Το λαβωμένο περιστέρι

 

από τη μαθήτρια Παπαδοπούλου Σοφία, Α4

 

….Ω!Θεέ, στείλ’ τους την ειρήνη σου

ώστε να γνωρίζουν πως κάποιος νοιάζεται

 

Πετά και χάνεται στ’ ουρανού τις άκρες

σε μια γωνιά του κουρνιάζεται , πόση ομορφιά και πόσες χάρες!

 

Δεν είναι εύκολο τα φτερά του ν’ ανοίξει,

δε θέλει πολύ τους άχαρους να ξοργίσει

 

η ζωή του Οδύσσεια,

πάει και χάνεται με μια μόνο τους συνήθεια

 

και κει με θεία μορφή στέκεται

και με γλυκιά φωνή και με αθώα λαλιά

αρχίζει ν’ απαγγέλνει:

 

Τι’ μια εγώ για έναν άνθρωπο;

Δε με υπολογίζει

με προσπερνά αδιάφορος

η δουλειά του μόνο να κυλίσει

 

Τις σκηνές και τα λόγια τούτα

το περιστέρι μ’ αφηγούνταν

και δείχνοντάς μου την ίδια τη ζωή

καταλαβαίνω καλύτερα τι υπονοεί…

 

από τη μαθήτρια Παπαδοπούλου Σοφία, Α4

 

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση