Οι μαθητές της Ε’ τάξης με αφορμή τη γιορτή της μητέρας είδαν πίνακες με θέμα την μητρική άνευ όρων αγάπη. Την τιμητική του είχε το έργο του ζωγράφου Γκούσταφ Κλιμτ «Μητέρα και Παιδί» όπου οι μαθητές το ζωγράφισαν με τον δικό τους, όπως πάντα, ιδιαίτερο και μοναδικό τρόπο και το αφιέρωσαν στις δικές τους μαμάδες.

Χρόνια πολλά σε όλες τις μητέρες!

Την Παρασκευή 28 Απριλίου, οι μαθητές της Ε’ τάξης, επισκέφτηκαν το 《δρω》, ένα περιβαλλοντικό κέντρο το οποίο εξειδικεύεται στη βιωματική εκπαόδευση.

Οι μαθητές γνώρισαν την τέχνη του ψηφιδωτού. Οι κεραμικές ψηφίδες, τα διαφορετικά τους χρώματα, οι ειδικές τανάλιες του τεχνίτη, οι κατάλληλες οδηγίες, η φαντασία, η ευρηματικότητα και η συνεργασία ανάμεσα στα παιδιά, δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για δημιουργία αλλά και διασκέδαση με στόχο την ανακάλυψη της τέχνης του ψηφιδωτού από τα ίδια τα παιδιά.

Τα παιδιά κατανεμημένα σε μικρές ομάδες ολοκλήρωσαν ψηφίδα-ψηφίδα το Βυζαντινό ψηφιδωτό τους με βασικό σύμβολο τον Ιερό σταυρό και λειτούργησαν ως τεχνίτες από το πρώτο στάδιο έως και την τελική περιποίηση του δημιουργήματός του!

Ο Ανρί Ματίς (Henri Matisse, 31 Δεκεμβρίου 1869 – 3 Νοεμβρίου 1954) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους ζωγράφους του 20ου αιώνα. Θεωρείται ιδρυτής του καλλιτεχνικού κινήματος του φωβισμού καθώς και
μία από τις σημαντικότερες μορφές της μοντέρνας τέχνης.

Αν παρατηρήσει κανείς το έργο του Ματίς, θα προσέξει ότι υπήρξε μια περίοδος κατά την οποία είχε εμμονή με το χρυσόψαρο στους πίνακές του. Τα χρυσόψαρα εμφανίζονται σε τουλάχιστον δέκα από τους πίνακές. Οι περισσότεροι ανήκουν σε μια σειρά που παράγει ο ζωγράφος την περίοδο 1912-1914.

Σύμφωνα με μια ιστορία, το χρυσόψαρο έχει μια μαγική ικανότητα να κάνει τρεις επιθυμίες μας αληθινές. Αλλά είναι πραγματικά αυτή η μυστηριώδης αιτία που έκανε τον Matisse να τα ζωγραφίζει σθεναρά ξανάκαι ξανά;

Οι μαθητές της Ε΄ τάξης του σχολείου μας, στο μάθημα των Εικαστικών, ζωγράφισαν το έργο του Ανρί Ματίς  “Η Γάτα με τα Κόκκινα Ψάρια”, δεν ξέρουμε εάν οι επιθυμίες τους πραγματοποιήθηκαν αλλά σίγουρα το αποτέλεσμα των έργων τους ήταν μαγικό!

Αγαπητοί γονείς και κηδεμόνες,

σας προσκαλούμε την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2022 και ώρα 9 π.μ. στην αυλή του σχολείου μας για τον εορτασμό της επετείου της εξέγερσης των φοιτητών του Πολυτεχνείου.

Τη γιορτή ετοιμάζουν τα παιδιά της Ε’ τάξης με τις δασκάλες τους και, φυσικά, είστε προσκεκλημένοι όλοι!

Τα παιδιά θα προσέλθουν κανονικά 8:00-8.15 π.μ. Μετά την προσευχή θα πάνε στις τάξεις τους μέχρι να ετοιμαστεί ο χώρος στην αυλή . Στις 9:00π.μ. θα ανοίξει η πόρτα για εσάς και η γιορτή θα διαρκέσει περίπου μία ώρα.

      Το Ολοήμερο αλλά και η Πρωινή Ζώνη, ΔΕ θα λειτουργήσουν!
Σας περιμένουμε με χαρά!

Από το Γεωκεντρικό σύστημα στη διαστολή του Σύμπαντος.

Υπάρχει άραγε το κέντρο του Σύμπαντος και αν ναι, πού θα μπορούσε να βρίσκεται; Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα αναζήτησαν οι μαθητές της Ε’ τάξης με την επίσκεψή τους στο Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου, παρακολουθώντας την παράσταση σχετικά με το κέντρο του κόσμου.

Η προσπάθεια να απαντηθεί αυτό το ερώτημα χάνεται στα βάθη των αιώνων. Χιλιάδες χρόνια πριν, οι αρχαίοι λαοί θεωρούσαν ότι το κέντρο του κόσμου βρίσκεται στην Γη και ότι όλα τα ουράνια σώματα περιφέρονται γύρω της. Αυτή η Γεωκεντρική θεώρηση του κόσμου, που επικράτησε για τουλάχιστον δύο χιλιετίες, αποδείχτηκε ωστόσο εσφαλμένη.

Κύριο θέμα της παράστασης λοιπόν, είναι η συναρπαστική εξέλιξη των ιδεών μας για την θέση της Γης και κατά συνέπεια του ανθρώπου στο Σύμπαν. Βασισμένοι στην καθημερινή τους εμπειρία, οι αρχαίοι λαοί θεωρούσαν ότι ο Ήλιος, οι πλανήτες και τα άστρα περιφέρονται γύρω της. Η γεωκεντρική αυτή θεώρηση επικράτησε για δύο χιλιετίες περίπου, μέχρι δηλαδή την καθιέρωση του Ηλιοκεντρικού συστήματος, χάρη στον Κοπέρνικο, τον Κέπλερ και τον Γαλιλαίο. Έκτοτε, όσα ανακαλύπταμε απομάκρυναν όλο και πιο πολύ την Γη από το κέντρο του κόσμου. Στο πρώτο τέταρτο του 20^ού αιώνα διαπιστώσαμε ότι ούτε ο Γαλαξίας μας κατέχει προνομιακή θέση, καθώς είναι ένας μόνο από τους αναρίθμητους γαλαξίες του Σύμπαντος. Λίγο αργότερα, μάθαμε ότι το ίδιο το Σύμπαν δεν είναι στατικό, αιώνιο και αμετάβλητο, όπως θεωρούσαμε προηγουμένως, αλλά αντιθέτως διαστέλλεται, καθώς ο χώρος μεταξύ των γαλαξιών του «ξεχειλώνει» διαρκώς. Έτσι, λοιπόν, όχι μόνο δεν κατέχουμε προνομιακή θέση στο Σύμπαν, αλλά το Σύμπαν δεν έχει καν κέντρο!