11 Δημοτικό Ευόσμου

Ο Μύθος, το όνειρο και η πραγματικότητα

20 Μαρτίου, 2009 11ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΕΥΟΣΜΟΥ

Ο Μύθος, το όνειρο και η πραγματικότητα

Η εκπαιδευτική μας επίσκεψη στην Ιορδανία (προδημοσίευση)

Ιορδανία. Χώρα γεωγραφικά κοντινή ,αλλά κάπου χαμένη και απόμακρη στο ιδεατό μας πεδίο. Χώρα που μας έφερνε αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα στη σκέψη της . Αμμάν, Γέρασα, όρος Νέβο, Νεκρά θάλασσα, Πόλη της Πέτρας, λέξεις γεμάτες μυστήριο στα όρια του μύθου. Από τη μια η μαγεία ενός ανατολίτικου παραμυθιού με όλα του τα στοιχεία σε κίνηση και από την άλλη το άγνωστο, το ξένο, το μακρινό, το διαφορετικό. Και όσο το κουβεντιάζαμε τόσο φούντωνε μέσα μας η ιδέα του ταξιδιού. Μας ενδιέφερε περισσότερο όχι ο δρόμος προς την «Ιθάκη» αλλά η ίδια η «Ιθάκη». Σιγά σιγά όλα όσα πλάθαμε στη φαντασία μας μετασχηματίστηκαν σε επιθυμία για την πραγματοποίηση του ταξιδιού.

Οι δυσκολίες ήταν μεγάλες. Η ευκαιρία μας δόθηκε μέσω του πολιτιστικού προγράμματος «Στους δρόμους του Μεγάλου Αλεξάνδρου», όπου προέβλεπε και επίσκεψη στην Ιορδανία. Η κινητοποίηση του μικρόκοσμου του σχολείου και της τοπικής κοινωνίας έφερε θετικά αποτελέσματα. Το όνειρό μας θα γινόταν πραγματικότητα! Η σκέψη όλων μας των μαθητών, γονέων και δασκάλων άρχισε να πετάει στα σύννεφα και κυριολεκτικά πετάξαμε σ΄ αυτά, 46 άτομα, με πτήση της Cyprus Airways στις    26/02/09 από Θεσσαλονίκη για Αμμάν, με ενδιάμεση στάση στη Λάρνακα, όπου το πρόγραμμα προέβλεπε διανυκτέρευση. Η επόμενη  πτήση ήταν προγραμματισμένη στις    27/02/09 το βράδυ. Έτσι αξιοποιήσαμε όλη την ημέρα για ξενάγηση στα μνημεία και τα αξιοθέατα της Λευκωσίας. Η συναισθηματική φόρτιση από την ξενάγηση  ήταν αξιοπρόσεχτη, ιδιαίτερα στις περιοχές που μαρτυρούν τη διχοτόμηση του νησιού και τον αγώνα για την απελευθέρωσή της.
Η Κύπρος ως μια χώρα της Ε.Ε. με όλα τα χαρακτηριστικά του δυτικού πολιτισμού, δε μας προδιέθετε για το τι θα  συναντούσαμε την άλλη μέρα. Το βράδυ αναχωρήσαμε στις 22.30΄και ύστερα από 1 ώρα πτήση προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο του Αμμάν.

Διανυκτερεύσαμε   στην πόλη Μάνταμπα (Μαδηβά), μισή ώρα νότια της πόλης Αμμάν. Φιλοξενηθήκαμε από το Νέο Ορθόδοξο σχολείο Μαδηβάς, σε ξενώνα του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, στο χώρο που βρίσκεται ο ναός του Αγίου – Γεωργίου. Ένας ξενώνας απλός, λιτός, δίχως χλιδή, αλλά αρκετό κρύο. Έβρεχε κιόλας. Η ζεστή υποδοχή του παπα-Ιννοκέντιου υπεύθυνου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, για την εκπαίδευση  σε Ισραήλ και Ιορδανία, απάλυνε την ένταση που δημιουργήθηκε προσωρινά.

Ο παπα-Ιννοκέντιος μιλούσε και τα μάτια του πετούσαν σπίθες. Τα λόγια του γεμάτα Ελλάδα. Χωρίς περιττά λόγια, μικρές οι προτάσεις  του, γεμάτες αλήθεια. Συνομιλώντας μαζί του νιώθεις ότι η λέξη Ελλάδα, που για εκατομμύρια Ελληνες ταυτίζεται με την εθνική Επικράτεια, είναι παρούσα στη φιλήσυχη αυτή γειτονιά της Μέσης Ανατολής.

