Το θέμα της ειρήνης είναι πάντοτε επίκαιρο και προπαντός σήμερα.
Γνωρίζουμε όμως στα αλήθεια τι σημαίνει ειρήνη;
Συζητήσαμε λοιπόν με τα παιδιά για τα δώρα της ειρήνης. Τα απλά και καθημερινά, που συχνά δεν εκτιμούμε και τα θεωρούμε δεδομένα… Όπως το ζεστό μας κρεβάτι,το αχνιστό ψωμάκι στο τραπέζι, η αγκαλιά της μαμάς μας κι ένα σωρό αλλά…
Εκείνα τα αλλά που ένα παιδί μιας εμπόλεμης περιοχής, τα βλέπει σαν μακρινό όνειρο.
Ύστερα αναρωτηθήκαμε πώς μπορούμε εμείς τα παιδιά να ζεστάνουμε την καρδούλα ενός παιδιού που σήμερα βιώνει τον πόλεμο κι έτσι αποφασίσαμε να του «στείλουμε» το δικό μας μήνυμα αγάπης και συμπαράστασης.
Ακόμη κι αν αυτά τα παιδιά δε λάβουν το μήνυμά μας, θα είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στην ενσυναίσθηση και την ειρήνη, σάς το λέω με σιγουριά!
Η ευχή μας-το παρακάτω τραγουδάκι!
Στο πρόγραμμα γράφει πως τις δυο πρώτες ώρες έχουμε Γλώσσα.
Συνήθως μετά την «καλημέρα» μας, ανοίγουμε το κίτρινο τετράδιο.
Εκείνο της ορθογραφίας.
Όμορφο χρώμα το κίτρινο, δε λέω, αλλά η ορθογραφία όχι και τόσο για το ξεκίνημα της μέρας.
Ωραία δε θα ήταν να ξυπνάμε πιο τρυφερά;
Σήμερα ας κάνουμε Γλώσσα, σκέφτηκα, αλλά ας διαλέξουμε μια σημαντικότερη από την ελληνική. Αυτή της αγάπης…
Στα θρανία των παιδιών, αντί για τετράδιο υπήρχε ένα μικρό post it με ένα μήνυμα αγάπης, ξεχωριστά για το καθένα τους.
Κάτι όμορφο που ήθελα να μοιραστώ μαζί τους.
Η απορία τους μόλις τα αντίκρισαν μεγάλη, το ίδιο και ο δικός μου ενθουσιασμός.
Μια μικρή αμηχανία κι ύστερα γέμισε η τάξη μικρά χαμόγελα.
Μιλήσαμε για τις λέξεις που πληγώνουν κι για τις άλλες που τις πληγές μας επουλώνουν.
Ύστερα σε ένα λευκό χαρτί σε σχήμα επιδέσμου, καθένα τους έγραψε μια συγγνώμη, ένα ευχαριστώ ή ένα σ’αγαπώ σε έναν συμμαθητή τους.
Τώρα η τάξη γέμισε αγκαλιές και συγκίνηση κι η καρδιά μου περηφάνεια για το ωραιότερο μάθημα της χρονιάς για την ώρα!
Επαναστατούμε λοιπόν, διατηρώντας και πολλαπλασιάζοντας την τρυφερότητά μας στην πράξη 😉
Bonus extra μια πολύ γλυκιά ταινία μικρού μήκους, που αποτέλεσε την αφόρμηση της δίκης μας συζήτησης 💕
