• Κυρία, έλα να δεις!
• Ένα περίεργο πλάσμα στην αυλή!
• Τι μπορεί να είναι;
• Μήπως ακρίδα;
• Είναι πράσινο.
• Είναι παράξενο.
• Μην το σκοτώσεις!
• Έχει ζωή!
• Ωχ, κουνιέται!
• Μας κοιτάζει.
• Εγώ ξέρω τι είναι: το αλογάκι της Παναγίας! Το αγαπώ το αλογάκι της Παναγίας, Κυρία!
• Προχωράει πάλι.
• Μην το πατήσεις!
• Πρόσεχε!
• Να το πάρουμε από εδώ να μην το πατήσουμε!

Η Κυρία πήγε να το πάρει με προσοχή, λέγοντάς του λόγια αγάπης για να μην φοβάται και με σκοπό να καλλιεργηθεί στο κάθε παιδί η έννοια του δικαιώματος για ζωή από όλα τα πλάσματα της γης. Τότε συνέβη κάτι απίστευτα σημαντικό: το παράξενο αυτό πλάσμα σήκωσε τα μπροστινά του άκρα. Τότε ακούστηκε η φωνή ενός παιδιού:

• Λέει στοπ, δεν έχεις το δικαίωμα, δεν στο επιτρέπω!
• Ναι όπως λέμε εμείς!
• Είναι σαν εμάς!

Και με αυτόν τον βιωματικό τρόπο, που έγινε τόσο ομαλά η σύνδεση φύσης – παιδιού, το κάθε παιδί διαπίστωσε πως, κάθε έμβιο ον έχει δικαίωμα να αυτοπροστατεύεται και να που ένα τόσο δα μικρό πλασματάκι μάς υπενθύμισε τον σκοπό της ίδιας της ζωής. Τα παιδιά συνέδεσαν την οριοθέτηση που έχουμε θέσει ως σημείο αναφοράς που ασφαλίζει τον προσωπικό μας κύκλο με τον προσωπικό κύκλο αυτού του εντόμου.

Υγ1: εάν κάποιος Γονιός γνωρίζει το όνομα του εντόμου, ας μας γράψει στα σχόλια!

Υγ2: στη φωτογραφία έχει αποτυπωθεί η στάση “στοπ, δεν έχεις το δικαίωμα”!