Στο Νέο Ορθόδοξο σχολείο της Μαδηβάς που ο ίδιος δημιούργησε με ιδιωτικά οικονομικά στοιχεία διαχείρισης, αυτοχρηματοδοτούμενο, χωρίς καμιά βοήθεια από πουθενά (Πατριαρχείο-Υπουργείο Παιδείας ), φοιτούν 1.500 παιδιά περίπου, όχι μόνο από την ομώνυμη πόλη, αλλά και από τις γύρω περιοχές ακόμη και από το Αμμάν. Είναι ολοφάνερο το έργο που επιτελείται στο σχολειό, μεταλαμπαδεύοντας στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού και της Ορθοδοξίας στην ευαίσθητη αυτή περιοχή Η αρμονική συνύπαρξη παιδιών διαφορετικών θρησκειών, εθνικοτήτων πολιτισμών και διαφορετικών κοινωνικών στρωμάτων αποδεικνύει περίτρανα ότι τα προβλήματα δεν είναι των λαών και των ανθρώπων .Είναι γενικά μια αξιόλογη προσπάθεια που πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα απ’ όλες τις απόψεις!!

Εντυπωσιάζεται κανείς από το έντονο Ορθόδοξο Χριστιανικό στοιχείο στην πόλη αυτή ( το 10% του πληθυσμού). Ο Ναός του Αγίου Γεωργίου φιλοξενεί στο δάπεδό του τον αρχαιότερο χάρτη της Παλαιστίνης, που χρονολογείται από τον 6ο π.χ αιώνα Όλες οι ονομασίες πάνω στο χάρτη είναι γραμμένες στα ελληνικά. Στην πόλη τα πάντα κυλούσαν αργά, εκνευριστικά αργά. Ήταν μέρος της φιλοσοφίας τους! Η εθνικότητά μας ήταν το διαβατήριό μας για την ομαλή επαφή με τους ανθρώπους. Έλεγες «Γιουνάν» (Έλληνας ) και  τα πάντα γινόταν εύκολα.

Η επίσκεψή μας στην ελληνιστική Γέρασα (από το ρήμα γερνάω), την επόμενη μέρα, «μύριζε» ελληνισμό. Από τους παλαίμαχους του Μ. Αλεξάνδρου είναι γνωστή η ιστορία για το χτίσιμό της από τους Αρχαίους Έλληνες. Αποτελεί έναν από τους κυριότερους πόλους έλξης τουρισμού. Από την αψίδα του Αυτοκράτορα Ανδριανού μέχρι το εντυπωσιακό θέατρο, η Γέρασα είναι μια πόλη ξεχωριστής ομορφιάς με έντονα στοιχεία του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού και αποτελεί τμήμα της Δεκάπολης που υπάρχει στη Συρία και Ιορδανία.

Τα απόγευμα επισκεφθήκαμε το Αμμάν. Αντικειμενικά δεν μπορείς να την πεις όμορφη πόλη. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας μεγαλούπολης της Δύσης, αλλά ταυτόχρονα προσπαθεί να συνδυάσει το μοντέρνο με ένα άρωμα παλαιότερων δεκαετιών. Ίσως αυτό να είναι η μόνη ομορφιά της. Η συνύπαρξη υπερπολυτελών κατασκευών, κτιρίων και πολυκαταστημάτων, ταυτόχρονα με τα φτωχόσπιτα και τα λιμνάζοντα νερά, εξαιτίας της βροχής βλέπεις, δημιουργεί ζωηρές αντιθέσεις που κάνουν το Αμμάν  ιδιαίτερο. Και μέσα σ`  όλα αυτά, να και ο Ιμάμης με τη χαρακτηριστική του φωνή, σε ξυπνάει από το ταξίδι της σκέψης σου.

Όρος Νέβο. Ταξίδι στο «μύθο». Η Γη της Παλαιάς Διαθήκης. Ένα επιβλητικό μέρος, όπου ο Μωυσής σύμφωνα με τις Γραφές, είδε τη Γη της Επαγγελίας πριν πεθάνει. Στην κορυφή του η βυζαντινή εκκλησία.  Ένα αρκετά καλά σωζόμενο μωσαϊκό στο δάπεδό της μαρτυρά τις επιδράσεις της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η ύπαρξη, σήμερα, καθολικού μοναστηριού σε συνδυασμό με το μουσουλμανικό στοιχείο της περιοχής και την εβραϊκή θρησκεία παραδίπλα (Ισραήλ), αποτελούν αδιάψευστες μαρτυρίες της συνάντησης των θρησκειών στο χώρο, αιτία, που πολλοί λένε, δημιουργεί εντάσεις στην περιοχή διαχρονικά. Στέκεσαι και ατενίζεις τα εδάφη της Παλαιστίνης και στο βάθος πάνω από τη Νεκρά θάλασσα, την Ιερουσαλήμ. Κατεβαίνοντας από το όρος, εναλλάσσονται η έρημος με το βουνό, το βουνό με την έρημο και ανάμεσά τους οι Βεδουίνοι της περιοχής με τα κοπάδια τους. Και ξαφνικά ξεπροβάλλουν μπροστά σου τα τυρκουάζ νερά της Νεκράς θάλασσας (400 περίπου μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας). Όντως Νεκρά η θάλασσα, όπως η ονομασία της, πλούσια όμως η εκμετάλλευση της από τα σύγχρονα τουριστικά συγκροτήματα που αναπτύσσονται στην παραλία της.

