Το ιστολόγιο του Γ1

O Ηριδανός ήταν ποτάμι της Αρχαίας Αθήνας και συγκεκριμένα παραπόταμος του Ιλισού.[1] Πήγαζε από τον Λυκαβηττό και διέσχιζε την αρχαία πόλη των Αθηνών από ανατολικά προς στα δυτικά. Αν και αποτελούσε έναν από τους από τους πρώτους ποτάμιους κλάδους της αρχαίας Αθήνας, το αποτέλεσμα των παρεμβάσεων λόγω των ανθρώπινων αναγκών με το πέρασμα των χρόνων, ήταν η πλήρης εξαφάνιση του ποταμού κάτω από επιχωματώσεις και κατασκευές. Σήμερα είναι ορατή μόνο η κοίτη του ποταμού πλάτους δύο μέτρων στον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού (δίπλα στην Ιερά Πύλη), οποία διασχίζει τον χώρο των ανασκαφών (νεκρόπολη Κεραμεικού) από ανατολικά στα δυτικά για περίπου 200 μέτρα.

Ροή ποταμού

Με τις έρευνες που έγιναν για την κατασκευή του Μετρό (1992) ήρθαν στο φως πληροφορίες για τον ξεχασμένο ποταμό[5]. Με πηγή στην νότια πλαγιά του Λυκαβηττού το ποτάμι έρεε νοτιοανατολικά προς στην σημερινή πλατεία Συντάγματος και κατόπιν κατηφόριζε βορειοδυτικά προς στον Κεραμεικό βγαίνοντας από την πόλη στο ύψος της Ιερής Πύλης. Ακολουθούσε την τότε Ιερά Οδό (στις όχθες του έχει γίνει ανασκαφή ταφικών μνημείων) για μερικές εκατοντάδες μέτρα για να καταλήξει στον Ιλισό (περίπου στο ύψος της οδού Πειραιώς). Κατά το 4ο π.χ αιώνα στην περιοχή του Κεραμεικού και λόγω των υπερχειλίσεων του ποταμού είχε δημιουργηθεί ελώδης περιοχή με παχύ στρώμα λάσπης και αργίλου. Τότε ξεκίνησαν έργα για την υπόγεια αποστράγγιση των στάσιμων νερών και την κατασκευή των κεραμικών εργαστηρίων της περιοχής των δύο δήμων (έσω και έξω Κεραμικού).

Στην Κλασική εποχή, λόγω της πυκνότητας της δόμησης πλέον, το ποτάμι άρχισε να δέχεται τα λύματα του άστεως και σύντομα μετατράπηκε σε βούρκο. Κατόπιν επί Αδριανού (117-138 μ.Χ.) αποφασίστηκε ο εγκιβωτισμός του. Το ποτάμι καλύφθηκε από πλινθόκτιστο θόλο (αυτός που είναι ορατός στην πλατεία Μοναστηρίου), επιχωματώθηκε και μετατράπηκε σε υπόνομο.

ΠΗΓΗ

Η Ακρόπολη Αθηνών είναι βραχώδης λόφος ύψους 156 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας και 70 μ. περίπου από το επίπεδο της πόλης της Αθήνας. Η κορυφή του έχει σχήμα τραπεζοειδές μήκους 300 μ. και μέγιστου πλάτους 150 μ. Ο λόφος είναι απρόσιτος απ’ όλες τις πλευρές εκτός της δυτικής, όπου και βρίσκεται η οχυρή είσοδος, η διακοσμημένη με τα λαμπρά Προπύλαια.

Η λέξη Ακρόπολη προέρχεται από το συνδυασμό των λέξεων άκρος και πόλις και κυριολεκτικά σημαίνει πόλη στην άκρη (ή σε ακρότατο). Για αμυντικούς σκοπούς, οι οικιστές επέλεγαν ένα υπερυψωμένο σημείο, συχνά ένα λόφο με απότομες πλευρές. Σε πολλά μέρη στον κόσμο, αυτοί οι πρώιμοι οχυροί οικισμοί γίνονταν ο πυρήνας μεγάλων πόλεων, που επεκτείνονταν στο επίπεδο έδαφος γύρω από την Ακρόπολη. Τέτοια παραδείγματα είναι οι πόλεις της Αθήνας και της Ρώμης.

Η Βιρτζίνια Γουλφ γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 25 Ιανουαρίου του 1882, κόρη του Σερ Λέσλι Στήβεν και της Τζούλιας Πρίνσεπ Τζάκσον, και εκπαιδεύτηκε από τους γονείς της στο σπίτι τους, στον αριθμό 22 της Hyde Park Gate στο Κένσιγκτον.Οι γονείς της είχαν προηγούμενους αποτυχημένους γάμους, και συνολικά η οικογένεια περιείχε τα παιδιά τριών γάμων Η Βιρτζίνια, σε ένα απ’ τα γράμματά της, αποκάλυψε τη σεξουαλική κακοποίηση που δέχτηκε από τον ετεροθαλή αδερφό της, Τζέραλντ Ντάκγουορθ. Σύμφωνα με τον ανιψιό και βιογράφο της, Κουέντιν Μπελ, ο Τζέραλντ κακοποιούσε και την άλλη αδερφή τους, Βανέσα. Ούτε η Βιρτζίνια, ούτε η Βανέσα αποκάλυψαν τη συμπεριφορά του αδερφού τους.Μετά από πολλά χρόνια, τόλμησε η Βιρτζίνια να αναφερθεί στη δραματική της εμπειρία.

