Τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με την πιο οικεία έννοια, ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥΣ. Χωρίστηκαν σε δυάδες και παρατήρησαν το σώμα του άλλου. Είδαν ότι όλα έχουν κοινά χαρακτηριστικά( μάτια, μύτη, στόμα, αυτιά, μαλλιά,χέρια,πόδια,δέρμα).Έπιασαν το σώμα τους και αναγνώρισαν τα σκληρά τμήματά του που αποτελούν τα  οστά και τα μαλακά που  αποτελούν τους μύες.

Εμείς τι απ’ όλα αυτά  βλέπουμε;;; Βλέπουμε τα οστά μας και τους μύες μας;;; ΟΧΙ. Βλέπουμε μόνο την εξωτερική στρώση του ανθρώπινου σώματος,το δέρμα μας.

Τα παιδιά χωρισμένα σε δυάδες καθώς ήταν,παρατήρησαν τη σπονδυλική τους στήλη, την άγγιξαν,μέσω της αφής κατανόησαν από πού ξεκινά και πού καταλήγει και γνώρισαν την αξία της ύπαρξης του σκελετού μας. Χωρίς αυτόν δε θα μπορούσαμε να σταθούμε όρθιοι και να περπατήσουμε. Θα ήμασταν ζελεδάκια στο πάτωμα. Πάνω στον σκελετό μας τοποθετούνται οι στρώσεις του σώματός μας. Οι μύες πάνω στο σκελετό και το δέρμα πάνω στους μύες. Ονομάσαμε τα κύρια τμήματα του σκελετού μας και τ’αναγνωρίσαμε πάνω μας(κρανίο,θώρακας,σπονδυλική στήλη,λεκάνη).

Από πού όμως ξεκινά η ύπαρξή μας; Μας αγοράζουν οι γονείς μας από κάποιο μαγαζί, ή μας παίρνουν καρπό από κάποιο δέντρο; Η απάντηση όλων ήταν όχι κυρία,μας γεννάει η μαμά.

Μιλήσαμε για την απαραίτητη συμμετοχή και των δύο φύλων. Το καθένα συμβάλλει στη δημιουργία του εμβρύου με το δικό του ”σποράκι”. Η γυναίκα με το ωάριο και ο άντρας με το σπερματοζωάριο. Μιλήσαμε για το χρόνο παραμονής μας στην κοιλιά της μαμάς μας(9 μήνες), για τον αμνιακό σάκο και τη λειτουργία του(προστασία του εμβρύου στους τραυματισμούς),τον ομφάλιο λώρο(βασικό στοιχείο στη λήψη τροφή του εμβρύου),τους δύο τρόπους τοκετού( φυσιολογικός,καισαρική τομή).Αναφέραμε επίσης και για τη στάση προετοιμασίας που παίρνει το μωρό (κεφάλι κάτω και πόδια επάνω) για το τοκετό. Ετοιμάζεται για τη βουτιά στη ζωή με πρώτο να προβάλλει το κεφάλι για τη λήψη της απαραίτητης πρώτης ανάσας.

Παρακολουθήσαμε βίντεο στο διαδίκτυο για όλα όσα συζητήσαμε.