Η επέτειος του Πολυτεχνείου μας έδωσε την ευκαιρία να εμπλουτίσουμε το λεξιλόγιό μας με καινούργιες λέξεις όπως, Δημοκρατία, Δικτατορία, Χούντα, Εξέγερση, Ελευθερία…έννοιες δύσκολες που καταφέραμε να τις προσεγγίσουμε, αλλά και συνθήματα όπως το “Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία”, που μπορέσαμε να “αποκρυπτογραφήσουμε” και να καταλάβουμε τι κρύβεται πίσω από κάθε μία απ΄αυτές τις λέξεις! Όλα μέσα από εικόνες, βίντεο, τραγούδια, κουκλοθέατρο κά.
Το κουκλοθέατρο που παρακολουθήσαμε ήταν -τι άλλο;- η ΝΤΕΝΕΚΕΔΟΥΠΟΛΗ της Εγενίας Φακίκου, ένα έργο που παίζεται και διδάσκεται σε σχολές εδώ και 45 χρόνια!!!
Τι είναι αυτό που κάνει την Ντενεκεδούπολη τόσο μοναδική;
«Όταν γράφουμε για παιδιά πρέπει να δίνουμε την αισιόδοξη πλευρά», απαντά η Ευγενία Φακίνου.
Η συγγραφέας λίγο μετά το τέλος της Χούντας, το 1975, παρουσίασε στο κοινό την «Ντενεκεδούπολη» στο θέατρο της οδού Κεφαλληνίας στην Κυψέλη. Τα ζητήματα που θίγει η Φακίνου στην «Ντενεκεδούπολη» είναι κατά βάση η εξουσία του μεγάλου προς τον μικρό, οι ταξικές διαφορές, η δωρεάν εκπαίδευση και η μετανάστευση, θεματολογία πολύ πρωτοποριακή για εκείνη την εποχή! Αυτό, όμως, που έκανε πραγματικά πρωτοποριακή και μοναδική την «Ντενεκεδούπολη», ήταν το ότι η Φακίνου είχε τη φαεινή ιδέα να αντικαταστήσει τις κλασικές κούκλες με ντενεκεδάκια!
Έτσι προέκυψαν ο Λαδένιος, ο Σαρδέλας, ο Σοφός, ο Βουτυρένιος, η Μηλίτσα ,που κατάφεραν το απλό και το ευτελές να το κάνουν γοητευτικό για μικρούς και μεγάλους και κυρίως να προσφέρουν στα παιδιά ένα διασκεδαστικό παιχνίδι που θα μπορούσαν να κατασκευάσουν ακόμη και μόνα τους, με ένα ψαλίδι και με αντικείμενα που θα έβρισκαν πολύ εύκολα στο σπίτι!
Αφήστε μια απάντηση