«Μια εικόνα, χίλιες λέξεις», συνηθίζεται να λέγεται… και όχι άδικα!
Αγαπημένοι μας μαθητές,
Τόσα χρόνια περάσαμε μαζί στο αγαπημένο μας σχολείο. Να όμως που ήρθε η στιγμή να αποχωριστούμε…
Με αφορμή τον παραπάνω (εικόνα εξώφυλλου) γνωστό τίτλο του καλοδουλεμένου βιβλίου του Λέο Μπουσκάλια, σας αφιερώνουμε τις δικές του ( που είναι και δικές μας) σκέψεις αγάπης, στον καθένα σας ξεχωριστά και σ’ όλους μαζί…
Να ζεις: να κάνεις λάθη, να πέφτεις, να ξανασηκώνεσαι, να αναρωτιέσαι, να βιώνεις νέες εμπειρίες, να αναθεωρείς…
Ν’ αγαπάς: πάντα να αγαπάς, γιατί ζωή χωρίς αγάπη είναι μισή ζωή. Το ιδανικότερο; Να αγαπάς και να αγαπιέσαι ταυτόχρονα.
Να μαθαίνεις: όλα είναι εμπειρίες και όλα είναι γνώση…
Μην λησμονείτε… η ζωή είναι μικρή και είναι θλιβερό να την σπαταλάμε δεξιά κι αριστερά για πράγματα ανούσια και όχι για τα σημαντικά, δηλαδή γι αυτά που μας κάνουν ευτυχισμένους κι ολοκληρωμένους…
Πρέπει να παίρνουμε το μέλλον στα χέρια μας και να μην αφήνουμε τον καιρό να περνάει έτσι, άχρωμα, άγευστα. Εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να δίνουμε χρώμα και γεύσεις και όχι να περιμένουμε από κάποιον άλλον να το κάνει για εμάς, όσο σημαντικό κι αν θεωρούμε αυτόν τον «άλλον».
Δεν πρέπει να στηρίζουμε την ευτυχία μας στους άλλους, ούτε να εξαρτάται η διάθεσή μας από τη δική τους.
«Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να κάνεις τον εαυτό σου τον σπουδαιότερο, τον πιο θαυμάσιο, τον πιο αξιαγάπητο άνθρωπο του κόσμου, γιατί αυτό θα δώσεις και στα δικά σου παιδιά μεθαύριο αλλά και σε όλους όσους συναντάς…!!!»
Να ζεις, ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις…
Στο καλό παιδιά, να θυμάστε πάντα το σχολείο σας(μας)!
Ο Διευθυντής και ο Σύλλογος Διδασκόντων του Σχολείου.
