Φλεβάρης ~ κουτσοφλέβαρος!

Αδράξαμε την ευκαιρία του κουτσού Φλεβάρη για να μιλήσουμε για τα άτομα με αναπηρίες.

Όπως λοιπόν ο Φεβρουάριος, έτσι και κάποιοι άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και παιδιά, είτε γεννιούντα με αναπηρίες, είτε αποκτούν αναπηρίες μετά από κάποιο ατύχημα ή αρρώστια. Στην αρχή,τα παιδιά γελούσαν κι έκαναν ότι δεν μπορούν να περπατήσουν, να μιλήσουν, να δουν, να ακούσουν. Μιλώντας για τα άτομα αυτά και το πως πρέπει να φερόμαστε απέναντί τους, ειπώθηκαν διάφορες εμπειρίες των παιδιών από συγγενείς που χτύπησαν σε τροχαίο και που είτε έμειναν κατάκοιτοι για μεγάλο χρονικό διάστημα, είτε χρησιμοποιούσαν πατερίτσες, είτε έμειναν ανάπηροι. Τα παιδιά άρχισαν να σοβαρεύουν και να ακούν με προσοχή αυτά που λέγαμε.

Μιλήσαμε για τους κωφούς.Κλείσαμε τα αυτιά μας και προσπαθήσαμε να εκτελέσουμε οδηγίες.Δεν τα καταφέραμε γιατί δεν ακούσαμε τις οδηγίες. “Και πως καταλαβαίνουν τότε;” ήταν μια αυθόρμητη ερώτηση. Τότε μιλήσαμε για τη Νοηματική γλώσσα. Είδαμε στο internet ειδήσεις στη νοηματική και τα παιδιά θυμήθηκαν ότι το είδαν και στη δική τους τηλεόραση, στο σπίτι. Προσπαθήσαμε να δώσουμε οδηγίες με νοήματα, και κάτι καταφέραμε!

Είπαμε ότι αν κάποιος είναι κωφός εκ γενετής, είναι πολύ δύσκολο και να μιλάει γιατί δεν έχει ακούσματα της γλώσσας!

Τελικά είναι πολύ δύσκολο να είσαι κωφός!

Μιλήσαμε για τους τυφλούς, τους ειδικά εκπαιδευμένους σκύλους-οδηγούς, το “λευκό μπαστούνι” και τα κίτρινα πλακάκια στα πεζοδρόμια. Κλείσαμε τα μάτια και προσπαθήσαμε να βρούμε το κουβαδάκι με τους μαρκαδόρους μας, την πόρτα της αποθήκης, τον κολλητό μας φίλο….

…δεν τα καταφέραμε.

Μπορούν να διαβάσουν βιβλία οι τυφλοί;  Μπορούν να γράψουν γράμματα; Η απάντηση των παιδιών ήταν ένα δυνατό “Όχι”! Όταν όμως τους απαντήσαμε ότι μπορούν, απόρησαν! “πως;;;”

Μιλήσαμε λοιπόν για το σύστημα γραφής των τυφλών, τη γραφή Braille. Ψηλαφίσαμε χαρτιά γραμμένα στη γραφή braille, και προσπαθήσαμε να καταλάβουμε τι μπορεί να έλεγαν…

…δεν τα καταλάβαμε! Αλλά οι τυφλοί τα καταλαβαίνουν! Οπότε μπορούν και να διαβάσουν και να γράψουν! Κάποια παιδιά παρατήρησαν ότι τέτοιες τελείες υπάρχουν και στο ασανσέρ του σπιτιού τους!

Θέλετε να γράψουμε στον πίνακα τη λέξη μαμά και με γράμματα και με σύμβολα της γραφής braille;; Και το κάναμε…

…μετά το έγραψαν και τα παιδιά στο χαρτί τους. Κάποια ζήτησαν να γράψουν και το όνομά τους στη γραφή αυτή.

Βγήκαμε στο πεζοδρόμιο, είδαμε τα κίτρινα πλακάκια,κλείσαμε τα μάτια και προσπαθήσαμε να περπατήσουμε πάνω τους.

Τελικά, το να είσαι τυφλός είναι εξίσου δύσκολο με το να είσαι κωφός!

Μιλήσαμε και για ανάπηρους που κινούνται με αναπηρικό καροτσάκι (κάποιο παιδί ανέφερε τον Σόιμπλε!!!), για τις ράμπες στα πεζοδρόμια και στα κτίρια! Μιλήσαμε γι’αυτούς που παρκάρουν πάνω ή μπροστά στις ράμπες και είδαμε ότι είναι λάθος!

Μετά από το θέμα αυτό, η αντίδραση των παιδιών όταν μιλούσαμε για αναπηρίες ήταν πολύ διαφορετική από τα γέλια που επικράτησαν στην αρχή του θέματος!