Του Ιάσονα Μισιρλάκη, Γ2
Ίσως ο ρατσισμός να φώλιασε μέσα στα σπίτια μας λόγω της κρίσης – οικονομικής, αλλά και κοινωνικής. Ξεχάσαμε να είμαστε άνθρωποι και συνάνθρωποι. Στις οικογένειές μας έπαψε ο διάλογος. Ο έφηβος είναι τόσο ευάλωτος ώστε να δεν μπορεί να ζυγίσει τι είναι σωστό και τι λάθος, συχνά παρασύρεται από «συμμορίες» και κάποτε φέρεται αποτρόπαια.
Στο σχολείο και γενικά στο κοινωνικό περιβάλλον όλοι μοιράζονται στους «καθώς πρέπει» και στους «διαφορετικούς».
Παρόλα αυτά, αντί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, παραβλέπεται. Η εκπαίδευση περιορίζεται στα τυπικά, «να προλάβουμε» την ύλη, τις εξετάσεις, αλλά τελικά πολλοί έφηβοι της γενιάς μου δε μαθαίνουν να είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