Ο θάνατος της μητέρας της και η αρχή της κακοποίησης

Το 1895, όταν η Βιρτζίνια ήταν 13 ετών, πέθανε η μητέρα της. Η Γουλφ, αργότερα, περιέγραψε τον θάνατο ως τη «χειρότερη καταστροφή που μπορούσε να συμβεί».Τότε, ξεκίνησε η συστηματική σεξουαλική κακοποίηση και από τον άλλο ετεροθαλή αδερφό της, τον Τζορτζ. Πρέπει να διήρκεσε μέχρι το 1904, όταν πέθανε κι ο πατέρας της. Όλη αυτή την περίοδο, η Βιρτζίνια πάθαινε συχνά νευρικούς κλονισμούς. Μετά τον θάνατο του πατέρα της, αναγκάστηκε να μπει σε ίδρυμα, όπου έμπαινε και έβγαινε όλη της τη ζωή.

Ο σύζυγος και η ερωμένη της

Η Γουλφ κατάφερε να συνεχίσει τη ζωή της, παρά το ψυχολογικό τραύμα της κακοποίησης και την εύθραυστη ψυχολογικής της υγεία. Παντρεύτηκε τον Λέοναρντ Γουλφ στις 10 Αυγούστου του 1912.Με τον Λέοναρντ έζησε τις πιο χαρούμενες στιγμές της ζωής της. Η συγγραφέας περιγράφει μία απολύτως υγιή σχέση με τον σύζυγό της, αν και οι εμπειρίες που είχε μέχρι τότε, ήταν τραυματικές. Βέβαια, δεν έλειπαν και οι εξωσυζυγικές σχέσεις. Οι Γουλφ ανήκαν σε έναν κύκλο διανοούμενων, που ονομαζόταν «Ομάδα Μπλούμσμπουρι». Η ομάδα είχε μία «χαλαρή» άποψη γύρω απ’ τα σεξουαλικά θέματα και επέτρεπε διάφορες «ατασθαλίες». Μέσω της ομάδας, γνώρισε το 1922 τη συγγραφέα Βίτα Σάκβιλ-Ουέστ, η οποία έγινε ερωμένη της. Θεωρείται ότι, η Γουλφ έγραψε το βιβλίο «Ορλάντο», εμπνευσμένη από την ερωμένη της. Το βιβλίο έχει περιγραφεί ως το «μακρύτερο και πιο μαγευτικό ερωτικό γράμμα στην ιστορία». Ακόμη και όταν τερματίστηκε ο δεσμός της Γουλφ με την Σάκβιλ-Ουέστ, οι δύο γυναίκες έμειναν πολύ καλές φίλες.

Η αυτοκτονία

Η Λουίς ΝτεΣάλβο αναλύει, στο βιβλίο της «Βιρτζίνια Γουλφ: Οι επιπτώσεις της σεξουαλικής κακοποίησης στη ζωή και το έργο της», την άποψή ότι, η οικογένεια της Γουλφ ευθυνόταν για την κατάθλιψη που βασάνιζε τη συγγραφέα. Το πρωί της 18ης Μαρτίου του 1941, σε ηλικία 59 ετών, η Βιρτζίνια Γουλφ περπάτησε μέχρι τον ποταμό Ουζ, λίγο πιο μακριά απ’ το σπίτι της. Όταν έφτασε στις όχθες, άρπαξε μια χούφτα από πέτρες και γέμισε τις τσέπες των ρούχων της. Ατάραχη, μπήκε στο ποτάμι και πνίγηκε. Το σώμα της, παρασυρμένο από τα νερά, βρέθηκε 20 μέρες μετά.Λίγο πριν βγει απ’ το σπίτι της, για την τελευταία βόλτα της ζωής της, είχε γράψει στον άντρα της:

«Αγάπη μου, είμαι σίγουρη ότι τρελαίνομαι πάλι. Νιώθω ότι δε θα αντέξουμε άλλη μία τέτοια κρίση. Αυτή τη φορά δε θα αναρρώσω. Άρχισα πάλι να ακούω φωνές και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Γι’ αυτό θα κάνω αυτό που θεωρώ σωστό για την περίσταση. Μου έχεις προσφέρει τη μεγαλύτερη ευτυχία. (…) Δε νομίζω ότι υπήρξαν ποτέ πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι, μέχρι που ήρθε αυτή η απαίσια αρρώστια. Δεν μπορώ να την πολεμήσω άλλο. Ξέρω ότι καταστρέφω τη ζωή σου κι ότι, αν δεν είχες εμένα να φροντίζεις, θα μπορούσες να δουλέψεις. Και θα τα καταφέρεις. Βλέπεις, δεν μπορώ να γράψω σωστά. Δεν μπορώ να διαβάσω. Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι σου χρωστάω όλη τη ευτυχία της ζωής μου. Ήσουν τόσο υπομονετικός μαζί μου και τόσο καλός. Θέλω να το πω αυτό –όλοι το ξέρουν. Αν μπορούσε να με σώσει κάποιος, αυτός θα ήσουν εσύ. Με έχουν εγκαταλείψει όλα, εκτός από τη σιγουριά μου για την καλοσύνη σου. Δεν μπορώ να καταστρέφω τη ζωή σου άλλο. Δε νομίζω ότι δύο άνθρωποι θα μπορούσαν να είναι πιο χαρούμενοι από εμάς. Β.».

