Το νέο πρόγραμμα των εργαστηρίων δεξιοτήτων και της θεματικής ενότητας : κοινωνική συναίσθηση κι ευθύνη, ξεκίνησε με την αρχή του νέου έτους. Ένα πρόγραμμα του ΟΚΑΝΑ , με στόχο την κατανόηση της διαφορετικότητας των ανθρώπων, την ενδυνάμωση της ενσυναίσθησης και του αλληλοσεβασμού.

Στο πρώτο εργαστήριο τα ίδια τα παιδιά έβαλαν τους κανόνες τους οποίους δεσμεύτηκαν να τηρούν κατά τη διάρκεια του προγράμματος κι αποφάσισαν να τους δώσουν  το σχήμα ενός πολύχρωμου λουλουδιού.

 

Χορέψαν στο ρυθμό του τραγουδιού, “Αν όλα τα παιδιά της γης”, έγινε συζήτηση για το νόημα των στίχων του και το ζωγράφισαν έτσι όπως ένιωθε το καθένα.

Στο δεύτερο εργαστήριο μια υπέροχη έκπληξη περίμενε τους μικρούς μαθητές. Με το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού, μέσα από διαδρομές και συνεργασία των ομάδων, τα παιδιά έπρεπε να φτάσουν στον θησαυρό που ήταν κρυμμένος στο σχολείο μας. Κάθε καρτέλα οδηγούσε  την επόμενη ομάδα όλο και πιο κοντά στο στόχο. Κι αφού οι καρτέλες χάραζαν τη διαδρομή και οδηγούσαν τα παιδιά να ψάξουν σε διάφορα σημεία του σχολείου…

στο τέλος, η τελευταία καρτέλα τους οδήγησε στο θησαυρό που ήταν …Η ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑ ΜΑΣ!!!!

Η βασιλόπιτα μας κόπηκε, μοιράστηκε σε όλους και η Αναστασία ήταν η τυχερή του φλουριού!!!

Μέσα από ομαδικά παιχνίδια, με τρόπο ευχάριστο, τα παιδιά κατάλαβαν πως κανένας δεν είναι ίδιος με τον άλλον, αποδέχτηκαν τη δική τους διαφορετικότητα αλλά και τη διαφορετικότητα του άλλου. Χωρισμένα σε δυο ομάδες έπρεπε να περάσει η μια ομάδα ανάμεσα  από την άλλη , χωρίς άγγιγμα, παίζοντας εντελώς αντίθετους ρόλους π.χ. η μια ομάδα αρκούδες με βήματα βαριά και η άλλη μελισσάκια με μικρά φτερουγίσματα ή χαρούμενοι και λυπημένοι άνθρωποι κ.τ.λ.

Παρακολούθησαν εικόνες από δωμάτια παιδιών από διαφορετικές χώρες του κόσμου και έκαναν συγκρίσεις ανάμεσα σε πλούσια δωμάτια και πολύ φτωχά…

έπειτα ζωγράφισαν το δικό τους δωμάτιο, κατανοώντας έτσι τη δική τους πραγματικότητα και τη διαφορετικότητα των άλλων…

Η φιλία είναι πολύ σημαντική για τους ανθρώπους κι από τα παιδιά μπορείς να ακούσεις τις πιο εκπληκτικές τοποθετήσεις.

Στο ερώτημα , γιατί χρειάζομαι τους φίλους;;; απάντησαν:

Για παρέα, για να παίζουμε μαζί, για να περνάμε ωραία, για να είμαστε σαν οικογένεια, για να ζωγραφίζουμε παρέα, για να δείχνουμε την αγάπη, για να βοηθάμε ο ένας τον άλλον…

Αν δεν είχες κανέναν φίλο πως θα ένιωθες;;;

Λύπη, στενοχώρια, ντροπή, θυμό, μοναξιά…

Τί θα ζωγράφιζες για τον φίλο σου ώστε να του δείξεις πως νιώθεις γι αυτόν;;;

Παρακολουθήσαμε το υπέροχο παραμύθι ” του σχοινιού τα μανταλάκια” και η συζήτηση έγινε ακόμη πιο ενδιαφέρουσα…

κι επειδή μας αρέσουν πολύ τα παιχνίδια παίξαμε κι εμείς με τα μανταλάκια του σχολείου μας…