17 Νοέμβρη 1973

Την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου πραγματοποιήσαμε στο νηπιαγωγείο μας την γιορτή του Πολυτεχνείου, μια σημαντική ετήσια εορταστική εκδήλωση που τιμά τη μνήμη των σπουδαστών και των καθηγητών που έχασαν τη ζωή τους στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973. Είναι μια ευκαιρία να αναδείξουμε τη σημασία της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Έτσι κι εμείς κατά τη διάρκεια της εβδομάδας μιλήσαμε στα παιδιά μας για την ημέρα αυτή, πραγματοποιήσαμε χειροτεχνίες, κατασκευάσαμε τα δικά μας γαρύφαλλα και κλείνοντας, διαβάσαμε και παρουσιάσαμε την ιστορία της Ντενεκεδούπολης της Ευγενίας Φακίνου, με σκοπό να κατανοήσουν τα παιδιά τις έννοιες της δικτατορίας και της ελευθερίας. Η ιστορία αυτή έχει ιδανικό συνδυασμό συμβολισμού και χιούμορ με τρόπο μάλιστα που τα παιδιά καταλαβαίνουν! Το καλύτερο όμως είναι πως μπορεί να γίνει πολυεπίπεδη ανάγνωση. Όσο ο αναγνώστης ωριμάζει, τόσο περισσότερα πράγματα καταλαβαίνει.

Η Ντενεκεδούπολη αποτελεί μια πολιτεία αλλιώτικη απ’ τις άλλες. Δεν είναι φτιαγμένη από τούβλα, πέτρες, τσιμέντο ή γυαλί. Είναι ολόκληρη φτιαγμένη από ντενεκέδες. Και μένουν σε αυτή, τι… άλλο; Ντενεκεδάκια. Άδεια, σκουριασμένα, παλιά ντενεκεδάκια. Όλα αυτά βρέθηκαν πεταμένα σ’ ένα σκουπιδότοπο κι αποφάσισαν να φτιάξουν τη δική τους πολιτεία, για να μένουν μόνα τους και να έχουν την ησυχία τους. Τα ντενεκεδάκια που έμεναν σε αυτή την πολιτεία είχαν περίεργα ονόματα: Σαρδέλας, Μηλίτσα, Βουτυρένιος, Σοφός, Οκέυ-μπαμ-μπαμ. Ο Σαρδέλας είχε πριν τον πετάξουν σαρδέλες, η Μηλίτσα είχε κομπόστα μήλο, ο Βουτυρένιος βούτυρο, ο Οκέυ-μπαμ-μπαμ είχε κόκα-κόλα κι ο Σοφός είχε μέσα του καφέ.

Παρακάτω παρουσιάζονται και ορισμένα στιγμιότυπα απο την παράστασή κουκλοθέατρου που πραγματοποιήθηκε στο νηπιαγωγείο μας την Παρασκευή.