑΚΟΣΜΙΣΗ ΑΡΧΑΙΟΥ ΑΓΓΕΙΟΥ ΜΕ ΤΟ ΜΥΘΟ ΤΗΣ ΔΙΑΜΑΧΗΣ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ-ΑΘΗΝΑΣ.
Η διαμάχη του Ποσειδώνα και της Αθηνάς για την πόλη της Αθήνας
Όταν βασιλιάς στην αρχαία Αθήνα ήταν ο Κέκροπας , η Αθηνά και ο Ποσειδώνας ανέβηκαν στο βράχο της Ακρόπολης για να τη διεκδικήσουν . Όποιος θα έκανε το καλύτερο δώρο στην πόλη των Αθηνών θα γινόταν και ο προστάτης της . Εκεί συγκεντρώθηκαν και οι υπόλοιποι θεοί του Ολύμπου .
Πρώτος ήρθε ο Ποσειδώνας , στάθηκε στη μέση του βράχου και χτύπησε με την τρίαινά του το έδαφος . Αμέσως ξεπήδησε ένα κύμα αλμυρού νερού που σχημάτισε μια μικρή λίμνη που την ονόμασαν «Ερεχθηίδα» θάλασσα . Ο λαός θαύμασε το δώρο του , αλλά το νερό ήταν αλμυρό σαν της θάλασσας κι έτσι δεν ήταν πολύ χρήσιμο για την πόλη .
Στη συνέχεια , ήρθε η σειρά της θεάς Αθηνάς να παρουσιάσει το δικό της δώρο . Κάλεσε λοιπόν τον Κέκροπα για μάρτυρα κι εκεί πάνω σε ένα βράχο φύτεψε μια ελιά , που αμέσως ξεπετάχθηκε γεμάτη από τον πολύτιμο καρπό . Η ελιά θεωρήθηκε πολυτιμότερο δώρο , καθώς θα χάριζε στους Αθηναίους εκτός από τον καρπό της , λάδι και ξυλεία .
Μετά το δώρο της Αθηνάς , ο Δίας κήρυξε το τέλος της μονομαχίας . Είπε στους άλλους θεούς να κρίνουν ποιος από τους δύο είναι άξιος να προστατεύει αυτή την πόλη . Ζήτησε επίσης και τη γνώμη του Κέκροπα , ο οποίος θεώρησε το δώρο της Αθηνάς πολυτιμότερο για την πόλη του .
Έτσι , η θεά Αθηνά , η θεά της σοφίας , έγινε η προστάτιδα της πόλης της Αθήνας
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα