Μια έκπληξη περίμενε από το πρωί σήμερα τα παιδιά και ήταν μέσα σε ένα κουτί !!!

Τι να είναι άραγε ;;;
Ακούγεται κάτι ;;;
Το κούνησαν, το μύρισαν αλλά αυτό τίποτα …
Η απορία ζωγραφισμένη στα προσωπάκια τους .

Αυτό που έβλεπαν εκεί μέσα ήταν η φατσούλα τους μαζί με ένα μεγάλο χαμόγελο, αλλά δεν αποκάλυπταν το μυστικό.
Όλοι κατάλαβαν ότι ο άνθρωπος που είναι σπουδαίος μέσα στο μαγικό κουτί ήταν ο ίδιος ο εαυτός τους!!!
Βάλαμε το μυαλουδάκι μας να σκεφτεί… Γιατί είμαστε σπουδαίοι άνθρωποι;;;
Τα παιδιά απάντησαν:
-Γιατί δεν κλαίω πια
-Γιατί μοιράζομαι τα παιχνίδια μου με την αδερφή/ό μου
-Γιατί έμαθα να τρώω μόνος/η μου
-Γιατί δεν χρειάζομαι πια την πιπίλα μου
-Γιατί ξέρω καλό κολύμπι στη θάλασσα

-Γιατί τρώω όλο μου το φαγητό και κάνω γερά μπράτσα

Στη συνέχεια, μιλήσαμε για τον εαυτό μας!!!

Παρουσίασαν τα εξωτερικά χαρακτηριστικά τους, το χρώμα των ματιών και των μαλλιών τους, χρησιμοποίησαν αυθαίρετες μονάδες μέτρησης για να βρούν το ύψος τους και στη συνέχεια, γνωρίστηκαν μεταξύ τους λαμβάνοντας πληροφορίες ο ένας για τον άλλον παίζοντας με το ζάρι των αγαπημένων μας!

Τι μας αρέσει περισσότερο; Ποιο φαγητό, ποιο χρώμα, ποιο ζώο, ποιος είναι ο αγαπημένος μας φίλος , ποιο το αγαπημένο μας παιχνίδι, το μελλοντικό μας επάγγελμα και έφτιαξαν το βιβλιαράκι του εαυτού τους!

Διαπιστώσαμε για μία ακόμη φορά την ποικιλία των απόψεων, τις ομοιότητες και τις διαφορές μας και επισημάναμε πόσο σημαντικό είναι να σεβόμαστε την γνώμη του άλλου ακόμη κι αν διαφέρει από την δική μας.

Διαβάσαμε τις ιστορίες «Τα χέρια δε χτυπάνε, τα χέρια αγαπάνε», «Τα χέρια δεν είναι για να δέρνουμε» που αγγίζουν το φαινόμενο της βίας, δίνουν απλόχερα την αγάπη τους κι ανοίγουν πολλά παράθυρα στη χρωματιστή πλευρά της ζωής και συζητήσαμε για την επικοινωνία, τη βία, τους τρόπους επίλυσης συγκρούσεων και για το πόσα διαφορετικά πράγματα μπορούμε να κάνουμε με τα χέρια μας. Τα παιδιά έφτιαξαν αφίσα με το τύπωμα της παλάμης τους σε χρώμα που διάλεξαν και έγραψε το καθένα τι μπορούμε να κάνουμε με τα χέρια μας!

Οι ιδέες πολλές: χαιρετάμε, χτυπάμε παλαμάκια, γράφουμε γράμματα, αγκαλιάζουμε, σκίζουμε χαρτιά, τρώμε, χτενίζουμε τα μαλλιά μας, κάνουμε ποδήλατο, παίζουμε, κάνουμε κόλλα 5…

Ακούσαμε και το τραγούδι «Χέρια σαν κι αυτά» του μουσικού συγκροτήματος Λοκομόντο και αναγνωρίσαμε τις άσχημες και τις όμορφες συμπεριφορές που περιέχει.

Οι στίχοι του τραγουδιού είναι καταπληκτικοί και μιλάνε για τα χέρια που άλλες φορές φυτεύουν ένα δέντρο και άλλες φορές του βάζουν φωτιά… Διαβάστε τους στίχους και θα καταλάβετε :

Υπάρχουν χέρια που φυτεύουν ένα δέντρο
και άλλα χέρια που του βάζουνε φωτιά
υπάρχουν χέρια που σαν πέσεις σε σηκώνουνε ξανά
σίγουρα θα `χεις συναντήσει δύο χέρια σαν κι αυτά

Υπάρχουν χέρια που πατάνε την σκανδάλη
και άλλα χέρια που προσφέρουν γιατρειά
υπάρχουν χέρια που χτυπάνε χέρια αλύπητα σκληρά
ίσως μια μέρα συναντήσεις δύο χέρια σαν κι αυτά

Υπάρχουν χέρια που έχουν μάθει να σου δίνουν
και άλλα χέρια που ζητάνε μοναχά
υπάρχουν χέρια που τις νύχτες σε χαϊδεύουν στοργικά
σίγουρα θα `χεις συναντήσει δύο χέρια σαν κι αυτά

Υπάρχουν χέρια που απ’ το άδικο έχουν σφίξει
έχουνε σφίξει και έχουν γίνει μια γροθιά
και μ’ άλλα χέρια έχουν σμίξει για να σβήσουν την φωτιά
ίσως τα χέρια τα δικά μας να `ναι χέρια σαν κι αυτά

Βλέπω κι απόψε εδώ μέσα κάτι χέρια
χειροκροτάνε και μας δίνουνε χαρά
θα `θελα λίγο να σηκώσουμε τα χέρια μας ψηλά
να τραγουδήσουμε παρέα με δυο χέρια σαν κι αυτά