Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (International Day of Persons with Disabilities) καθιερώθηκε το 1992 με απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ και τιμάται κάθε χρόνο στις 3 Δεκεμβρίου.

Η επιλογή της ημερομηνίας αυτής συνδέεται με την υιοθέτηση από το διεθνή οργανισμό στις 3 Δεκεμβρίου 1982 του προγράμματος δράσης για τα ΑΜΕΑ, το οποίο οδήγησε στην υπογραφή της διεθνούς Σύμβασης για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία στις 30 Μαρτίου 2007.

Η Ημέρα αυτή δίνει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς και στις κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία.

Τη μέρα αυτή λοιπόν, επισκέφτηκε το σχολείο μας ο Σπύρος επάνω στο αναπηρικό του αμαξίδιο και μας διάβασε την υπέροχη ιστορία  “Η Αργυρώ γελάει”. Μια μικρή ιστορία που  μας διδάσκει με τον πιο απλό τρόπο πως όσο διαφορετικά κι αν είμαστε μεταξύ μας τα παιδιά, οι ανάγκες, τα θέλω, τα δικαιώματα, οι αντιδράσεις μας είναι όλα κοινά…!

https://www.youtube.com/watchv=R1XDjJ8L7FA&ab_channel=%CE%9C%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%9D%CE%91%CE%96%CE%91%CE%A7%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%91

Ακολούθησε μεγάλη κουβέντα σχετικά με τις γνώσεις μας επάνω στις αναπηρίες. Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζαμε την ύπαρξη των περισσότερων από αυτές, σχεδόν κανείς όμως δεν είχα δει κανένα άτομο με αναπηρία από κοντά. Έτσι προέκυψε το πιο εύλογο ερώτημα:  ΠΟΥ ΖΟΥΝΕ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ;;;;;;; Πόσο εύκολο είναι για κάποιον που μετακινείται με αναπηρικό αμαξίδιο να βγάλει το σκύλο του μια βόλτα; Μπορεί εύκολα κάποιος χωρίς όραση να πάρει το μετρό και να πάει στη δουλειά του; Αλήθεια, τα άτομα με αναπηρίες δουλεύουν;;;;;Αν ναι πού; Αν όχι πώς ζούνε; Πολλά τα ερωτήματα και σκληρές οι απαντήσεις….

Αποφασίσαμε λοιπόν να “μπούμε στα παπούτσια” αυτών των ανθρώπων για λίγες στιγμές , μήπως κι απαντηθούν κάποια από τα παραπάνω ερωτήματα, αλλά κυρίως  για να ευαισθητοποιηθούμε και να προσπαθήσουμε ατομικά να αλλάξουμε ίσως κάποιες από τις πρακτικές μας που δυσκολεύουν τη ζωή αυτών των ατόμων.

Έτσι λοιπόν προσπαθήσαμε να διαβάσουμε τα χείλη των συμμαθητών μας ως μη ακούοντες, περπατήσαμε στα τυφλά σε ένα δρόμο γεμάτο εμπόδια,

και ζωγραφίσαμε με το στόμα και τα πόδια όπως κάνουν πολλοί ζωγράφοι που μπορεί να τους λείπουν τα χέρια, δεν τους λείπει όμως καθόλου η θέληση για δημιουργία και η αγάπη για τέχνη!!!!!

Τα

αποτελέσματα ήταν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ!!!!!

Τέλος με συνθήματά  μας ” ‘Ολοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι” και “Στο σχολείο μας είναι όλοι ίσοι” φτιάξαμε τις ομαδικές αφίσες που διακόσμησαν τις αίθουσες μας.

Το ενδιαφέρον των παιδιών για το θέμα ήταν αμείωτο, κι έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να το επεκτείνουμε μιλώντας γενικότερα για την διαφορετικότητα και την αποδοχή της μέσα από την υπέροχη ιστορία του  Έλμερ!!!! Ο ” Έλμερ, ο παρδαλός ελέφαντας”, και οι ιστορίες του,  αρέσει πάντα στα παιδιά γιατί τα κάνει κατά κάποιο τρόπο να ταυτιστούν μαζί του!

Χαρήκαμε και γελάσαμε πολύ με την ιστορία του, ζωγραφίσαμε όλοι μαζί το πορτρέτο του

 

αλλά και ο καθένας ξεχωριστά,

και κατασκευάσαμε τα δικά μας “ελμεράκια” με τη μέθοδο origami!

χορέψαμε την ιστορία του Έλμερ ” α λα ιταλικά”

 

Στο τέλος, οι μικροί καλλιτέχνες εξέφρασαν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους μέσω της ζωγραφικής !!!!!