του Λ.Β.

Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος (Δ. Σολωμός)

    Θυμάμαι όταν – μικρός – οι γονείς μου και ο παππούς μού έλεγαν παραμύθια. Ακόμα θυμάμαι πώς άρχιζαν: “Κόκκινη κλωστή δεμένη… στην ανέμη τυλιγμένη… δώσ’ της κλότσο να γυρίσει… παραμύθι ν’ αρχινίσει…”. Μου διηγούνταν παραμύθια για βασίλεια, δράκους, πρίγκιπες και πριγκίπισσες.

    Τώρα μεγάλωσα, δε μου λένε πλέον παραμύθια – τουλάχιστον όχι οι γονείς μου. Πλέον παντού γύρω ακούω ψέματα και “παραμυθάκια” για μόδα, διασημότητες, καλό και κακό, υψηλή κοινωνία και μεγάλα σαλόνια… Παραμύθια ατελείωτα, μας λένε ότι όλα καλά όλα ωραία, μα σαν τις Χίλιες και Μία Νύχτες το τέλος αργεί.

    Δεν μπορώ άλλο τους μεγάλους του κόσμου… Δεν μπορώ το πώς αλλάζει η κοινωνία, την επανάσταση που τίποτα δεν έχει μείνει. Ξυπνήστε! Το κράτος σκοτώνει το αλλιώτικο με ηρωίνη! Σιχάθηκα πια τα παραμύθια που πουλάνε, δεν αντέχω πια… Συγγνώμη, αλλά όλη αυτή η ιστορία με έκανε φτωχό, υπερβολικά φτωχό για να αγοράσω τα ψέματά σας. Το ναρκωτικό σας με είχε σε νάρκη για πολύ καιρό, κλεισμένο σε έναν εφιάλτη…

    Τέτοιες στιγμές μου λείπουν οι γονείς μου και ο παππούς μου. Ελπίζω εκεί πάνω να με βλέπει… Καλά που είστε και εσείς, να με αγαπάτε πιο πολύ και να μου λέτε δυο καινούργια παραμύθια… Μα, πιστεύω, θέλουνε μια καινούρια αρχή, την αρχή του τέλους… “Κόκκινη κλωστή δεμένη… σε όλο τον κόσμο τυλιγμένη… δώστε κλότσο η ουτοπία να σιμώσει… το παραμύθι τους να τελειώσει!”

Η εικόνα προέρχεται από το εξώφυλλο του βιβλίου του ζωγράφου-συγγραφέα Ανδρέα Μαράτου, Ουτοπία κρυμμένη στο σώμα της πόλης. Ο μουσικός κόσμος του Μίκη Θεοδωράκη και η εποχή του, εκδόσεις Ιανός 2014.

BONUS TRACK Νίκος Ξυλούρης Παραμύθι (Γ. Ζερβουλάκος – Στ. Ξαρχάκος 1972)