Μαρτυρία της δασκάλας του

Ιστορίες bulling:Το παιδί που δεν είχε όνομα

          Για πολλά χρόνια δεν είχε όνομα. Τον φώναζαν με παρατσούκλια. Το αγόρι που μεγάλωσε σε ίδρυμα και ήρθε στην Ελλάδα στα πέντε του χρόνια βίωσε το bullying από πολύ μικρή ηλικία. Περιθωριοποιήθηκε από συμμαθητές, δασκάλους, ακόμη και από γονείς. Έπεσε θύμα χλευασμού και απόλυτης απομόνωσης. Η δασκάλα που τον ανέλαβε για δύο χρόνια σε δημοτικό σχολείο της Αττικής περιγράφει στο in.gr τις καταστάσεις που βίωνε το παιδί, την βελτίωση που σημείωσε όταν κάποιος ασχολήθηκε σοβαρά μαζί του και την τραγική εξέλιξη που είχε.

«Τα παιδιά είναι πολύ σκληρά, δεν συγχωρούν ατέλειες, δεν συγχωρούν τη διαφορετικότητα. Φαινόμενα σχολικής βίας υπήρχαν πάντα. Απλά τώρα ο όρος έχει γίνει της μόδας» εξηγεί η δασκάλα.
«Η πρώτη μου επαφή με τον σχολικό εκφοβισμό ήρθε τον πρώτο χρόνο που ξεκίνησα να δουλεύω ως δασκάλα. Και ήταν και το πιο ακραίο περιστατικό που έχω δει. Το παιδάκι αυτό βίωνε εκφοβισμό όχι μόνο από τους συμμαθητές του, αλλά και από τους δασκάλους και από τους γονείς. Ήταν ένα παιδί πάρα πολύ περιθωριοποιημένο. Είχε μεγαλώσει σε ίδρυμα και υιοθετήθηκε από Έλληνες γονείς. Πέρασε πολύ δύσκολες καταστάσεις στο ίδρυμα και δεν μπορούσε να προσαρμοστεί εύκολα» λέει η δασκάλα του.
«Ο δάσκαλος στο σχολείο που πήγε δεν είχε προλειάνει καθόλου το έδαφος, κάτι που δεν βοήθησε στην ένταξη του. Όταν ήρθε σε εμάς δεν είχε όνομα. Τον φώναζαν με παρατσούκλι. Οι δάσκαλοι δεν ήθελαν να αναλάβουν την τάξη που ήταν αυτό το παιδί. Εγώ τον πρώτο χρόνο ως αναπληρώτρια ανέλαβα την τάξη που δεν ήθελε κανείς. Οι σχολικοί σύμβουλοι δεν ήξεραν πώς να το διαχειριστούν. Οι γονείς έλεγαν στα παιδιά τους να μην κάνουν παρέα μαζί του και οι δικοί του γονείς ντρέπονταν να έρθουν στο σχολείο» συνεχίζει.
«Το παιδί ήταν πάρα πολύ ανήσυχο και δημιουργούσε συνέχεια προβλήματα. Δεν είχε παρέες, δεν το ήθελε κανείς και προσπαθούσε να αποσπάσει την προσοχή με κάθε τρόπο. Στην προκειμένη περίπτωση αυτό που ήθελε το παιδάκι ήταν αγάπη. Εμείς τα δύο χρόνια που περάσαμε μαζί ήταν πολύ καλά και το παιδί έδειξε σημαντική εξέλιξη. Το είχαμε αγκαλιάσει. Τον βάλαμε σε παρέες, μιλούσαμε συνέχεια με τα παιδιά για την διαφορετικότητα. Εκπονούσαμε προγράμματα ειδικά με ενημέρωση γονέων, με επικοινωνία με τους σχολικούς συμβούλους» σημειώνει η δασκάλα του.
Τα πράγματα, ωστόσο, δεν εξελίχθηκαν καλά στην συνέχεια, όταν το παιδί έφυγε από το προστατευμένο περιβάλλον που είχε δημιουργηθεί στο δημοτικό και προχώρησε στο γυμνάσιο. «Άλλαξε πολλά σχολικά περιβάλλοντα, ανέπτυξε παραβατική συμπεριφορά και τελικά η κατάληξη του παιδιού δεν ήταν καλή» αναφέρει.
?Κική Μαργαρίτη
Newsroom ΔΟΛ