«Φυντάνι ελιάς στενόφυλλης μες στην αυλή μου ανθούσε,
χλωρόφλουδο, ολοφούντωτο, χοντρό όπως ένας στύλος.
Κι ολόγυρά της έχτισα μια κάμαρα (Οδύσσεια, ψ 145-146)»

Ο παλιός Οδυσσέας ο Έλληνας ευ «πολλών ανθρώπων  είδεν άστεα και νόον έγνω…» Μ’ αυτή του την απάντηση κέρδισε τη δοκιμασία της αναγνώρισης.

Ο νεότερος Οδυσσέας ο ποιητής θα υπογραμμίσει τη σημασία της ελιάς στην ιστορία του Έλληνα  πως «…εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις».

 Τα παιδιά μας μαγεμένα απ’ τα ωραία αυτά παραμύθια καταλαβαίνουν την αξία του ελαιόλαδου που αποτελεί τη βάση της Μεσογειακής διατροφής.  Κι η μαγεία κορυφώνεται όταν μπαίνουν στις κουζίνες να μαγειρέψουν μ’ αυτό το μαγικό φίλτρο που είναι φάρμακο για το σώμα αλλά και την ψυχή. Όταν στρώνεται το τραπέζι της χαράς με τα καλούδια που ετοίμασαν τα παιδικά χεράκια, το λάδι κατακτά με την απαράμιλλη γεύση του τις αισθήσεις κι η ψυχή είναι έτοιμη να πανηγυρίσει.

Αυτό το τραπέζι της χαράς στρώθηκε, την Πέμπτη 21 Μαρτίου 2019, μέσα στην αίθουσα της Δ΄ τάξης. Ήταν ένα project στα πλαίσια του μαθήματος της γλώσσας που εκτελέσθηκε από τους μικρούς μαθητές της Δ’ τάξης  υπό την καθοδήγηση της δασκάλας τους κ. Ε. Καλαβριώτου.