Καλό μήνα σε όλους.
Με τα παιδιά γνωρίσαμε το έθιμο τα χελιδονίσματα , μάθαμε το τραγούδι, το γράψαμε όπως μπορούμε και ζωγραφίσαμε την χελιδόνα με νερομπογιές. Τέλος , φτιάξαμε χειροτεχνία χελιδόνια με χαρτόνια .
Γνωρίσαμε μια ιστορία από την λαϊκή μας παράδοση για τον Μάρτη και το δραματοποιήσαμε.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ. Κάποτε οι μήνες αποφάσισαν να παντρευτούν. Ο καθένας βρήκε μια γυναίκα που του άρεσε και την παντρεύτηκε. Ο Μάρτης δε φρόντισε το ζήτημα μόνος του και έβαλε προξενητάδες να του βρούνε μια γυναίκα. Εκείνοι του φέρανε μια κοπέλα η οποία ήταν τυλιγμένη με ένα μαντίλι και του είπαν ότι είναι πολύ όμορφη. Ευκολόπιστος όπως ήταν, την παντρεύτηκε.
Όταν όμως έμειναν μόνοι και έβγαλε το μαντίλι της, τι να δει; Δεν υπήρχε πιο άσχημη στον κόσμο!
Από τότε κάθε φορά που τη θυμόταν άστραφτε, βροντούσε, έβρεχε, έριχνε μπόρες, έκανε παγωνιές. Μόνο όταν ξεχνιόταν μερικές φορές, ηρεμούσε, γαλήνευε κι έκανε καλό καιρό!
Στη Μεσσηνία, λόγου χάρη, λένε ότι η γυναίκα που παντρεύτηκε ο Μάρτης, από μπροστά ήταν πολύ άσχημη, ενώ από πίσω ήταν πολύ όμορφη.
Όταν ο Μάρτης τη βλέπει καταπρόσωπο κλαίει και ο καιρός χαλάει, όταν όμως την κοιτάζει από τις πλάτες ευχαριστιέται και ο καιρός καλοσυνεύει.
Γι’ αυτό λέγεται και η παροιμία: «Ο Μάρτης πότε κλαίει και πότε γελάει».
Γνωρίσαμε την παροιμία του Μάρτη, Μάρτης είναι νάζια κάνει, πότε κλαίει , πότε γελάει και ζωγραφίσαμε τον Μάρτη που πότε κλαίει , πότε γελάει.
Φτιάξαμε Μαρτάκια στα χεράκια μας με κόκκινη κι άσπρη κλωστή, έτσι όπως ορίζει το έθιμο