Την τελευταία ημέρα μετά την εκδήλωσή μας στο Νέο Ορθόδοξο Σχολείο της Μαδηβάς, πήραμε το δρόμο για την πόλη της Πέτρας. Πέτρα και άμμος τα κύρια χαρακτηριστικά του τοπίου της ερήμου. Η βιωματική προσέγγιση της έννοιας της ερήμου, αποτυπώνεται με δέος σε όλους μας και ιδιαίτερα στα παιδιά. Φτάνουμε στην πόλη της Πέτρας, με ιστορία 2000 χρόνων περίπου, καταφύγιο Αράβων Βεδουίνων, των Ναβαταίων. Περίεργοι αυτοί οι Ναβαταίοι. Ξεκίνησαν ως ληστές καραβανιών, λόγω της διασταύρωσης των δρόμων των καραβανιών στο σημείο. Σιγά σιγά άλλαξαν συνήθειες και πουλούσαν προστασία στα καραβάνια από άλλους ληστές. Άλλαξαν και τον τρόπο ζωής τους, καλλιεργούσαν κιόλας, οχύρωσαν  την πόλη τους, έφτιαξαν σύστημα ύδρευσης και λαξεύοντας τους βράχους έχτισαν κτίρια και μνημεία, δανειζόμενοι στοιχεία από άλλους υπαρκτούς πολιτισμούς. Αυτό είναι πολύ εμφανές στο πιο γνωστό τους κτίριο «το θησαυρό», όπου εύκολα διακρίνεις κορινθιακού ρυθμού κολόνες, αέτωμα και και  ρωμαϊκά ημικύκλια.

Εκστασιάζεσαι με τη διαδρομή στο φαράγγι, ανάμεσα σε πελώριους βράχους που ορθώνονται πανύψηλοι σαν ζωγραφιά. Τις μαγικές αυτές στιγμές διακόπτουν άγαρμπα οι φωνές των Βεδουίνων: «camel, camel, 15 Dinars».  Μια ιδιότυπη συμφωνία με το κράτος, όπως μάθαμε, τους αφήνει ελεύθερους μέσα στο φαράγγι να εκμεταλλεύονται ασύστολα τους επισκέπτες, ενώ το κράτος διαχειρίζεται τα έσοδα από την είσοδο στην πόλη της πέτρας. Είναι η άγρια εκμετάλλευση  ενός αρχαιολογικού μνημείου που τελεί υπό την προστασία της  UNESCO και ταυτόχρονα αποτελεί  πολιτιστική κληρονομιά όλης της ανθρωπότητας.

Ιορδανία. Ένας καινούριος μαγικός κόσμος για μας .Ένας κόσμος που χτίστηκε από πέτρα και άμμο. Ένας τόπος που η ανατολή συναντά τη Δύση, χωρίς όμως να της παραδοθεί άνευ όρων.  Ένας  κόσμος που αξίζει να ταξιδεύσει κανείς ανάμεσα στις αντιθέσεις του, με μόνο κοινό σημείο αναφοράς, πάνω από τις αντιθέσεις, τα πορτρέτα του βασιλιά Χουσείν και του γιου του Αμπντάλα.

Ήταν κάτι μαγικό και μυστηριώδες για μας, που μας επέτρεψε να ονειρευτούμε και τελικά το κάναμε πραγματικότητα. Ήταν ένα αληθινό μάθημα για όλους μας. Ήταν μια προσπάθεια των σχολειών μας να ξεφύγουν από τα στενά όρια της τάξης και να δράσουν κάτω από πραγματικές συνθήκες, ώστε να προσφέρουν τη γνώση απομυθοποιώντας έννοιες που στο σχολείο κινούνται σε ιδεατό πεδίο.

Ήταν μια προσπάθεια του δημόσιου σχολειού, που αποδεικνύει τη δυναμική που κρύβει η δημόσια εκπαίδευση. Φυσικά τίποτα δε θα γινόταν, αν δεν είχαμε την ηθική και υλική συμπαράσταση του Δήμου Ευόσμου, ιδιαίτερα των Αντιδημάρχων κ. Καμαρινού και κ.. Κοντσίδη, της Δ/νσης Π.Ε. Δυτ. Θεσσαλονίκης (Γρ. Πολιτιστικών Θεμάτων) και ιδιαίτερα του 2ου Γραφείου, του Συλλόγου Γονέων των σχολείων μας, αυτών των υπέροχων γονέων, και φυσικά την ενεργή συμμετοχή όλων των εκπαιδευτικών των σχολείων μας.

Μας πίστεψαν! Τους ευχαριστούμε!

Δημοσιευμένο στην κατηγορία  Τα νέα μας Ετικέτες: επίσκεψη, Ιορδανία.