για περισσότερες πληροφορίες βρείτε εδώ.

Στην τυπική μαθηματική λογική, η έννοια θεώρημα μπορεί να ερμηνευθεί ως μια μαθηματική πρόταση που μπορεί να παραχθεί σύμφωνα με τους συμπερασματικούς κανόνες ενός συγκεκριμένου τυπικού συστήματος. Οι προτάσεις μιας θεωρίας όπως εκφράζονται σε μια τυπική γλώσσα ονομάζονται τα στοιχειώδη θεωρήματά της, και λέγεται ότι είναι αληθή.

Η βασική ιδιότητα των θεωρημάτων είναι ότι παράγονται χρησιμοποιώντας ένα πεπερασμένο σύνολο από συμπερασματικούς κανόνες και αξιώματα χωρίς επιπλέον υποθέσεις. Αυτό δεν έχει να κάνει με τη σημασιολογία της γλώσσας: η έκφραση που προκύπτει από μια παραγωγή είναι συντακτική συνέπεια όλων των εκφράσεων που προηγούνται. Στα μαθηματικά, η παραγωγή ενός θεωρήματος ερμηνεύεται συχνά ως απόδειξη της αλήθειας της έκφρασης που προκύπτει, αλλά διαφορετικά παραγωγικά συστήματα μπορούν να δώσουν άλλες ερμηνείες, ανάλογα με το νόημα των κανόνων παραγωγής.

Οι αποδείξεις των θεωρημάτων έχουν δυο μέρη, που λέγονται υποθέσεις και συμπεράσματα. Η απόδειξη ενός μαθηματικού θεωρήματος είναι ένα λογικό επιχείρημα που επιδεικνύει ότι τα συμπεράσματα είναι αναγκαία συνέπεια των υποθέσεων, με την έννοια ότι αν οι υποθέσεις είναι αληθείς, τότε και τα συμπεράσματα πρέπει επίσης να είναι αληθή, χωρίς περαιτέρω υποθέσεις. Η έννοια του θεωρήματος είναι επομένως θεμελιωδώς συμπερασματικά, σε αντίθεση με την έννοια μιας επιστημονικής θεωρίας, η οποία είναι εμπειρική

πηγή

Ένας σωστός κωδικός ασφαλείας πρέπει να περιέχει όλα τα παρακάτω

• πεζούς λατινικούς χαρακτήρες,

• κεφαλαίους λατινικούς χαρακτήρες

• αριθμούς

• σύμβολα @ # $ % . ^ &

Επίσης, πρέπει να είναι τουλάχιστον 12 χαρακτήρες σε μέγεθος.

Μία μέθοδος για τη δημιουργία καλών κωδικών είναι η εξής:

Επιλέγουμε μία πρόταση που μας αντιπροσωπεύει, και παίρνουμε τα αρχικά, ως συνδυασμό κεφαλαίων και πεζών. Προσθέτουμε έναν σχετικό αριθμό

πχ I am a happy girl + είμαι 13 ετών–> IaahGirl13

My favorite book is to kaplani ths vitrinas + το διάβασα το 2016 –> MfbiKaplani16

In 2016 I went to Trikala –> I2016IwtTrikala

Στην συνέχεια προσθέτουμε 2 ή περισσότερα σύμβολα, ίδια ή διαφορετικά μεταξύ τους:

IaahGirl#13#

MfbiKaplani$16$

I!2016!IwtTrikala

Για να μην έχουμε τον ίδιο κωδικό σε διαφορετικές υπηρεσίες, από κάθε υπηρεσία επιλέγουμε τα αρχικά γράμματα (αν πρόκειται για σύνθετη λέξη, π.χ. F, B για το FaceBook) ή το πρώτο γράμμα αν είναι μια λέξη (Τ για Twitter, Y για Yahoo, Η για Hotmail, G για Google) ή τα αρχικά αν είναι αρκτικόλεξο (π.χ. s, c, h αν είναι sch) και τα συνδέουμε με το πρώτο κομμάτι.

Έτσι, από το κομμάτι IaahGirl#13# έχουμε τους εξής κωδικούς:

για το Facebook: IaahGirl#13#FB

Για το Google: IaahGirl#13#G

Για το sch: IaahGirl#13#sch

και πάει λέγοντας.

Με αυτόν το τρόπο έχουμε δημιουργήσει τρεις διαφορετικούς, δύσκολους κωδικούς, αλλά εύκολους για να τους θυμόμαστε, για τις υπηρεσίες που χρησιμοποιούμε.

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε εδώ.