Σήμερα το Σχολείο μας τίμησε τη μνήμη των Πατέρων των Γραμμάτων, των τριών Ιεραρχών, πηγαίνοντας εκκλησία και παρακολουθώντας την ομιλία που ετοίμασε Ο κ. Kυριακόπουλος Χρήστος συνοδευτικά με ένα βίντεο για την ζωή και το έργο των τριών Ιεραρχών .στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων .
ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ
ΤΡΙΤΗ 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2024
Γιορτάζουμε σήμερα και τιμούμε τρεις αθάνατες μορφές, που φωτίζουν την ιστορία των ελληνικών γραμμάτων. Το Βασίλειο το Μέγα. το Γρηγόριο το Ναζιανζηνό και τον Ιωάννη το Χρυσόστομο.
Η γιορτή που γίνεται κάθε χρόνο προς τιμήν τους εκτός από το θρησκευτικό της χαρακτήρα είναι παράλληλα γιορτή των ελληνικών γραμμάτων. Γι’ αυτό όλη η σπουδάζουσα νεολαία της πατρίδας μας από τους μαθητές των δημοτικών σχολείων μέχρι τους φοιτητές των πανεπιστημίων τιμά και γιορτάζει τη μνήμη των οικουμενικών δασκάλων.
Παρόλο που ο καθένας τους έχει ιδιαίτερη γιορτή μέσα στο έτος, καθιερώθηκε από το 1100, επί αυτοκράτορα Βυζαντίου Αλεξίου Κομνηνού, να γιορτάζονται και οι τρεις μαζί γιατί μαζί αγωνίστηκαν για τη διάσωση και διάδοση του χριστιανισμού.
Και οι τρεις ήταν πρώτοι σ’ όλες τις σχολές που φοίτησαν, αποδείχτηκαν άριστοι όπου κι αν διαγωνίστηκαν. Τόσο διακρίθηκαν για τις σπουδές τους ώστε και οι τρεις μπορούσαν να διδάξουν αμέσως ως καθηγητές στις ίδιες σχολές απ’ όπου αποφοίτησαν. Στάθηκαν θαρραλέοι μπροστά στο δίκαιο και πρωτοπόροι σε κάθε ανθρωπιστική δραστηριότητα. Έμειναν ανυποχώρητοι μπροστά στους εχθρούς της χριστιανικής πίστης και στις αυθαιρεσίες και πιέσεις των ισχυρών της εποχής εκείνης.
Ο Μ. Βασίλειος εξάλλου άφησε πίσω του ένα τεράστιο έργο που σήμερα έχει μεταφραστεί στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες και είναι περιζήτητο. Επίσης οι επιστολές του Βασιλείου 366 αποτελούν το σπουδαιότερο μέρος του συγγραφικού του έργου. Σ’ αυτές διακρίνουμε τα πνευματικά προτερήματα του Βασιλείου, το ήθος την ειλικρίνεια και την βαθιά αγάπη που αισθανόταν για τον άνθρωπο.
Αιώνιο παράδειγμα φιλανθρωπίας, γίνεται η μεγάλη φτωχούπολη του Βασιλείου όπου έβρισκαν περίθαλψη και φαγητό οι οι κατατρεγμένοι της ζωής: οι φτωχοί, οι άρρωστοι, τα ορφανά και οι γέροι. Η συντήρηση της ” Βασιλειάδας” γίνεται από τα έσοδα της επισκοπής, τις δωρεές και το μισθό του Βασιλείου, που αναγκάζεται πολλές φορές να τρώει ξερό ψωμί και χόρτα, για να του περισσεύουν χρήματα για τη “Βασιλειάδα”.
Εκείνο όμως που ενδιαφέρει περισσότερο είναι οι εύστοχες παιδαγωγικές αντιλήψεις, πολλές από τις οποίες ισχύουν και σήμερα. Έτσι σε κάποιο σημείο του έργου του τονίζει ότι το μάθημα που γίνεται βίαια δεν παραμένει στη ζωή του παιδιού σε αντίθεση μ’ αυτό που γίνεται με ευχάριστο τρόπο.
Ακόμα στη μόρφωση των ανθρώπων μεγάλη επίδραση ασκεί και το περιβάλλον του, γι’ αυτό ακριβώς λέει ο Μ. Βασίλειος πρέπει να προσέχουμε τις συναναστροφές των παιδιών μας.
Δίπλα στο Μ. Βασίλειο ανδρώθηκε ο Γρηγόριος ο οποίος για τη μεγάλη του θεολογική μόρφωση τη ρητορική του ικανότητα και τη συγγραφική του βαθύτητα, ονομάστηκε θεολόγος.
Στο έργο του διακρίνουμε μια μεγάλη προσήλωση στο καθήκον και στην αγάπη. Αν όλοι οι άνθρωποι αγαπούσαν και αγαπιόντουσαν, έλεγε, δεν θα υπήρχαν κακίες στον κόσμο. Εκείνο όμως που ανεβάζει το Γρηγόριο στο βάθρο του Διδασκαλείου είναι οι ιδέες του για την παιδεία, την οποία θεωρεί ως το πρώτο αγαθό του ανθρώπου. Λέει χαρακτηριστικά : “έχω τη γνώμη πως έχει γίνει παραδεκτό απ’ όλους τους λογικούς πως η παιδεία κατέχει την πρώτη θέση ανάμεσα στα ανθρώπινα αγαθά”.
Τέλος ο Ιωάννης αναδείχτηκε έξοχος ρήτορας και μαζί ο μεγαλύτερος εκκλησιαστικός συγγραφέας της ορθοδοξίας. Είχε μια πρωτοφανή και υπέροχη ευγλωττία για την οποία πήρε το τιμητικό τίτλο Χρυσόστομος. Όταν μιλούσε, συνάρπαζε και μάγευε τα πλήθη με το χείμαρρο των θείων λόγων του. Είχε πλούσια φιλανθρωπική δράση και αυστηρή προσήλωση στο δίκαιο και την αλήθεια.
Όταν έγινε Πατριάρχης, αγωνίστηκε με πάθος για την εξυγίανση των πραγμάτων της εκκλησίας και την ανάπτυξη της φιλανθρωπικής ιδέας. Η φιλαργυρία και η πλεονεξία είναι κατά το Χρυσόστομο φοβερές αμαρτίες που φθείρουν την ψυχή. Για αυτό έλεγε συχνά : “Ουδείς φιλόχρυσος εγένετο φιλόχριστος”. Στιγμάτιζε ακόμη τους πλούσιους, διότι έκαναν κακή χρήση του πλούτου τους, ενώ το 80 % των κατοίκων της Αντιόχειας πεινούσε. Δεν μπορείς να ισχυρίζεσαι, έλεγε, ότι αγαπάς το Θεό, όταν αδιαφορείς για τον διπλανό σου. Απ΄ όλα τα γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν το χριστιανό, το σπουδαιότερο είναι η αγάπη και η αλληλοβοήθεια, τόνιζε. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή, επιμονή και υπομονή στην αγωγή των παιδιών.
Αυτοί ήταν – με λίγα λόγια- οι Τρεις Ιεράρχες και αυτή υπήρξε η ζωή και το έργο τους. Μια ζωή αφιερωμένη στο Θεό και ένα έργο δοσμένο για τη διάδοση και στερέωση του χριστιανισμού και κυρίως για την ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου.
Ας τιμήσουμε λοιπόν την ιερή τους μνήμη, και ταπεινά ας τους ανάψουμε το κερί της ευλάβειας και του θαυμασμού μας γι αυτά που μας έδωσαν γι’ αυτά που μας δίνουν γι’ αυτά που θα δίνουν.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!
Χρήστος Κυριακόπουλος
